- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۲۸ آبان ۱۴۰۳ - ۱۱:۲۲
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان ـ شاعر: علی عسگر غنچه :
سروده‌ی‌نخست
زخمی ژرف
در نهان‌گاه
سال‌هاست
به تمرین نشسته است
میان آینه و خاطره
وخیال برهنه‌ای
هذیان متحجری را
برخشم و رشک
تشویشی بس تلخ
پیکره‌ای را
آشکار ساخت
در بی‌نبض زمان
سپهر تند طلوع
در نهفت نازک خویش
پیله‌ها پروانه‌وار
پَرمی‌زنند
برفراز نو نهال
#سروده‌ی‌دوم
واژه‌های بافضیلت
به جست و جوی
دهانی است
که از آن فریادی
جاودانگی درشعله‌هایی
برفراز
در ژرفنای آدمی
فرو می‌ریزد
و همزاد من
برتندیس‌های گریزان
زیر غبار سرد
گنگ می‌خروشید
وشک می‌ریخت
برخدایانی که تندر
خاموشی را
از پی نوازشگر
می‌جویند
و...
سوگند پیوسته
معجزتی نیست
درخانه‌ی لرزان
#سروده‌ی‌سوم
بر این خطوط
فرو می‌چکید
نفرت‌هایی که
رمق بیشه‌ی اندیشه را
هنگام که از زهدان
ژرف ژرف
پر از تُهی می‌ساخت
سکوتی ناشناخته
بسان گلی
صبحدم می‌شکفد
بر دامن پَر گون
گشاده برکران‌ها
تو بر پا ایستاده‌ای
و نفیر نگاهت
شعله‌ی آذرخشی
برانبار غفلت
گُر خواهدگرفت
#سروده‌ی‌چهارم
تازیانه‌ای از ابدیت/
بر گرده قرن‌ها،
آکنده از خشم فروخفته
در اعماق خانه تو
فرو می‌آید / تن پناهی انجماد
نبض تب‌آلود
دهان‌های بی‌دفاع
روزها گام بر می‌داشت
در زمان عزلت
و می‌شکند مرزهایی
در پیچاپیچ جاده /
بلور اعصار
افق‌هایی رخ می‌نمود
بر لبه خورشید بی‌شمار
