چمن آزادی قربانی از تیم وطنی گرفت و مانع بازی دو سر برد عربستانی ها نشد

 بی پرده از در و ديوار
در تجلی است يا اولی الابصار
شمع جويی و آفتاب بلند
روز بس روشن و تو در شب تار
گر ز ظلمات خود رهی بينی
همه عالم مشارق انوار
کوروش قائد و عصا طلبی
بهر اين راه روشن و هموار(هاتف اصفهانی)

یک هنرمند ایتالیایی به نام "الکساندرو پالومبو" دیوارنگاره‌هایی از محمد بن‌سلمان، روبرتو مانچینی سرمربی تیم ملی فوتبال عربستان، کریم بنزما ستاره باشگاه الاتحاد عربستان، نیمار ستاره الهلال و کریستیانو رونالدو فوق ستاره النصر در دیواره های حاشیه ورزشگاه "سن‌سیرو میلان" نقاشی کرده که در آن‌، این نفرات توپی خون آلود با پرچم کشور عربستان به دست دارند. "پالومبو"برای نامگذاری اثر هنری مجموعه ی خود از واژه ورزش‌شویی یا Sportwashing استفاده کرده است.

اما "محمد بن سلمان" ولیعهد عربستان در پاسخ به انتقادات اهالی ورزش در سطح جهانی می گوید:
اگر سو استفاده از ورزش قرار است شاخص تولید ناخالص ملی ما را یک درصد افزایش دهد، پس ما به کار خودمان ادامه می‌دهیم. اهمیتی به اتهام‌ها نمی‌دهم. ورزش باعث شده است GDP ما یک درصد افزایش یابد و من به دنبال ۱.۵% دیگر هستم. سرمایه‌گذاری ما را هر چه می‌خواهید خطاب کنید، ما قرار است به ۱.۵% مدنظر برسیم.»

خب، با این تفاسیر دوگانه که از آرمانخواهی های مدرن و دفاع از منافع ملی در همه ی سطوح می شود می توان بطور دقیق پی به  بلندپروازی های ولیعهد عربستان با آن پشت پرده های ماجراجویانه اش برد و این میان کشور ما هم دستخوش مسائلی می شود که مصادیق آن در چند بیت سطور بالا آورده شد.

به هرحال همگان دیدند چطور تیم النصر با تمام ستارگانش از جمله رونالدو وارد ایران شدند و نیز ملاحظه شد که مدیران تیم وطنی و دوستداران دو آتشه ی فوتبال از حیث مهمان نوازی با چاشنی  هدایای گران قیمت چگونه سنگ تمام گذاشتند و یک جوری آبروداری و مرام نشان دادند و یک جورهایی با منطق پشت سخن ولیعهد عربستان همدلی نمودند و او را در مقابل منتقدین غربی تنها نگذاشتند و نیز تلویحا یک سیگنال روشن برای مسوولین کشور فرستادند که آنها باید از ولیعهد عربستان الگو بگیرند و در شان ملت ایران عمل کنند و شاید هم از روی عمد خرابی ها را نمایان تر کرده باشند تا حساسیت ها بیشتر دیده شود .
الغرض، خرابی چمن ورزشگاه آزادی و بی کیفیت بودن پخش تلویزیونی که مثل گاو پیشانی سفید زودتر از هر بی تدبیری نمایان شدند.این در حالی اتفاق افتاد که هفته ی قبل تیم ملی ایران با تیم ملی انگولا در همین چمن مسابقه دادند و نه از میزبان و نه از مهمان اعتراضی شنیده نشد با این که همه لژیونرهای موجود در دو تیم حضور داشتند بخصوص بازیکنانی چون مهدی ترابی که هم گل زد و هم پاس گل داد ولی انگار که خون رونالدو و همبازی هایش رنگین تر از همه بازیکنان و رنکینگ تیم النصر بالاتر از تیم ملی انگولا بوده که ایرانی ها در اوج خود کم بینی اینچنین مجبور شدند گل به خودی بزنند.

از هرچه که بگذریم نباید بخاطر این که اعتباری به پروژه ی پرستیژخواهی ولیعهد عربستان قائل شویم از ضرری که به خود وارد کرده ایم  غافل شویم. زیرا، چمن ورزشگاه آزادی از تیم وطنی قربانی گرفت و نیز مانع نشد که النصر و رونالدو  طمع شیرین بازی دو سربرد(لذت مهمانوازی، کسب نتیجه مسابقه) را نچشند.