- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- مسئولیت اجتماعی شرکتها؛ فرصتی برای توسعه پایدار استان خوزستان
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۶ خرداد ۱۴۰۴ - ۱۳:۱۱
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
زنگ هشدار حاشیه‌نشینی سیاسی سومین استان پرتعداد مجلس /چهار نماینده، یک استان و بی اتحادی!
شوشان ـ سمیه غافلی :
چهارشنبه، هفتم خرداد، موعد صف‌آرایی دومین سال اجلاسیه دوره دوازدهم مجلس شورای اسلامی در میدان تعیین هیئت رئیسه است.
آوردگاهی که نه‌تنها ترکیب قدرت را در صحن علنی شکل می‌دهد، بلکه سرنوشت کمیسیون‌ها، مصوبات کلیدی و حتی مسیر تعامل مجلس با دولت را در سال پیش‌رو رقم می‌زند.
اما در این میان، چشم نگران خوزستان، سومین استان پرتعداد مجلس، به دنبال سهمی از این سفره قدرت است.
سال نخست دوره دوازدهم؛ دو نماینده از خوزستان ( مجتبی یوسفی و عباس پاپی زاده) بی‌آنکه دستاورد راهبردی و تاثیرگذاری برای استان رقم زنند، بر صندلی‌های هیئت رئیسه نشستند.
امروز اما، زمزمه حذف آن‌ها از ترکیب جدید در راهروهای مجلس پیچیده است.
و طبق گمانه زنی ها،وضعیت مطلوبی در این کنش سیاسی ندارند!
در این میان؛ با وجود اهمیت بالای انتخاب رئیس مجلس و نواب رئیس، نادیده گرفتن نقش‌آفرینی استان‌های پرنماینده در هیئت رئیسه، پیامدهای منفی در معادلات بعدی، به‌ویژه در تعیین اعضای کمیسیون‌های تخصصی، خواهد داشت. خوزستان به‌عنوان سومین استان دارای بیشترین نماینده در مجلس، باید وزن سیاسی خود را در ساختار تصمیم‌گیری مجلس حفظ کند.
در روزهای اخیر، فضای مجلس به‌شدت ملتهب و متأثر از رقابت‌های پنهان و آشکار برای تصاحب کرسی‌های هیئت رئیسه شده است.
رایزنی‌ها گسسته ، لابی‌ها سردرگم و مجمع نمایندگان خوزستان همگی در یک سردرگمی مزمن به سر می‌بردند!
هرکسی ساز خود را می‌زند و هیچ تلاشی برای وحدت‌سازی بین نمایندگان خوزستان دیده نمی‌شود.
رضا جباری و فرشاد ابراهیم‌پور نیز سودای ورود به ترکیب هیئت رئیسه را دارند و به شدت در حال رایزنی گسترده برای ورود به هیئت رئیسه هستند!
اما این رقابت نه مبتنی بر راهبرد جمعی، بلکه صحنه‌ای از لابی‌های انفرادی، شلخته و بی‌فلسفه بین مثکاندیداهای خوزستان است.
مجمعی که باید تبدیل به اتاق فکر و بازوی سیاسی استان در پایتخت می‌شد، امروز بیشتر به مجمع‌الجزایری پراکنده می‌ماند که هر جزیره به راه خود می‌رود به گونه ای که رقابت میان چهار چهره مجتبی یوسفی، عباس پاپی زاده، رضا جباری و فرشاد ابراهیم پور در حالی شدت گرفته که به نظر می رسد فقدان انسجام و همگرایی در مجمع نمایندگان خوزستان بار دیگر به پاشنه آشیل این استان تبدیل شده است!
لابی های پراکنده و شلخته ای که هر کدام به صورت انفرادی دنبال می شود، تصویر روشنی از عدم وحدت در این مجمع به نمایش می گذارد.
مشکل اصلی، همان زخم کهنه‌ای‌ست که خوزستان را در تمامی ادوار مجلس از درون می‌فرساید!
نبود وحدت، ناتوانی در همگرایی، و غیبت نگاه کلان استانی.
این ضعف ساختاری، سهم خوزستان را نه‌تنها در هیئت رئیسه، بلکه در ترکیب کمیسیون‌های تخصصی نیز تهدید میکند.
غفلت امروز از لابی مؤثر، فردا در قامت حذف سهمیه‌ها، تقلیل قدرت چانه‌زنی، و انزوای تصمیم‌سازی ظهور خواهد کرد.
حال با توجه به رقابت انفرادی خوزستانی ها در رخداد سیاسی ۷ خرداد، باید دید کدام‌یک از چهار نماینده فوق الذکر خوزستانی حاضر در این رقابت، وزن سیاسی، عقل لابی‌گری و قدرت اقناع فرا استانی دارند؟
آیا قرار است بار دیگر، صندلی‌های خوزستان به دست کسانی بیفتد که آورده‌ای برای خوزستان نداشته باشند و نه وعده‌ای که تحقق بیاید؟
فردا ترکیب هیئت رئیسه شکل می‌گیرد، اما بازی همچنان ادامه دارد؛ چرا که انتخابات رؤسای کمیسیون‌ها نیز در ۱۸ خرداد پیش‌روست،فرصت، محدود اما حیاتی است.
اگر مجمع نمایندگان خوزستان خود را بازسازی نکند، اگر نگاه جمعی جای رقابت‌های فردی را نگیرد، سهم این استان، نه در هیئت رئیسه که در کل معادلات مجلس، به تدریج رنگ می‌بازد.
خوزستان در بزنگاه است؛ در آستانه تصمیمی تاریخی یا باید بازیگر باشد، یا نظاره‌گر!
چهارشنبه، هفتم خرداد، موعد صف‌آرایی دومین سال اجلاسیه دوره دوازدهم مجلس شورای اسلامی در میدان تعیین هیئت رئیسه است.
آوردگاهی که نه‌تنها ترکیب قدرت را در صحن علنی شکل می‌دهد، بلکه سرنوشت کمیسیون‌ها، مصوبات کلیدی و حتی مسیر تعامل مجلس با دولت را در سال پیش‌رو رقم می‌زند.
اما در این میان، چشم نگران خوزستان، سومین استان پرتعداد مجلس، به دنبال سهمی از این سفره قدرت است.
سال نخست دوره دوازدهم؛ دو نماینده از خوزستان ( مجتبی یوسفی و عباس پاپی زاده) بی‌آنکه دستاورد راهبردی و تاثیرگذاری برای استان رقم زنند، بر صندلی‌های هیئت رئیسه نشستند.
امروز اما، زمزمه حذف آن‌ها از ترکیب جدید در راهروهای مجلس پیچیده است.
و طبق گمانه زنی ها،وضعیت مطلوبی در این کنش سیاسی ندارند!
در این میان؛ با وجود اهمیت بالای انتخاب رئیس مجلس و نواب رئیس، نادیده گرفتن نقش‌آفرینی استان‌های پرنماینده در هیئت رئیسه، پیامدهای منفی در معادلات بعدی، به‌ویژه در تعیین اعضای کمیسیون‌های تخصصی، خواهد داشت. خوزستان به‌عنوان سومین استان دارای بیشترین نماینده در مجلس، باید وزن سیاسی خود را در ساختار تصمیم‌گیری مجلس حفظ کند.
در روزهای اخیر، فضای مجلس به‌شدت ملتهب و متأثر از رقابت‌های پنهان و آشکار برای تصاحب کرسی‌های هیئت رئیسه شده است.
رایزنی‌ها گسسته ، لابی‌ها سردرگم و مجمع نمایندگان خوزستان همگی در یک سردرگمی مزمن به سر می‌بردند!
هرکسی ساز خود را می‌زند و هیچ تلاشی برای وحدت‌سازی بین نمایندگان خوزستان دیده نمی‌شود.
رضا جباری و فرشاد ابراهیم‌پور نیز سودای ورود به ترکیب هیئت رئیسه را دارند و به شدت در حال رایزنی گسترده برای ورود به هیئت رئیسه هستند!
اما این رقابت نه مبتنی بر راهبرد جمعی، بلکه صحنه‌ای از لابی‌های انفرادی، شلخته و بی‌فلسفه بین مثکاندیداهای خوزستان است.
مجمعی که باید تبدیل به اتاق فکر و بازوی سیاسی استان در پایتخت می‌شد، امروز بیشتر به مجمع‌الجزایری پراکنده می‌ماند که هر جزیره به راه خود می‌رود به گونه ای که رقابت میان چهار چهره مجتبی یوسفی، عباس پاپی زاده، رضا جباری و فرشاد ابراهیم پور در حالی شدت گرفته که به نظر می رسد فقدان انسجام و همگرایی در مجمع نمایندگان خوزستان بار دیگر به پاشنه آشیل این استان تبدیل شده است!
لابی های پراکنده و شلخته ای که هر کدام به صورت انفرادی دنبال می شود، تصویر روشنی از عدم وحدت در این مجمع به نمایش می گذارد.
مشکل اصلی، همان زخم کهنه‌ای‌ست که خوزستان را در تمامی ادوار مجلس از درون می‌فرساید!
نبود وحدت، ناتوانی در همگرایی، و غیبت نگاه کلان استانی.
این ضعف ساختاری، سهم خوزستان را نه‌تنها در هیئت رئیسه، بلکه در ترکیب کمیسیون‌های تخصصی نیز تهدید میکند.
غفلت امروز از لابی مؤثر، فردا در قامت حذف سهمیه‌ها، تقلیل قدرت چانه‌زنی، و انزوای تصمیم‌سازی ظهور خواهد کرد.
حال با توجه به رقابت انفرادی خوزستانی ها در رخداد سیاسی ۷ خرداد، باید دید کدام‌یک از چهار نماینده فوق الذکر خوزستانی حاضر در این رقابت، وزن سیاسی، عقل لابی‌گری و قدرت اقناع فرا استانی دارند؟
آیا قرار است بار دیگر، صندلی‌های خوزستان به دست کسانی بیفتد که آورده‌ای برای خوزستان نداشته باشند و نه وعده‌ای که تحقق بیاید؟
فردا ترکیب هیئت رئیسه شکل می‌گیرد، اما بازی همچنان ادامه دارد؛ چرا که انتخابات رؤسای کمیسیون‌ها نیز در ۱۸ خرداد پیش‌روست،فرصت، محدود اما حیاتی است.
اگر مجمع نمایندگان خوزستان خود را بازسازی نکند، اگر نگاه جمعی جای رقابت‌های فردی را نگیرد، سهم این استان، نه در هیئت رئیسه که در کل معادلات مجلس، به تدریج رنگ می‌بازد.
خوزستان در بزنگاه است؛ در آستانه تصمیمی تاریخی یا باید بازیگر باشد، یا نظاره‌گر!
