- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان - مهری کیانوش راد:
دبیرستانی بودم ، بایک اتاق کوچک کوچک ، با یک تخت و جایی برای نشستن.
به دیوار اتاقم در طول ایام دانش آموزی خود ، دو عکس چسبانده بودم . و یک نوشته .
چند جلد کتاب مورد علاقه ام ، در طاقچه ی کوچکی جا گرفته بودند.
عکسی از مردی لاغر اندام ، قهرمان دوست داشتنی من ، با پوستی تیره ، با عینکی ته استکانی و گرد ، با پارچه ای که خود را با اَن پوشانده بود ،از روی دیوار با نگاهی ژرف و مهربان به من نگاه می کرد .
کسی که آن روزها نامش با صلح و دوستی ، مبارزه ی بدون خشونت ، یا به اصطلاح آن روز ، مبارزه ی منفی ، گره خو رده بود ؛ اما با اسلحه خشونت، کشته شد.
بعدها با قرآن آشنا شدم و آیه ای مرا مجذوب خود کرد .
عاشق زیبایی بودم و آن آیه ، تجلی زیبایی بود ، نوشتم و به دیوار اتاق چسباندم.
« رنگ خدایی ، و چه رنگی زیباتر از رنگ خدایی است.
«... صبغه الله و من احسن من الله صبغه »
آن روزهای جوانی ،آشنایی من با اسلام با دکتر شریعتی و خواندن قرآن بود .
برای من این آیه ، معنای همه ی زیبایی ها بود.
خدای من زیبا بود و من عاشق زیبایی، خدای من عقل را بر نادانی برتری داده بود و من شیفته ی اندیشیدن ، خدای من به آزادی و انتخاب مردم بها داده بود و من عاشق آزادی .
خدای خود را انتخاب کردم ، به دور خود دیواری کشیدم تا جز او را نبینم و جز اراده ی او را نخواهم ، یک زندانی که عاشق زندانبان خود شده بود.
ان روزها می دانستم که خدای زیبای من ، زیر نگاه گرمش ، به من نگاه می کند ، تا چون بذری کوچک رشدکنم، قد بکشم ، زیبا فکر کنم و زیبا عمل کنم .
خدای من رنگین‌کمان همه ی رنگ ها بود ، خدای من ترکیب همه ی رنگ ها بود ، یعنی سفید ، رنگ صلح و آرامش .
آیا قهرمان دوست داشتنی من نیز عاشق این خدا شده بود ، که مهربانانه جهان را نگاه می کرد؟
مبارزه می کرد ؛ اما بدون خون ریزی.
هر وقت به آیه و زیبایی رنگ خدا فکر می کردم ، سبز را رنگ رویش می دیدم و فکر می کردم باید رشد کنم ، تا جلوه ای از زیبایی خدا را داشته باشم .
آبی خدا را رنگ آرامش می دیدم و با خود تکرار می کردم ، با یاد خدا، با طیف اَبی خدا ، آرامش حاصل می شود. یاد می کردم و طیف اَبی گرما بخش او را حس می کردم و آرام می شدم .
به رنگ زردش فکر می کردم ، آیه ی« تسر الناظرین » یادم می آمد و شاد می شدم .
به رنگ سرخ که فکر می کردم ، والعادیات به یادم می آمد و صدای سم اسبانی که جرقه از نور دارند و صبحگاهان به جستجوی عدالت ، سوارکاران خود را می برند
خلاصه باور کرده بودم که زیبایی رنگ خدا ، یعنی تجمع همه ی زیبایی ها در نام او .
آن روزها از رادیو و تلویزیون گاهی نامی از خدا بود ، شاهی حکومت می کرد با قوانین خاص خودش .
این روزها هر وقت تلویزیون یا رادیو را باز می کنم ، فوران نام خداست ، نام دین است. سخن از مردان خداست ؛ اما نمی دانم چرا رنگ‌ها معنای خود را از دست داده اند؟
به دور خودم که نگاه می کنم ، شاد نمی شوم ،به وجد نمی آیم ، احساس جوشش و رویش نمی کنم .
این روزها ، رنگ زرد، نفرت را به یادم می آورد ، رنگ سرخ ، خونی که جاری است و تمام نمی شود .
انگار همه ی سبزها ، همه ی آبی ها ، همه ی رنگ ها ، سیاه شده اند.
رنگ فقر و بی پناهی ، بر همه ی رنگ ها پیروز شده است .
صدای سم اسبان ، صعود کسانی را به یادم می آورد ؛ که بیخبر از مردم ، اختلاس می کنند ، اندوخته ی اندک مردم را از بانک ها را به یغما می برند ، دزدی را به یکدیگر می آموزند و مردم ، و مردم بی پناه و حیران ایستاده اند.
من هم مردم هستم ، خسته ، حیران ، حیرت زده و مانند همه ی مردم فکر می کنم ، کجای کار اشتباه شد ؟
چرا دیگر رنگ ها معنا ندارند ؟
خدای زیبای من ، چرا این همه زشتی را می بیند و رنگین کمان خود را کمان نابودی زشتی ها نمی کند ؟
چرای من هزار بار تکرار می شود و کمان رنگین کمان به من پشت می کند .
واقعا رنگ خدای زیبای من ، کجا رفت ؟
تا به حال به رنگ خدای خود فکر کرده ای؟
خدای تو چه رنگی دارد ؟
فریده بهاالدینی
| 
۱۶:۲۳ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۵
پاسخ
زیبا نوشته بود خانم کیانوش راد اما معمولا جوانی است که به همه چیز رنگ و زیبایی میبخشد