سرکارآمدن دولتی ساده لوح، حواس پرت و حاشیه ساز، به مثابه ی سم مهلکی برای کشور است

شوشان ـ عبدالرحمن نیک سرشت :

یکی از شاعران نامنزه، شنگول و مشنگ در سفری به یکی از شهرها در حالی که از فرط باده گساری مست لایعقل بود به محفلی دعوتش نمودند که از قضا در آن محفل، بساط دود و دم و بافور نیز برقرار بود و علاوه بر مستی تا توانست هم از لب بافور دم از تریاک گرفت به گونه ای که تا آستانه ی سنگ کوب شدن پیش رفت و در همین حالت، صاحب محفل از او می خواهد که شعری برای آنها بسراید.
به هر حال، آن شاعر شنگول و مشنگ با همان حالت ناجور، لب به سخن گشود و چنین کلماتی را به زبان آورد.
من کیستم/ اینجا- کجاست/ و شما آقایان نه چندان موجه، کیستید/چرا هوا، این قدر تنگ و گرفته است/ آه، از این اختناق/ دارم خفه می شوم/کسی نیست مرا نجات دهد/ از این محفل لعنتی/ که در آن احساس غربت می کنم.
خلاصه بعد از اتمام سخنان وی اهالی آن محفل، حرف های صادقانه آن شاعر نگون بخت به شدت قات زده را شعر تصور کرده و ایشان را مورد تشویق قرار دادند و هرکدام تفسیر کلاسیک و مدرنی را از آن حرف ها ارائه نمودند که ناگاه یکی از همراهان آن شاعر که خبر از میگساری ایشان قبل از کشیدن تریاک داشت درگوشی به صاحب محفل ضمن بیان واقعیت، گفت: تا فلانی سنگ کوب نکرده و نمرد و خونش را گردن تان نیانداخته سریع دست به کار بشوید و او را بی سروصدا به بیمارستان برسانید .
حالیه، با توجه به این روایت محلی خیلی ساده و به ظاهر کمدی ولی دردناک، ما در حالی که با موقعیتی از تاریخ روبرو هستیم که جهان در شرف گذار از نظم یکجانبه گرایی پرتنش لیبرال دموکراسی غرب به نظام چند قطبی از بازیگران تازه به دوران رسیده مذبذب است و ایضا، در این حالت واژگونه، قدرت های نوظهور منطقه نیز با اتحاد همدیگر در جهت تغییر شکل دادن به جغرافیای اقتصادی خود بر اساس حجم تولید ناخالص داخلی و سرمایه گذاری های خارجی همواره در تلاشند که در نبرد کریدورها برای کشور ما خفگی ژئوپلیتیک به ارمغان آورند و از سوی دیگر همچنین شاهد آن هستیم که آمریکا و متحدینش برای مهار قدرت اقتصادی شرق بر سه ضلع خاورمیانه_دریای چین جنوبی_شرق اروپا متمرکز شده اند و این تمرکز موجبات اخلال اتحاد نیم بند ایران با بلوک شرق را رقم  می زند. لذا، احتمال شعله ور شدن جنگ جهانی سوم دور از ذهن نیست.
القصه، با این توضیح مبرهن و در این وضعیت نابسامان، سرکارآمدن دولتی ساده لوح، حواس پرت و حاشیه ساز در ایران که نیز ملتفت و آگاه از این تغییرات نباشد و توامان در حال و هوای پوپولیستی خود سیر کند. آیا به مثابه ی سمی مهلک برای کشور محسوب نمی شود.!؟