شوشان ـ شهرام گراوندی : در فیلم محمد رسول الله (ص) ساخته ی مصطفا عقاد، کارگردان بزرگ سوری که در سال 2005 بر اثر انفجار بمبی توسط القاعده در هتلی در (عَمّان) اردن، کشته شد؛ سعی شد روایات متفق و مشترکی بین شیعه و سنّی، گردآوری، و در فیلم گنجانده شود تا این فیلم به علت دیگری برای اختلاف افکنی بین این دو مذهب اسلام تبدیل نشود. به همین دلیل است که فیلم محمد رسول الله (ص) محبوبیت ویژه ای در جهان اسلام دارد.
در صحنه ای از فیلم، گفت و گویی بین ابوسفیان و ولید پیش از جنگ بدر صورت می گیرد. ولید رو به ابوسفیان می کند و در حالی که ابوسفیان سعی دارد از مهلکه بگریزد، می گوید: شرف ات کجاست ای ابو سفیان؟! به کجا می روی؟!
ابوسفیان با خونسردی جواب می دهد: شرفم کجاست ؟ ! شرف من در پشت شتر های من است! هر کجا که بار شترهایم برود به همان جا می روم!
واقعیت امروزه ی سردمداران جهان عرب چیزی فراتر از این نیست. نگاه و تفکر و سیره ی اموی، اگرچه در ظاهر به تاریخ پیوسته؛ ولی همین امروز نیز در عمده ی کشورهای مسلمان ( به ویژه کشورهای عرب) تجلی آشکار دارد. روزگاری معاویه را با کاخ سبز شماتت می کردند؛ ولی همین امروز در عربستان و کویت و اردن و بحرین و امارات و بسیاری دیگر از کشورها، همان بند و بساط در اشکال وسیع تری به چشم می آید. تفکر مال اندیشی و دنیا پرستی نه فقط از بین نرفته؛ که رفاه طلبی و بی تفاوتی به هم نوع و هم دین و هم زبان و هم کیش و هم مذهب نیز جزو وظایفی دست چندم یا سطحی است.
دین، ایمان و شرف و هر چیزی که شعارش را در بین مردم سر می دهند، دروغی پیش نیست .اگر دیروز شرف در پشت شترها بود امروز در حساب های بانکی و طول عرض نظام اداری و مالی و سپرده های سنگین در بانک های مطمئن سوییس و سرمایه گذاری در شرکت های اروپا و آمریکاست.
اگر شرف و دین و نوع دوستی و مسلمان دوستی! قرار باشد چیزی را به خطر بیاندازد و یا کمترین ریسکی را متوجه حکومت و اسباب و صور ثروت اندوزی و رفاه دنیوی کند، شک نکنید که همه ی این عنوان ها را با پوست پیازی معاوضه می کنند و به مردم یک کشور و یا حتا به امت اسلامی و اعتقادات و ارزش هایی که میراث بزرگ پیامبر بزرگوار اسلام است، پشت می کنند و اگر لازم باشد؛ حتا دیگر شعارش را هم سر نمی دهند.
امروزه غزه و بخش وسیعی از مردم فلسطین در رنج روزافزون و در معرض بزرگترین آسیب ها و خطرات کشنده، ناشی از خوی وحشیگری افراطی اسراییل قرار دارند. اسراییل همچون غده ای سرطانی چندین دهه است که در کالبد جهان اسلام ریشه دوانده و هرگز هیچ ایده و طرح قدیم و جدیدی نتوانسته این پدیده را حل و فصل کند و این خار دردناک و زهرآگین را از گلوی جهان اسلام خارج کند.
امرا و حاکمین کشورهای عربی در این میانه چه می کنند؟! آیا اتفاق نظر آنها امری ناممکن است؟! آیا از نظر مالی و جمعیت از ثروت و آمار جمعیت اسراییل کمترند؟! آیا لابی های عربستان و کویت و امارات و مصر و اردن و غیره و غیره از لابی های یهود در آمریکا و اروپا ضعیف ترند؟ آیا با قطع همکاری با اروپا و آمریکا نمی توانند ظرف یک هفته کمر اسراییل و آمریکا را بشکنند؟! علت بی تفاوتی جهان اسلام در مورد غزه چیست؟! آیا جز نگرشی ابوسفیانی به این مساله، پنداشت دیگری را می توان سراغ کرد؟!