خرمشهر؛ واژه‌ای از جنس خون و غرور

شوشان ـ منوچهر برون :

سلام بر آن‌هایی که از نفس افتادند تا ما از نفس نیفتیم،
سلام بر قامت‌هایی که راست ایستادند تا ما قامت خم نکنیم،
سلام بر آن دلیرمردانی که به خاک افتادند تا ما به خاک نیفتیم،
و سلام بر آن ارواح طیبه‌ای که رفتند تا ما بمانیم و امنیت را با تمام وجود نفس بکشیم.

سوم خرداد، نه یک روز از تقویم، که فصلی از جاودانگی است؛ تپش قلب ایران در سال ۱۳۶۱، هنگامی‌ که خرمشهر، این نگین خاک‌ خورده‌ی جنوب، با خون فرزندانش شسته شد و از زیر چکمه‌ی دشمن بیرون آمد؛ سر بلند، زخمی، اما آزاد. این روز، نه فقط خاطره‌ای ملی، که معراجی است برای جان‌هایی که از خاک برآمدند و به افلاک پیوستند.

خرمشهر را خدا آزاد کرد؛ این جمله اگرچه به ظاهر یک تعبیر است، اما در حقیقت، روایتی است از آنچه فراتر از تدبیرهای نظامی و سیاست بود. در خرمشهر، ایمان بود که می‌جنگید، عشق بود که گلوله می‌خورد، و غیرت بود که روی سیم‌های خاردار می‌دوید. دشمن، با همه‌ی قدرت آمده بود؛ تا دندان مسلح، با تجهیزات شرقی و غربی. اما آنچه در برابرش ایستاد، اراده‌ی نوجوانانی بود که پیش از آن، اسلحه را فقط در کتاب‌ها دیده بودند، ولی در میدان، مردانه جنگیدند و مردانه پر کشیدند.

خرمشهر آزاد شد، اما نه فقط با سلاح؛ با اشک مادران، صبر همسران، و نگاه کودکانی که پدران‌شان را فقط در قاب عکس می‌شناختند. آزاد شد با لب‌های تشنه‌ی رزمندگانی که شب را تا سحر، با ذکر «یا زهرا» به صبح رساندند.

امروز، وقتی از خرمشهر می‌گوییم، از خاکی سخن می‌گوییم که در هر ذره‌اش ردپای شهیدی‌ست. شهری که هنوز دیوارهایش گلوله می‌شمارند، هنوز مسجد جامع‌اش بوی خون می‌دهد و هنوز کارون، آهسته آهسته قصه‌ی آن روزها را نجوا می‌کند.

درود بر جانبازانی که یادگار نفس‌های سوخته‌ی آن روزهایند؛
درود بر آزادگانی که جسم‌شان اسیر شد، اما جان‌شان نه؛
درود بر خانواده‌های شهدا، که هنوز با عکس‌ها سخن می‌گویند و با خاطرات زندگی می‌کنند؛
و درود بر مردمی که ایستاده‌اند، مقاوم، همان‌گونه که خرمشهر ایستاد.

سوم خرداد، روزی است برای یادآوری اینکه اگر امروز امنیت داریم، اگر پرچم ایران هنوز برافراشته است، اگر «خرمشهر» هنوز در نقشه‌ هست، به‌خاطر آن‌هایی‌ست که نام‌شان را باید با احترام نوشت؛ با طلا، با اشک، با افتخار.

و چه زیبا گفته‌اند:
خرمشهر را خدا آزاد کرد؛
و ما باید نگه‌اش داریم...
نه فقط با سلاح، که با وحدت، با کار، با عشق به ایران.

یاد و نام همه‌ی شهیدان راه آزادی، گرامی و جاودانه باد.
منوچهربرون فعال رسانه و روزنامه نگار