غدیر در قرآن

 

در آیه ۶۶ سوره مائده آمده است: اى پیامبر، آنچه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده بود برسان و اگر این ابلاغ را انجام ندهى، رسالت‏خود را به طور کامل ابلاغ‏ نکرده‏اى و خداوند تو را از مردم بدخواه حفظ مى‏کند.همه مفسران شیعه معتقدند آیه فوق در غدیر خم درباره انتصاب‏ على(ع) نازل شده است و صدها تن از علما و دانشمندان تراز اول اهل سنت نیزاین مطلب را پذیرفته‏اند.
می گویند آنگاه که این آیه نازل شد، پیامبر اسلام (ص) دست‏حضرت على(ع) را گرفت و فرمود: هرکه من مولا، سرپرست و حاکم او هستم، على هم مولاى اوست. خداوندا، دوست‏بدار هرکه على را دوست دارد و دشمن بدار هرکه او را دشمن‏دارد.
آنچه مهم ،حائز اهمیت و بسیار پر معناست اینکه زمان و مکان ابلاغ این خبر مهم‏ در آخر عمر پیامبر اسلام (ص) آن هم در آخرین سفر حج وی و چهار راهى که حجاج تقسیم مى‏شدند و به مناطق خود شامل  مدینه، حلب، شام و یمن مى‏رفتند، اعلام شد. جایى که هر حاجى خود به مثابه یک گزارشگر از سفر حج خود بود و می توانست خبر انتصاب حضرت على(ع) را به عنوان یک خبر نو به منطقه خود برساند.
انچه قابل ذکر است که قضیه غدیر چنان مهم است که اگر پیامبر(ص) کوتاهى مى‏کرد و‌ خبر را به مردم نمى‏رساند، رسالت و مدت ۲۳ سال‏ تبلیغ آن حضرت نا تمام و ناقص مى‏ماند. «فمابلغت رسالته‏».
باید دانست که پیامبر اسلام در تمامى صحنه‏های رسالت خود از هیچ‏حادثه‏اى نترسید ولى از ابلاغ روز غدیر وحشت داشت و مى‏ترسید.
تا جایی که خداوند متعال دلدارى‏اش مى‏دهد که «والله یعصمک من‏الناس‏».
داستان غدیر آن قدر اهمیت دارد که تکمیل سال ها زحمت پیامبر اسلام به این حادثه وابسته است و همه این حوادث ۲۳ ساله بدون حادثه غدیر ناقص و ناتمام‏ خواهد بود.
به تعبیر دیگر از آنجایی که بزرگترین نعمت ها در سایه دین امکان پذیر است و تمامیت این نعمت‏ به جریان حادثه غدیر و انتصاب حضرت على(ع) وابسته است. زیرا نتیجه کامل یک عمل، به تمامیت و تکمیل آن عمل وابسته است وگرنه آن کار ناقص و بى نتیجه خواهد.والسلام
پی نوشت:
يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ ۖ وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ ۚ وَاللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ