ما با یک جنگ نامنظم در منطقه روبه رو هستیم

شوشان ـ دشمن با تمام امکانات یک جنگ ترکیبی را در منطقه طراحی کرد تا از افزایش قدرت بازیگران جهانی و منطقه ای مثل چین و روسیه و ایران و کنترل جاده ابریشم و کریدور شمال جنوب جلوگیری کند .هنوز کسی نیامده ابعاد این جنگ ترکیبی هدفمند و هوشمند را در قالب یک پازل  روشن کند، آمریکا در افغانستان و آسیای جنوبی و مرکزی و قفقاز در حضور خود یک بروزرسانی هوشمندانه ای انجام داد

آمریکا با تحریک گسل های اختلاف برانگیز  در حال امنیت زدایی از آسیای مرکزی است،راهبرد آمریکا ذهنیت سازی تعارض منافع میان این کشورهاست تا به جنگ منتهی شود وخواهد شد همان طور که ولادیمیر پوتین نسبت به آن هشدار داد ، جنگ در آسیای مرکزی بدون شک اتفاق خواهد افتاد و این جنگ ،توسط آمریکا برنامه ریزی می شود و استراتژی آن ها اختلال محاسباتی در میان دولت های این منطقه است، طالبان در افغانستان یکی دیگر از ابزارهای هوشمند آمریکا برای امنیت زدایی از منطقه است.

حضور آمریکا در افغانستان به شکل هوشمندانه و دقیق وجود دارد ،بنابراین حضور آن ها افزایش داشته است .سیاست های آبی طالبان در قوش تپه و کاهش سطح آب آمودریا امنیت زیست محیطی و امنیت آب شرب ترکمنستان و ازبکستان را برهم خواهد زد.جنگ نرم طالبان در چیره سازی نظام خلافتی در برابر نظام ولایتی ایران ،همگرایی مذهبی و قومی در استان هایی مثل سیستان و بلوچستان، خراسان رضوی و جنوبی و تاثیر گذاری بر آن ها ،تغییر بافت جمعیتی افغانستان و انتقال پشتو ها به فلات مرکزی افغانستان(منطقه ای که آب قوش تپه به آن خواهد رسید) و مساله مهاجرین که یک ابزار قدر و تهدیدِ در دست طالبان است ،کاهش نفوذ ایران در شیعیان افغانستان و قطع کردن این وابستگی همگی از آثار برنامه ترکیبی آمریکا در افغانستان است.در قفقاز نیز بازی دوگانه آمریکا و اسرائیل نتیجه ای جز تقویت حضور آن ها در منطقه و تامین منافع کشورهای همسوی خود ندارد.کریدور تاپی و کاسا ۱۰۰۰ در آسیای مرکزی و اتصال به آسیای جنوبی نیز از برنامه های آمریکا در منطقه است

این نقشه ها که در مناطق خاص خود امتداد میدانی دارد و توسط بازیگران منطقه ای پیگیری می شود آثار انگیزه های پنهان قدرت‌های بزرگ غربی است و طبیعتا جدای از تعارض منافع منطقه ای که دارد در سطح کلان نیز از آثار متناسب با خود برخوردار است که این قسمت بر معادلات جهانی در موضوعات امنیتی و اقتصادی و انرژی قابل ارزیابی است.ذهنیت تحلیلی استراتژیک می تواند نسبت تحولات منطقه ای و جهانی و معادلات سرنوشت ساز را ارزیابی کند و پیامدهای محیطی و جهانی آن و فرصت ها و تهدیدهای احتمالی که برای ما می تواند داشته باشد را روایت می کند.اینکه ایالات متحده آمریکا در گوشه از افغانستان از سیاست های آبی طالبان حمایت کند باید بدانیم دقیقا این حرکت چه نسبتی با ایران و چین و روسیه دارد و قرار است چه پیامد ها و تهدید هایی را خلق کند .باید بدانیم دقیقا چگونه باید جزئیات برنامه آمریکا در اوراسیا را در قالب یک پازل و فهم بهم پیوسته ارزیابی و تحلیل کنیم این شروع تفاوت تحلیل های استراتژیک و داستان سرایی های پوپولیستی است.

ابوقاسم