شوشان - ابوالفضل بابادی شوراب/ فرزند زاگرس :
۱۶ مرداد هر سال، روز تلخی برای مردم هزاره و تمامی فارسی زبانان جهان است، در سال ۱۳۷۷ و در چنین روزی، دیو سیاه و بد سرشت طالبان، وارد شهر مزار شریف شد و بیش از دو هزار نفر از قوم فارسی زبان هزاره را غافلگیر و قتل عام کرد.
این روزها که طالبان، این جنبش مرتجع منطقه، دوباره بر جان و مال و حیثیت مردم همزبان ما در افغانستان چیره گشته، این درد و زخم تاریخی، دو چندان شده.
همانطور که می دانید بیشتر فارسی زبانان در افغانستان، بخصوص قوم شریف هزاره، سالهاست که قربانی حملات تروریستی طالبان و دیگر گروه های تروریستی می شوند.
در مظلومیت ما فارسی زبانان همین بس که با وجود اینکه نظام بین الملل، از نسل کشی هزاره ها توسط طالبان اطلاع دارد، اما هیچگاه آن را به رسمیت نشناخت و نهادهای بین المللی در قبال آن سکوت کردند، این مسائل و نحوه قدرت گیری دوباره ی طالبان، نشان می دهد که جهان و در راس آن آمریکا، برخلاف ادعاهای شان درباره مبارزه با تروریسم، از تروریسم طالبانی و دیگر گروه های تروریستی خاورمیانه حمایت می کنند، چرا که از فروپاشی و ناامنی منطقه سود می برند.
بی شک نه فقط برادران و خواهران هزاره، که تمامی فارسی زبانان جهان که دل در گروی شکوه تاریخی و تمدنی ایران کهن دارند، این روز را به یاد می آورند و خود را شریک غم این نسل کشی می دانند، هرچند تقسیمات جغرافیایی آنها را از هم جدا انداخته، اما دلهای شان از هم جدا نیست!
به امید روزی که طالبان از افغانستان برچیده شود و عدالت نسبت به بانیان قتل عام ۱۳۷۷ شمسی(۱۹۹۸ میلادی)قوم هزاره، اجرا گردد.