در این عالم موضوعات زیادی هست که حیرت و سر گشتگی انسان را موجب می شود. یکی از این موضوعات همین تشخیص و تفکیک بدبینان، خوش بینان و واقع بینان از یکدیگر است ! تفکیک آنها مشکل است چون هر یک برای اثبات نظر خود دلیل می آورد ! و نظر خود را مطابق با واقع می پندارد.

مردمی که من و شما هم جزو آنها هستیم از سه حال خارج نیستند یا ذهنیت منفی دارند و به زمین و زمان مشکوک اند (بدبینان) یا بیش از حد ساده انگار و زود باورند (خوش بینان) و یا اهل تحقیق و تفحص هستند وتا به حقیقتی واقف نشوند، قضاوت نمی کنند (واقع بینان).

به نظر می رسد گروه سوم در جامعه ما در اقلیت اند ! چه چیز موجب بدبینی یا خوشبینی انسان می شود ؟ کسی دقیقا نمی داند همین قدر می توان گفت که آموزش های انسان در خانواده و سپس حوادثی که در طول زندگی اجتماعی برای وی رخ می دهد بر این امر موثر هستند ! سال ها پیش یکی از آموزگاران کلاس سوم دبستان در یکی از شهرهای خوزستان از دانش آموزانش خواسته بود که با این کلمات جمله سازی کنند.

ایران، اسلام، امریکا، اسرائیل، حاکم شرع ... یکی از شاگردان نوشته بود ایران کشور ماست، اسلام دین ماست، امریکا شیطان بزرگ است، اسرائیل دشمن انسانیت است، حاکم شرع شهر ما دزدی می کند! برای یک دانش آموز ۹ ساله در یک شهر دور افتاده، حاکم شرع به اندازه موجودات فضائی ناشناخته است او از کجا می دانست حاکم شرع شهرشان دزدی می کند؟ نگفته پیداست که این جمله به وی القاء شده بود ! همین القائات دوران کودکی و نوجوانی رفته رفته از ما شخصیتی بدبین می سازد.

همین نوجوان وقتی بزرگ‌می شود و وارد جامعه می گردد، خیلی راحت رئیس جمهور کشورش را خائن ، معاون وی را جاسوس و وزیر امور خارجه اش را مامور اجانب می داند! در روزها و ماه های اول پیروزی انقلاب جو بدبینی و ترور شخصیت افراد بسیار داغ بود .

گمان می رفت تجربیات ۴۰ ساله اخیر موجب ازبین رفتن این فضای مسموم شده باشد ولی با کمال تعجب در روزها و ماه های اخیر ، بعضی افراد فضای آن زمان را بازآفرینی کرده اند و با تکیه بر امکانات قوی تبلیغاتی و حریم امنی که در اختیار آنان گذاشته شده است هر چه می خواهند و به هر کس می خواهند نسبت می دهند.

البته خوشبختانه مردم ، دیگر مردم ساده آن روزهای صدر انقلاب نیستند که با یک جمله از این رو به آن رو شوند تجربیات مختلف سیاسی و اجتماعی بدبینان و خوش بینان را تا حدودی به واقع بینی نزدیک کرده است .لذا گویندگان صدا و سیما، نویسندگان مطبوعات و نشریات الکترونیکی و صاحبان تریبون‌های مختلف باید از این نکته غافل نشوند که مردم وقتی سخنان آنها را می شنوند یا نوشته های آنان را می خوانند پیش از اینکه به مسئولین بدبین شوند از خود می پرسند چه سودی عاید گوینده و نویسنده این سخنان زهر آلود می شود ؟

بدبینی سمی است شبیه کرونا که کوچک و بزرگ ، زن و مرد ، معمم و مکلا، اصلاح طلب و اصولگرا و .... را مبتلا می کند . بگذارید جو جامعه طوری شود که اگر روزی خواستیم به سفری طولانی برویم کلید خانه را با اطمینان کامل به همسایه بدهیم و نگران خشک شدن گل های گلدان ها نباشیم.

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه