شوشان - دکتر صباح مزبان پور :
روز پنجشنبه تصمیم گرفتم به همراه همسر و نوه ام موید جهت ملاقات فرزند کوچکم احمد که حدود پنج ماه قبل به خدمت سربازى اعزام شده بود بروم.
با اضافه شدن فرزند بزرگم ماجد ساعت یازده صبح راهی بدره از توابع استان ایلام شدیم.
از روی گوگل و همینطور برنامه نشان مسافت و مدت زمان طی این مسیر را بررسی کردم.
طول مسیر اهواز تا بدره از بزرگراه اهواز اندیمشک ٣٥٠كيلومتر و مدت زمان ٤ ساعت و حدود ٥٠ دقيقه براي طي اين مسافت لازم است.
بعد از عبور از اولین عوارضی بزرگراه وارد مسیر پل دختر شدیم.
بعد از عبور از پل دختر در مسیر پل دختر به دره شهر مسیر پر پیچ و خم و خطرناک و خسته کننده بود.
مسیرهای شیب تند و طولانی که شاید تا ده کیلومتر و پیچ در پیچ تند زاویه ۹۰ درجه که گذر از آنها شاید برای بنده به دشواری صورت می گرفت.
البته از نحوه چسبیدن همسرم و مؤيد به صندلی و دستگیره درب خودرو متوجه سختی مسیر شدم.
بلاخره بعد از یک مسافرت نفس گیر و خسته کننده آدرس پاسگاه چشمه شیرین، محل خدمت پسرم را از ساکنین پرسیديم و ادامه مسیر بعد از حدود بیست دقیقه مسیر کوهستانی به محل خدمت احمد رسیديم
احمد که در برجک بود از بالا ماشین را دید و به سرعت پایین آمد.(احمد از آمدن ما بی خبر بود و سعی کردیم غافلگیرش کنیم).
نکته جالب توجه هم خدمتی های احمد بود.
"ماجد از روستای هورت عاگول و محمد از روستای اختور از مناطق صفر مرزی اطراف شهر رفیع بودند."
ماجد یک کلمه فارسی بلد نبود و این مساله برای وی و افسران و درجه داران آنجا مشکل ساز شده بود.
"ماجد به دلیل عدم تسلط به زبان فارسی نمی تواند خواسته های خود را به وضوح به سمع و نظر آنان برساند و همینطور اوامر و دستورهای صادره را به سختی متوجه می شود."
و اما ...
در بحث تصمیم گیرهای خرد و کلان کشور متاسفانه بیشتر اوقات مدیران و سیاست مداران تصمیم های احساساتی و یا غیرکارشناسی شده اتخاذ می کنند.
چندی پیش مجلس شورای اسلامی و به منظور تامین مخارج سربازان وظیفه اقدام به اضافه کردن حقوق آنان نمود.-نمي دانم اگر همچنان این افزایش حقوق پرداخت می شود-٠
ولی آیا بهتر نبود نمایندگان به جای تخصیص مبالغ اضافی به حقوق سربازان،با یک کار کارشناسی شده ضمن حداقل کردن هزینه های ناشی از افزایش حقوق آنان،با لحاظ نمودن مشکلاتی از قبیل دوری مسیر و خطرات احتمالی،تدابیری اتخاذ می شد که سربازان هر استان،در شهرهای استان خود خدمت کنند؟؟
از ماجد که ١٥ ماه خدمت كرده بود راجع نحوه رفتن به مرخصی استحقاقی سوال کردم و جواب ماجد واقعا ناراحت کننده بود٠-ماجد سواد خواندن و نوشتن ندارد-٠
ماجد بعد از حذف مسیر روستای محل خدمت و خلاصه کردن مراحل مرخصی رفتن گفت:
جلوی درب ستاد فرماندهی منتظر می شویم تا خودوریی بیاید و ما را به دره شهر برساند،از آنجا هم به سمت پل دختر ، از پل دختر به اندیمشک،از اندیمشک به اهواز،از اهواز به حویزه، و از حویزه به روستای هورت عاگول می رسد, که با احتساب کورس هایی که باید طی کند نه فقط حقوق دریافتی ماجد کفاف نمی کند بلکه شاید در خوشبینانه ترین حالت صبح تا شب را در مسیر بگذراند و با تحمل سختی مسیر و خطرات جاده به منزل برسد و همین مسیر را از "هورت عاگول" تا پاسگاه محل خدمت طی کند.