تعطیلی، مسئله این نیست

شوشان ـ داریوش بهارلویی :

تعطیلی ۴۸ ساعته تمام کشور به علت افزایش دما چندی پیش موضوع گمانه زنی های زیادی گردید. تعطیلاتی که آخر معلوم نشد دقیقا به چه علت بوده و یا اگر بیان شد، اندک کسی باور نمود. دمای خوب برخی استان های تعطیل شده در برابر دمای برخی استان ها که مدام درجه حرارت ها بالا را تجربه می کنند، دلیلی چندان مورد قبول جامعه حداقل در مناطق گرم قرار نگرفته و آن را نوعی تبعیض و بی عدالتی محسوب کردند. همچنین آن را در تضاد با دلیل رسمی اعلام شده در خصوص تعطیلی که به نظر منطقی نمی آمد، می دیدند. قبلا با توجه به سهم درآمد ناخالص ملی خوزستان، حسابی سرانگشتی از زیان یک روز تعطیلی در این منطقه به سبب آلودگی هوا را گفته ایم. رقمی حدود ۸۰۰ تا ۱۰۰۰ میلیارد تومان به ازای هر روز تعطیلی ناگهانی که به هر حال قابل توجه است. در همان حال با ادله ثابت کردیم این ارقام که مدام مسئولین چون چماق بر سر مردم گرفته اند با واقعیت منطبق نیست چرا که بخش تولید کننده ثروت و درآمد تعطیل نمی گردد. حالا اگر بخواهیم گرمای هوا را نیز به دلایل تعطیلات اجباری و ناگهانی بیافزاییم، احتمالا میزان خسارت به زعم مسئولین افزایش می یابد. مخالفان تعطیلی علاوه بر زیان های اقتصادی، فقط برق و کمبود آن را ملاک نمی دانند. آنها معتقدند بسیاری از مشاغل در محیط های بسته مجهز به سیستم سرمایش قرار دارد. دوم متوسط درجه حرارت روزانه با بیشینه درجه حرارت در روز متفاوت بوده و فقط چند ساعت در روز است که دماهای بالای ۴۸ تا ۵۰ درجه را تجربه می کند. زمان وقوع این دما نیز معمولا بین ۱۴ الی ۱۶ عصر است که با توجه به تغییر ساعات کار، در آن زمان کسی در محل شغل خویش حضور ندارد. نکته دیگر به سبب طول دوره گرما، روزهای زیادی وجود دارد که شرایط مشابه دمایی تکرار می شود در نتیجه نمی توان مداوم به تعطیلی ادارات و یا سایر مشاغل دست زد. آنها همچنین دمای احساسی و رقم های ثبت شده سایر دستگاههای اندازه گیری را قبول نداشته و ملاک را ایستگاههای استاتدارد هواشناسی در سایه قرار می دهند. دلایلی که در نگاه اول شاید تمام منطقی هستند. اما این همه واقعیت نیست. اولا تغییر ساعت کار اداری با مقتضیات زندگی امروزی همخوان نبوده و موجب شده کارمندان بخش دولتی حداقل مدام در حالت خمودی، خستگی و خواب آلودگی باشند.کاهش بهره وری و زیان های حاصل از این طریق در محاسبات منظور نمی شود. بماند برخی مشکلات دیگر که این بیداری زودهنگام برای خانواده ها ایجاد کرده است. دوم تمهیدات شهری برای مقابله با گرما و حتی همین تردد صبحگاهی اندک و نامناسب است. کاهش فضای سبز، نبود گذرهای سرپوشیده ، آبسردکن و نظایر آن شرایط را برای فعالیت های میدانی و بیرونی و حتی عادی زندگی سخت کرده است. تداوم کمبود امکانات و اقلیم نامناسب سبب مهاجرت از استان میشود و آن را تشدید می کند. نکته دیگر، تک بعدی نباید به مشکلات نگریست بلکه گرمای طاقت فرسا را به سایر پارامترهای ضد آسایش و سلامت در استان پیوند بزنید تا متوجه شوید مثال گل بود به سبزه آراسته شد چقدر معنا دارد. یعنی مجموع عوامل بعلاوه گرما سبب میشود، مردم این منطقه مطالبه دیگری داشته باشند. با این نکته اضافه که مردم لزوما مانند دماسنج ها در سایه قراز ندارند.
 راهکار البته تعطیلی نیست بلکه افزایش امکانات و تمهیدات رفاهی برای زیست در این استان است. خب این موضوع هم که به نظر سال های سال باید چشم به راهش باشیم. هزینه های بهداشت و درمان مردم بینوا را هم اضافه کنیم، آنوقت می توانیم درباره تعطیل شدن یا نشدن گفتگو نماییم. متاسفانه مسئولین ما فقط نیمی از مسئله را که به نفع خودشان است را بازگو کرده و بر روی بخش دیگر چشم می بندند. اینکه ما استانی محروم و ویرانه ساخته ایم و مردم را چونان اسیران بی جیره و مواجب در بندش نموده از یادشان می رود. قسم جلاله درست نیست اما بسیار مردم شریفی در این خطه زندگی می کنند که دنیایی از ناکارآمدی و محدودیت ها را می بینند لیکن همچنان دل بسته خاک و آیین در تلاشند. نگارنده خود همیشه جوانان را به ماندن و ساختن تشویق کرده ولی دیگر دلیلی عاقلانه و کورسوی امیدی نمی یابم تا به جوان این دیار بگویم بمان و خطه خویش را آباد کن. تعطیل کردن و یا نکردن مسئله اصلی نیست بلکه نوع نگاه ما و آنچه که تا کنون کرده ایم مهم است. گرمای زیاد و سایر آلودگی ها و کاستی ها یک شبه پیدا نشده که شما را غافلگیر کند. نه عزیزان دل، بی تفاوتی، بی برنامگی و گاه تبعیض های ظاهری اهمیت دارد که موجب رنجش است. اینکه شما برنامه ای برای تغییر و بهبود شرایط زندگی و کسب و کار در استان نداشته و تمهیدی نمی بینید، غم انگیز و دلسرد کننده است. اینکه توسعه و امکانات زیست آبرومند و اندکی آسوده در استان ما با ثروت ها و پتانسیل هایش همخوان نیست دردآور است. نوعی رفتار کرده و تصمیم می گیرد که گویی صبح چشم باز کرده و گفته اید ای وای استان ما هوایش گرم شده و آلوده. تالاب هایش خشک شده و چند جا هم آب شرب و برق رفته است. تعطیل کنیم یا نکنیم ؟ چه اهمیت دارد مگر در شرایط فرقی ایجاد می کند؟ استانی که در آن دلایل محیطی برای مردن بیش از زنده ماندن شده، یک روز تعطیلی فقط ملاقات با حضرت عزرائیل را چند ساعتی به تاخیر می اندازد. حالا این ما و کرم شما مسئولین. هر تصمیمی دل شریفتان خواست بگیرید لیکن مشکل چیز دیگری است. آیا متوجه می شوید ؟