نقدی بر یادداشت نه چپ، نه راست

شوشان ـ علی کرد :

یادداشتی در سایت وزین شوشان به قلم برادر فرهیخته و ارزنده جناب هوشنگ نوبخت دیدم با عنوان "نه چپ، نه راست ،مستقیم ". متن را که خواندم بخش عمده آن شرح صفا و یکرنگی های گذشته بود که خیلی ارتباطی با عنوان یادداشت نداشت اما درس آموز و تذکری بجا بود ولی نتیجه گیری و حرف دل ایشان این بود که چپ و راست مسائل و مشکلاتی برای کشور بوجود آوردند و توصیه اش این است که نه رویکرد چپ داشته باشیم نه راست بلکه،مستقیم برویم.

اول:همانطور که می‌دانیم این واژه ها اصطلاحاتی سیاسی برای خط فکری هستند و هیچگاه به معنای انحراف به چپ یا انحراف به راست نیست و اصول گرایی و اصلاح طلبی را باید در قالب سیاست معنا کرد و این طور نیست که اصول گرایان هیچ تغییر و تحولی را بر نمی تابند و با بهبود و اصلاح امور مطلقا" مخالفند و یا اینکه اصلاح طلبان به هیچ اصولی گرایش ندارند و مذبذبند و پایبند به هیچ اصولی نیستند.

دوم: اگر به چهره های شاخص این دو جریان نگاه کنیم میبینم که افراد زبده و مومن و خوشنام با عملکردهای نسبتا" خوب وجود دارد اما در اقلیت قرار دارند و از طرف دیگر شاهد افراط گرایی هایی در دو جناح هم بودیم. پس نمی‌توان گفت دوجناح چپ و راست با زیرشاخه های آنها در قالب دهها تشکل و حزب سیاسی منحرفند وعملکرد همه این اشخاص را زیر سوال ببریم و با کلی گویی و بکار بردن واژه مستقیم،بخواهیم مشکل افراط گرایی و تفریط گرایی جناحهای سیاسی را حل و فصل کنیم.

سوم: ارائه یک خط سومی که به فرمایش خودتان راه میانبر است خود نیز دلالت بر یک مشی سیاسی دیگر است حالا هر نامی میخواهید روی آن بگذارید. این راه میانبر که اسمش را راه مستقیم گذاشتی و این خط سوم که خود را جدای از راست و چپ و یا اصول گرایی و اصلاح طلبی می‌داند خود نیز یک خط فکری است. برای اینکه نظر مردم به این خط جلب شود و کاندیداهای مورد نظر این خط رای بیاورند و قوای مقننه و مجریه را دردست بگیرند و به قدرت برسند و قوانین معتدل و در عین حال مفید و موثر وضع کنند و دولت برآمده از رای مردم و این خط سوم آن قوانین را در راستای توسعه کشور عملیاتی کند نیاز به مانیفست و منشور و برنامه و تبلیغات است و اینها میسر نیست مگردرقالب حزبی فراگیر و قانونی و فعالیت‌های حزبی. و اگر چنین شد این هم می‌شود یک جناح و خط فکری دیگر و بسیار هم پسندیده و عاقلانه است.

چهارم: نتیجه گیری ازاین بحث بصورت خلاصه این است که ما باید به طریق علمی و اخلاقی و قانونی با افراط گرایی که از سوی هر فرد و جریان و جناحی که باشد مقابله کنیم اما اگر برای حل این مسئله صورت مسئله را پاک کنیم باید تمام احزاب و تشکل‌ها منحل شوند و باید دانست که آن بلاتکلیف هایی که می‌گویند نه آن طرفی هستیم نه این طرفی و هربار که یک جناح برنده می‌شود به سمت همان جناح غش می‌کنند بسیار خطرناک تر هستند و باید از اینها ترسید. لذا انتظارم از اهل نظر و قلم این است که ایجاد و تقویت و توسعه احزاب و فعالیت مستمر آنها-نه فقط در زمان انتخابات- را تقویت و تشویق کنند و آنچه که در این چندسال اخیر برسر کشور آمد و مشارکت به حداقل خود رسید ماحصل عدم فعالیت احزاب و کناره گیری صاحبنظران و نخبگان و طبقه روشنفکر و میدان داری فرصت طلبها و پوپولیستها و تازه به دوران رسیده ها بود. شایسته است بنام راه مستقیم و اعتدال، بیش از این به احزاب ریشه دار جناح‌ها زخم زبان نزنیم وبرای اصلاح و بهبود امور، التیام بخش زخمهای آنان باشیم.