برای «نعیـم» ایران

شوشان ـ  فاضل خمیسی :
 
 دکتر حیصمی بزرگوار بود که ما را باهم آشنا کرد، اسم «نعیم حمیدی» را شنیده و چند بار در جلساتی محدود نگاهمان بهم دوخته شده بود!
آنشب در منزل سید جاسم موسوی اولین صحبت های خودمانی بینمان درد و بدل شد.
 دغدغه هایش برای مردم و تسلطش برای تحلیل های فی البداعه تعجب انگیز بود.
خودکاری در  جیب کوچک کُت و چند برگ یادداشت همراهان همیشگی اش است.
صدای ملاثانی نیوزش به تنهایی حریف چندین رسانه میشد و بعد عصر ما و سپس نشریه ی بیان! اگر بگویم که اخبارش از استان آنقدر دقیق و به لحظه بود که موجب دلخوری !! مدیران میشد سخنی گزاف نگفته ام .. مدیرانی که چندین بار از وی شکایت کرده و هر بار با برائت یا ضمانت یا دخالت واسطه ای حقانیت «نعیم» برای دلسوزی مردمش به اثبات رسیده بود.
 بازپرس ها و پلیس فتا بخاطر احضارهای پیاپیش او را می شناختند و معدودی از آنها نامهربانانه با ایشان برخورد می کردند، اما «نعیم» کسی نیست که از عهدش پا پیش کشد.
 در این چندین سال که وی را میشناسم ندیده ام بدنبال مطرح کردن خودش باشد اما تا دلتان بخواهد برای اینکه ظرفیت های انسانی استان را به نمایش بگذارد از جان مایه میگذارد.
  او نه تنها فقط دغدغه ی خوزستان بلکه قلبش برای حفظ تمامیت ارضی و پیشرفت ایران می تپد و پیشقراول مناسبت های محلی و ملی است.
  دیروز جمعه( ۱۴۰۲/۵/۱۹) که بمناسبت بزرگداشت روز خبرنگار و از طرف وبگاه عصرما و هفته نامه اش «بیان»  در مرکز خوزستان شناسی مراسمی را برگزار کرد، بیشتر از سالیان پیش تکاپویش دلسوزانه بود، گویا «نعیم» عهد بسته که تا آخر عمر از رسالت قلم و دلسوزی برای مردمش دست نکشد.
 عکس می گرفت بدون اینکه از کسی بخواهد از او هم عکسی بیاندازد، تلاش داشت از همه تقدیر کرده و دل کسی را نرنجاند، حواسش به این بود که در چارچوب نقد و نویسندگی بنویسد و سخن بگوید، برای بزرگداشت شخصیت ها ویژه نامه تهیه میکرد که یک فرهنگ سازی
مثبت گرایانه ایجاد کند ، بدون اینکه نامی از خود بیاورد..
  دیروز با چهره ای خندان و با پیشانی مملو از عرق زندگی شرافتمند سعی میکرد
رنج های استان را به سمع مسوولان برساند  مراسم بدون عکس ، بدون تقدیر و تمجیدی از نعیم به پایان رسید و او از اکثر حاضرین عکس انداخت و تمجید  و تشکر نمود و باز در هم سایه ماند.
«نعیم ایران» نعمت خوزستان! ممنونیم...