تاکنون هرکدام از ما بارها شنیده و خوانده و در تصاویر به وفور مشاهده‌ کرده‌ایم که مسیر جاده‌های کشورهای دنیا در همه‌ی قاره‌ها از زیبایی، چشم‌نوازی، آرامش و لذّت خاصی برخوردارند، که راننده و سرنشینان گویی دلشان می‌خواهد دیرتر به مقصد برسند. دو طرف جاده و جاده‌هایی که مسیر رفت و برگشت شان تقریباً نزدیک بهم هستند، در بینشان چنان تمیز و هموار و فاقد خاک و سنگ اضافی و در بسیاری جاها پوشیده از درخت، سبزه و پوشش گیاهی است که بیش از آنکه رسیدن به مقصد برایشان لذت‌بخش باشد، بودن بیشتر در مسیر لذّتی چند برابر ایجاد می‌نماید.

حال این مورد را ما فاکتور گرفته و به کسی و نهادی ایراد و سخت نمی‌گیریم. زیرا در بسیاری از نقاط دنیا مثل اروپا و دیگر نقاط جهان به دلیل پربارش بودن و پوشش طبیعی گیاه و درخت، این زیبایی خدادادی بوده و نمی‌شود این مورد را بر کسی خرده گرفت و مورد انتقاد قرار داد. هر چند گفتن این درد و حسرت نیز واجب است که ما در مبحث کاشت نهال در کنار جاده‌های برون شهری تقریباً وضعیتی نزدیک به صفر داریم، مابقی جاها نیز اوضاعمان هم در کاشت نهال و هم نگهداری و تعریفی نیست و این برای کشوری که بیشترین نیاز را در موضوع هوای پاک و شادابی مردمانش دارد، بسیار خسارت‌آفرین است.

جدای از این، انصافاً و وجداناً تا بحال چند بار بعنوان راننده و مسافر در وسیله نقلیه نشسته و در بسیاری از نقاط کشور با این صحنه مواجه شده‌اید که؛ دستشان درد نکند، جاده‌ای را ساخته اند، امّا بغل جاده‌ی چسبیده به کوه و تپه را صاف و هموار ننموده و آنرا همانطور نامنظم و بدقواره باقی گذاشته‌اند؟! از کوه و تپه‌ی کنار جاده مخلوط خاک و شن طبیعی برداشته‌اند، ولی به خود کمی زحمت نداده و منظره‌ی بر جای مانده را مقداری صاف و اصلاح نمایند؟! بین دو مسیر رفت و برگشت را که مثلاً به فاصله‌ی بیست متر از هم هستند، مخلوط اضافه، آسفالت سرد شده و تلمبار شده، سنگهای درشت باقی مانده از دور ریختن‌ها و... در بیشتر طول مسیر حال روندگان را بهم می‌زند.

چنانچه این وظیفه‌ی شرکت سازنده هست که مطمئناً هست، چرا مهندسین ناظر به مسئولیت‌شان عمل نمی‌نمایند؟! دستگاه متولی کدام است؟! وزارت راه و شهرسازی؟! سازمان راهداری و حمل و نقل جاده‌ای؟! و البته که به جهت این ایراد، کج سلیقگی، بی‌ذوقی و بی‌توجهی و...! آنچنان هم تفاوتی ندارد که چه دستگاهی متولی و مقصر باشد. هر که باشد، یک غصه و درد است!.

چرا در این بخش و موردی که به آن پرداخته‌ایم، شادابی مسافران جاده‌های برون شهری کشور که در طول شبانه‌روز به چندین میلیون خودرو و نفر بالغ می‌گردند، نادیده گرفته می‌شود؟! آیا نشاط و سرزندگی مردم کشومان با داشتن اینهمه مشکلات و استرس و نگرانی‌ها، نزد متولیان جاده‌ی کشور، آنهم تنها در حدّ وظیفه‌ی ذاتی‌شان و نه بیشتر، از اهمیّت لازم و کافی برخوردار نیست؟! حال که برای ساخت یک جاده اینهمه هزینه می‌شود، که گاهاً در کشور ما به دلایلی که در اینجا موضوع بحث ما نبوده و مطلب مستقلی می‌طلبد، به چندبرابر قرارداد اولیه نیز ختم می‌شود، پس چرا در زیبایی و چشم‌نوازی مسیر جاده‌ها بی‌توجهی می‌شود؟! با اینکه در ساخت و تعمیر جاده‌ها، یکی از آیتم‌های مقرراتی توجه به زیباسازی مسیر است.

امیدوارم متولیان امر چنانچه این مطلب را می‌خوانند، بجای آنکه عصبانی شده و رگ غیرتشان باد نماید، واکنشی منطقی و واقعی نشان داده و ترتیب اثر دهند! در پایان صمیمانه و با افتخار دست تک تک عزیزانی را که در امر ساخت و نگهداری جاده‌‌های کشور در سرمای یخبندان شمال و گرمای جانفرسای جنوب دائماً دلسوزانه و متعهدانه کار و تلاش می‌نمایند، خصوصاً مهندسین و کارگران راهداری‌ها، فشرده و بهترین‌ها و زیباترین‌ها را در کنار عزیزانشان از قادر متعال برایشان طلب می‌نمایم!

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه