چشم هایش

شوشان ـ مجتبی حلالی :

چند روزی است فیلم و تصویر فرزند ارشد فوتبالیست و اسطوره جهانی کریس رونالدو در سطح دنیا وایرال شده و تفاسیر متعددی از آن منتشر شده که نشان می دهد افرادی که به تنهایی و در سختی و فقر رشد می کنند، بسیار متفاوتند با افرادی که در تجمل و فراوانی بوده اند.

برق چشمها، نوع گفتار، متانت در رفتار، بزرگی قلب و روح، تواضع و از خود گذشتگی ها، مردم داری و سادگی را به وضوح می توان میان این دو تشخیص داد. آری نوع راه رفتن هم گویای گذر دوران است. چشمها که جای خود.

گفتمش از راه رفتنت و چشمانت عمق آنچه هستی را درخواهم یافت. ولی ایرادی وارد نیست و تو باور نکن!

در تصویر منتشر شده که رونالدو و فرزندش را کنار یکدیگر قرار داده اند، چشمهای خیره کریس از فقر، از سختی دوران، از نداری، از تحمل درد و رنج و تلاش و جنگندگی سخن می گویند. در حالیکه چشمهای فرزندش دقیقا تکبر را نمایان می سازد. چهره و قامتش نشان می دهد که او هیچ دردی که در زندگی نداشته هیچ، اتفاقا دچار غرور و تکبر هم شده است. غرور ناشی از اینکه من فرزند اسطوره جهانم. لیکن از فضل پدر تو را چه حاصل؟

در همین خصوص بکن بائر نیز در پاسخ به این سوال که چرا فرزندت مانند شما درخشان ظاهر نشد؟ می گوید: من فرزند کارگری بودم که درد و تلاش را کنار یکدیگر تجربه می کردیم و همان درد و تلاش مرا به اینجایی که هستم رساند، ولیکن فرزندم خیر! فرزندم پدری میلیونر دارد و سختی و تلاش و هدف برایش معنا ندارد.

در زندگی روزمره مان بسیاری را دیده ایم که با سختی، با تلاش، با تحمل انواع نگاه ها و حرفها، اما دویده اند، عرق ریخته اند، از صفر شروع کرده و به شرایطی نرمال و یا عالی دست یافته اند.

در مقابل افرادی هم دیده ایم که پُز پدر مسوول خود را می دهند. پدرانی پولدار، متمول، غنی، پدرانی که یا مسوولند، یا پیمانکارند، یا نماینده و عضو فلان هیات مدیره در فلان شرکت صنعتی اند.

در گفتگو با این دو می توان دریافت که قلب و روح کدام یک گسترده تر است. آداب اجتماعی و سادگی را می توان براحتی میان این دو تمییز داد. قشر سخت کوش و دونده در فراز و فرود زندگی نازک نارنجی هم نیستند. زود قهر نمی کنند. پاسخگوترند. در دسترس ترند. نگاهی برابر دارند و از بالا نگاه نمی کنند.

زمانیکه رونالدو به ایران آمد، چه اتفاقات جذابی رخ داد؟ اما آنچه که بیشتر مورد توجه قرار گرفت، برخورد صمیمانه وی با مردم بود. او مردمدار است. او قشر ضعیف و تنگدست را درک می کند. با آن بانوی معلول بر روی ویلچر چه برخوردی کرد؟ ایا فرزندش نیز چنین است؟ در آن فیلم مشخص شد که پاسخ منفی است.

در ایام انتخابات هستیم. لیکن سطح آگاهی مردم نسبت به گذشته بسیار متفاوت است. وعده و واقعیت را براحتی تشخیص می دهند. مشکلات استان و اهواز را همه می دانیم. بیان کردنشان هم بسیار مطلوب است، اما اینکه امروز از بیکاری فریاد برآوریم، از آلودگی هوا، از انتقال آب کارون، از نیروهای غیر بومی، از صنایع و نفت و آلایندگی های ناشی از تولیدات آنها بگوییم و وعده حل آنها را بدهیم، بسی غیر واقعی است.

صحت وعده ها دقیقا از خود وعده ها قابل تشخیص است. خیلی ها را می توان اینگونه ارزیابی کرد که در ایامی که مسوولیت برعهده تان بود! کجا بودید؟ چه کردید؟ اقدامات عام المنفعته تان چه بود؟ تنگدستی ها را دیدید؟ فقر و بیکاری را مشاهده کردید؟ جاده های استان را عبور کردید؟ فضای سبز و ورودی های شهر را توجه کردید؟ اصلا زندگی تان هیچ گاه تحت شعاع مشکلات اولیه مانند کار و خانه و خودرو و امرار و معاش روزانه بوده است؟

در زمان مسوولیت تان با مردم و در پاسخگویی به مشکلات شان، گوش شنوا داشتید؟ اگر داشتید، اقدامی هم کردید؟ رگ گردن و بیان مشکلات بسیار عالی است، اما سوابق افراد مختلف بیانگر واقعیت افراد نیز هست.

واقعیت این است، امروز کشور به افرادی بعنوان نماینده نیاز دارد که واقعی، قلبی و در کمال صداقت مردم و مشکلاتشان را درک کرده باشد. مردم هیچ توقعی جز نماینده ای صادق و پیگیر نخواهند داشت. صداقت و پیگیری مطالبه برحق شهروندان ایران زمین است. خوزستان و اهوازی ها نیز جای خود دارند و شرایط شهر و روستاها، جاده ها و معابر، اماکن تفریحی و فضای سبز، اشتغال و هوای سالم و انواع کمبودها طی این سالها بر قوت خود باقی مانده اند، وضعیتی که نشان می دهد، آنگونه که مردم می خواهند شرایط برایشان مطلوب پیش نرفت.

فراموش نکنیم، هرکدام از منابع استان به تنهایی می توانند متضمن اقتصاد کشور باشند. از نفت و پتروشیمی، تا صنایع و کشاورزی، از دریا و خلیج همیشه فارس، تا مرزها و صیادی، از حفاری و فولاد تا گاز و سدهای تولید برق. سهم خوزستان از این منابع دست کم شغل و رفاهیات اولیه بوده و هست. نمایندگان قوی بی شک اگر دغدغه مند باشند، می توانند. بخواهند می توانند.

به امید ایران قوی و خوزستان سرشار و اهواز آباد.