شوشان - غلامرضا نورآبادی :
بدون شک رتبه مردم ایران در گرایش به سیاست جزو اولین هاست.در هر محفل خانوادگی و کاری نقل مجالس است و هر کدام تفسیری از اوضاع احوال ایران و جهان ارائه میدهند و پیش بینی هایی .
این شیوه ای بوده که حاکمیت برای تداوم اعمال نظراتش بر جامعه ، ابتدای انقلاب در پیش گرفته و اکنون بعد از گذشت ۴۳ سال بخود هیچ زحمتی برای ارزیابی و تجدید نظر اثرات مخرب آن بر جامعه بخرج نمیدهد. صبح مان با برجام و تورم و رکود شروع میشود و شب مان با وقایع جنگ در کدام کشور.نه مطالعه ای ،نه سفری، نه خنده ای بر لب و نه رضایتی از کار.
علیرغم کلی کمیته و ستاد و تشکل و...رضایت در حد اندک است و موانع هنوز بسیار.
روح و روان،آسایش و شادابی ، تلاش شبانه روزی بی حاصل ،توسعه وتولید ، اشتغال ،مسکن و انتظارات بیهوده از دستگاه بورکراسی همه در بند سیاست است .سیاست گذاری که میداند حل معضلات با شفافیت ،ایجاد امید و سرزندگی مردم ارتباط مستقیم دارد ولی چارچوب فکری اش اجازه عمل را محدود میکند.
عمر بسیار سریع در حال گذر و اتمام است و ما هنوز در فکر اینکه اگر این اتفاق بیفتد چکار کنیم و اگر ان اتفاق بیفتد چه.
میدانیم اقتصادمان هم سیاسی است ،ولی چه باید کرد:
۱- گشت و گذار در فضای مجازی و رسانه هاحداکثر یکساعت در روز
۲- کتاب بخوانیم ،حداقل یکساعت در روز
۳- تولید کننده و کار آفرین باید با آگاهی از شرایط از همه امکانات استفاده و فقط در فکر سود حداکثری و توسعه باشد!
۴- انجام به وظایف مسئولیت های اجتماعی در حد توان
۵- بخدمت گرفتن سیاستمداران و علاقمندان به سیاست ، در جهت اهداف توسعه کسب و کار خویش و نه برعکس!
۶- اجتناب از اتلاف وقت در جلسات و جمع سیاستمداران و مدیران دولتی.
۷- سفر با خانواده یا دوستان حداقل سالی ۴ بار فراموش نشود ! خوش بگذرانید و سعی کنید دل خوش داشته باشید و به دیگران انتقال دهید.
تولید و توسعه با حضور فعال و صرف وقت در جمع دولتیان و.... تحت هر عنوان،در یک ظرف امکانپذیر نیست !
ممکن است برخی تصور کنند که این روش یعنی "هرکه بفکر خویش" است و در جواب باید گفت از زمان انقلاب صنعتی تاکنون، کارفرمایان تشکل منسجمی نداشتند و فقط بروز یک رخداد ممکن بود آنها را بطور مقطعی دور هم جمع کند و اتفاقا در همان زمان هم هرکارفرما براساس منافعش تصمیم می گرفت! پس عقلانی فکر کنیم و آنوقت همه سودش را می برند !
۱۴۰۱/۰۵/۱۸