شوشان ـ جواد الهایی سحر :
خوزستان در پایاب کارون، دز، زهره، کرخه، مارون وجراحی؛ یکی از گوهرهای تابناک ایرانزمین است؛ دیاری زرخیز که دستکم صدهاهزارسال است از شستشوی زاگرس بر عیار حاصلخیزی خود افزوده و یکی از هموارترین دشتهای حاصلخیز را نه فقط در سطح ایران و خاورمیانه که در ابعادی فرامنطقهای و جهانی رقم زده است.
اینکه شرکت نفت با هزاران نفر متخصص و مهندس و کارشناس نتوانند خوردگی و پوسیدگی لوله های نفتی که از مارون گذشته تا به پالایشگاه آبادان برسد ، متوجه نشده و این حجم آلودگی، آسیبهایی درازمدت به اکوسیستم منطقه وارد کرده ؛ منطقهای که زیستگاه گونههای در خطر انقراض مانند سمور آبی اوراسیایی و لاکپشت فراتی است و حیات آن وابسته به سلامت رودخانه مارون است. را یک فاجعه قابل کنترل می دانیم
عمق فاجعه هم اکنون در چهار پنج کیلومتری محل ترکیدگی لوله است که نفت خام لایهای سنگین بر رودخانه ایجاد کرده که دهها کیلومتر جلو رفته و حتی ممکن است از رامهرمز هم عبور کرده باشد. آنچه شرکت نفت از آن با عنوان 'پاکسازی' یاد میکند، چیزی بیش از چند خاکریز ابتدایی نیست ،با وجود ادعای مسئولان درباره «مهار آلودگی»، نفت نشتکرده در رودخانه مارون دهها کیلومتر پیشروی کرده و فعالان محیط زیست آن را یک فاجعه خاموش میدانند.
تخریب مارون در پایاب از نفت ،نشانه غبطهبرانگیزی از موقعیت ممتاز بومشناختی مارون را از بین می برد .چه کسی باور میکند بخشی از فاجعه امروز را اقدامات نفت از جمله نصب سدهای خاکی، پدهای جاذب، و استقرار اسکیمر برای جمعآوری نفت نشت کرده را پاک نمایی صورت مسئله می دانیم تا پاکسازی مارون از لایه های نفت !