شوشان ـ محمدسعید بهوندی :
جناب آقای دکتر پزشکیان، ریاست محترم جمهور، سلام علیکم،
روزیکه خودتان را برای کاندیداتوری انتخابات ریاستجمهوری دورهی چهاردهم آماده میکردید، با توجه به دانش، بینش و تجاربی که سالها در قوای مقننه و مجریه داشتید، برای گذر کشور از موانع توسعهی پایدار و در نتیجه پیشرفت و بهبودی آبرومندانهی معیشت مردم، بیشک خود را تواناتر از دیگران احساس نمودید و به دلیل همین احساس بود که با هیبت و قاطعیت تمام قولهای بزرگ و شفافی به ملت دادید، آنچنان که تا سالهای سال، حداقل در خاطر و بر سر زبانهای آنانی خواهد بود، که در اثر اعتماد به آن شعارها برگهی رایشان را شوقمندانه بنام شما نوشتند و به صندوقها انداختند!.
جناب آقای پزشکیان! همانطوری که میدانید؛
آنچه برای مردم حیاتی و در اولویت اول است، وضع معیشت آنهاست که خودتان نیز حتماً بر نگرانکننده بودن آن کاملاً واقفید. تورم سرسامآور و عملاً غیرقابل مهار، درآمدها، حقوقها، دستمزدها و حتی اندک پساندازهای قلیل مردم را هم دارد بیرحمانه و سیریناپذیر میبلعد. از عموم مردم مظلوم و آسیبپذیر که کاری ساخته نیست و متاسفانه از دولت جنابعالی نیز در این چند ماهی که مدیریت اجرایی را بر عهده داشته، هنوز چشمانداز امیدبخشی مشاهده نشده است و از آن طرف ماجرا، هیولای گرانی در اثر غرش تورم دیوسیرت و خالی بودن حسابها و جیبها، بنا دارد هر کورسوی امیدی را به یاس مستمر مبدل سازد. بنابراین تا دیرتر نشده، بجای تاکید بیش از حد نیاز بر وفاق بدون چهارچوبهای منطقی و مخصوصاً این باید باید گفتنهای بدون پشتوانههای عملی و نبود برنامههای موثر عملیاتی، تمام سعیتان را بر این بگذارید که اول مدیریت کارها را به کاردانهای دلسوز بسپارید(هر که میخواهد باشد، چه با وفاق و چه بیوفاق) و بسرعت عرصهی اجرا را نیز با برداشتن موانعی که هست، شجاعانه آماده سازید.
جناب آقای رئیسجمهور! فرض کنیم؛
در اثر تلاش شما آن وفاقی که دائماً بر آن اصرار میورزید به منصهی ظهور رسیده و جماعتی که در عرصههای مختلف، خصوصاً عرصهی سیاسی تاکنون با هم در قهر و غیظ بودهاند، دعواهایشان را کنار گذاشته و در اثر تدبیر و وفاق مد نظرتان بر گِردِ یک میز نشسته، به روی هم لبخند زده و برای همدیگر دعای خیر نمایند. آیا این اتفاق که به اندازه معقولش خوب است، به تنهایی جلوبرندهی تمام کار مُلک و ملت خواهد بود...؟!
من این حروف نوشتم چنان که غیر ندانست
تو هم ز روی کرامت چنان بخوان که تو دانی