بحران در مقیاس ضربه به تمدن ایران

این دوستانی که در مورد ‎#اصفهان صحبت می‌کنند فکر می کنم به غیر از شهر اصفهان ، هیچ شناختی از اقلیم جغرافیایی استان اصفهان ندارند.

استان اصفهان در غرب با استان های لرستان ، مرکزی و چهارمحال بختیاری همسایه است و همانگونه که میبینید ، این شهرستان‌های غربی اصفهان جزو مناطق پربارش زاگرس مرکزی هستند و همیشه پربرف و سرد بوده اند.
ولی شرق اصفهان در همسایگی با استان های سمنان ، خراسان جنوبی و یزد است.
شهرستان های شرقی اصفهان کاملاً کویری هستند به گونه ای که کویر ورزنه در حاشیه باتلاق گاوخونی، کویر مرنجاب در آران و بیدگل نزدیک به کاشان یا کویر اردستان تا کویر مصر در منطقه خور و بیابانک جزو معروف ترین نقاط گردشگری کویری ایران است.
حالا اگر مسأله تغییر الگوی کشت و کشاورزی را در این استان درک کنید ، متوجه خواهید شد که با توجه به جنس خاک در شرق اصفهان به جز کشت گندم اصلاح شده قدس و روشن که سالهاست توسط جهاد کشاورزی اصفهان جایگزین اقلام بذری دیگر شده است، کشت دیگری امکان پذیر نیست.
کشت پیاز و چغندرقند هم سالها در این مناطق امکان پذیر بود که مدت‌هاست از حیز انتفاع خارج شده است.

به عنوان کسی که کشاورز‌ زاده ام و سالها در دشت مهیار کشت و کار داشتیم عرض می‌کنم ، از خاطرات سی سال پیش که در مهیار به راحتی یونجه و شبدر می کاشتیم تا امروز که امکان کاشت هیچ چیزی حتی زیتون و انار هم در منطقه ما به واسطه مشکلات آب محدود شده است، فاصله زیادی نگذشته است.
بنده حدوداً ده سال پیش بنا به نظر شخصی و البته اجازه از حضرت پدر ، کشاورزی را در مزرعه شخصی خودمان تعطیل کردم. آن روز گفتم به پدر که این آب ارزش استفاده برای کاشت هیچ محصولی را ندارد.
اگرچه که چند همسایه مزرعه هنوز به روش غرقابی کشاورزی می‌کنند. یک نفر از آنها پرورش ماهی زده است و استخر قزل‌آلای آب شور زده است ولی دشت پر رونق مهیار امروز بیشتر تبدیل به آجرپزی شده است.
فراموش نکنیم که مسأله آب و محیط زیست ، بحران بزرگ زندگی همه ما در ایران و یک مسأله ملی است.
چه دیروز در ارومیه و چه امروز در باتلاق گاوخونی
بحران فرونشست مسأله ای ملی است نه محدود به دعوای این چندسال جریان دائمی زاینده‌رود و آب شرب یا صنعتی در یزد و قم