شوشان ـ سید علی حمیده کیش شاه قاسمی :
هفته اول ماه جاری( مردادماه) سفری به یاسوج داشتم، توفیق دیدار استاد سید محمد نیک نژاد نیز حاصل شد. بعد از گفتگو های معمول و گلایه از اینکه، چرا به رغم داشتن ظرفیت های بالا در ارائه خدمات فرهنگی ، دینی و اجتماعی ، خود را در کوههای زاگرس و باغبانی محبوس کرده ای؟
استاد در جواب و با زیرکی خاص و اخلاقی که خاص خودش می باشد، بعد از بیان اینکه، هم اکنون بیشتر وقتم تا آنجایی که میسر است، در ارائه خدمات اجتماعی به مردم منطقه است، برای تبیین موضوع،روایتی را از مرحوم آیت الله استاد سید علی اصغر حسینی(ر) امام جمعه فقید یاسوج، بیان کردند.
به نظرم آمدم ضمن گرامی داشت یاد و نام آن مرحوم، با امعان نظر به وضعیت نامتعارف حاکم بر کشور و شرایط سخت اقتصادی و معیشتی بر ملت، آن روایت را طی این یاداشت، رسانه ای کنم، شاید به گوش مسئولین هم رسانده شود و برای برون رفت از وضعیت موجود چاره اندیشی کنند، هرچند امیدی به کارگزاران کشوری و استانی نمی رود.
اما روایت این است که مرحوم آیت الله حسینی که رحمت و رضوان خدا بر او باد می گوید:« شخص روستازاده ای بنام ابوطالب در روستا و در خانه ای گلی زندگی می کرد. در حالی که باران می بارید و سقف خان اش چکه می کرد و با هرکاری که به ذهنش رسید، نتوانست آن را مهار کند، مهمانی هم فرا می رسد، همزمان درد زایمان خانمش نیز شروع می شود. ابوطالب رو به آسمان می کند با خدا نجوا می کند که خدای من: گر تو جای ابوطالب بودی، چکار می کردی؟»
سپس مرحوم استاد حسینی می فرمایند: آن هنگام که به امامت جمعه یاسوج برگزیده شدم، در همان شب اول که هنوز مستقر نشده بودیم، به ناگاه درد زایمان خانم را گرفت، این در حالی بود که هیچ شناختی از شهر نداشتیم و و آشنایی هم وجود نداشت. در آن هنگام یاد داستان ابوطالب افتادم، که خدایا اگر تو جای ابوطالب بودی، چکار می کردی؟
حال داستان ما ملت ایران و بویژه کهنه سربازان و بازگشتگان از جنگ است.در شرایط اقتصادی و معیشتی و وضعیت بسیار اسفبار کنونی، بویژه گرانیهای پی در پی اقلام و اجناس، افزایش چند ده درصدی تورم و قیمتهای نجومی چند صد درصدی مسکن، خودرو، زمین، لوارم خانگی و افزایش قیمت دلار، گوشت، مرغ، برنج، مواد بهداشتی، پوشاک و هزاران فشار اقتصادی دیگر، که زندگی را برای ما و مردم ایران سخت و ناممکن ساخته است، و از طرفی بدلیل دلبستگی به ایران عزیز و آرمان هایی که جوانی و سلامتی خود را به پای آن نهاد ایم، و معذوریت هایی که وجود دارد و عدم پاسخگویی مسئولین و کارگزاران کشور، تکلیف ما چیست؟
و اینکه : "خدایا تو اگر جای ما بودی، چکار می کردی؟"