- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۸ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۱۵:۳۱
پیامبر اکرم (ص):مسافرت كنيد تا تندرست مانيد و روزى داده شويد .
امام حسین(ع): از نشانه های عالم ، نقد سخن و اندیشه خود و آگاهی از نظرات مختلف است...
امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان ـ شعری از مهری کیانوش راد :
تکه ای از آسمان
مرا کافی است
تا راز تو را باور کنم
خط بر عدم می کشی
جان می بخشی
زنده می کنی
گاه
پاک کنی به دست می گیری
و دوباره ...
عدم می شود؟
هیچ ذره ای گم نمی شود
ناکجاآباد هستی
جمع کننده ی پراکندگی
تکه های شکسته ی انسان را
دوباره جمع می کنی ؟
نوید روشنایی دادند
جرقه ای دمید
انسان
سرپوش بر آن نهاد
نور را نمی توان پنهان کرد
نومیدی که افزون شد
تاریکی درون شعله کشید
تنهایی
بی پناهی انسان
موریانه می شود
جان را ، افسرده می کند
انسان
انسان
این قدرتی که ضعف در او
خانه دارد
تاریک می شود.
تاریکی راهی است
که شادی نمی شناسد.
درد می زاید
درد که افزون شد
انسان فراموش می کند
نوری را ، که پنهان کرده بود
این رنج اولین
این رنج آخرین
این دور تسلسل بیهوده
آغاز استحاله ی انسان شد.
تکه ای از آسمان
مرا کافی است
تا راز تو را باور کنم
خط بر عدم می کشی
جان می بخشی
زنده می کنی
گاه
پاک کنی به دست می گیری
و دوباره ...
عدم می شود؟
هیچ ذره ای گم نمی شود
ناکجاآباد هستی
جمع کننده ی پراکندگی
تکه های شکسته ی انسان را
دوباره جمع می کنی ؟
سرود تاریکی
آمدند نوید روشنایی دادند
جرقه ای دمید
انسان
سرپوش بر آن نهاد
نور را نمی توان پنهان کرد
نومیدی که افزون شد
تاریکی درون شعله کشید
تنهایی
بی پناهی انسان
موریانه می شود
جان را ، افسرده می کند
انسان
انسان
این قدرتی که ضعف در او
خانه دارد
تاریک می شود.
تاریکی راهی است
که شادی نمی شناسد.
درد می زاید
درد که افزون شد
انسان فراموش می کند
نوری را ، که پنهان کرده بود
این رنج اولین
این رنج آخرین
این دور تسلسل بیهوده
آغاز استحاله ی انسان شد.
فریده بهاالدینی
| 
۰۵:۰۸ - ۱۴۰۲/۰۶/۱۴
پاسخ
خدا شناسی و ایمان و امید به خدا در این کوتاه شعر سپید موج می‌زند دل را به اوج می‌برد شعر خانم کیانوش راد فرخنده بهاءالدینی
| 
۱۱:۴۹ - ۱۴۰۲/۰۶/۱۴
پاسخ
خیلی خیلی زیبا بود دستت درد نکنه