تکیه بر دیوار استانداری / پاسخ این پدران را چه کسی می‏دهد ؟

شوشان / فاطمه بیرگانی : از ماشین که پیاده می‏شوم با جمعیتی روبرو می‏شویم که عده ای از آنها روی زمین نشسته‏اند و عده‏ای بی قرار و کلافه راه می‏روند. برخی‏ها هم آن طرف‏تر به دیوار استانداری خوزستان تکیه داده‏اند.

به خبرنگار بودنم که پی بردند به سمتم هجوم می‌آوردند. همه با هم حرف می‏زدند مثل کسی که آتش درونش زبانه می کشد و انگار با حرف‏ها و درد دل‏های بی وقفه‏شان آب سردی بر گرمای وجود پر از غم درونشان می‏ریختند.

مسئله چیست؟ تجمع دوباره این طیف کارگر برای چیست؟ کدامین مسئول، مسئولیت خود را در قبال این مردم انجام نداده است که تجمعات چند باره را باعث شده است؟

حرف‏ها حکایت از ضعف عملکردها و عدم پیگیری‏های مسئولین مربوطه در شرکت لوله‏سازی خوزستان داشت. زخمی که انگار هیچ گاه نمی‏خواهد بستر ناامنی‏اش را برای آرامش خانواده‏های این کارگران جمع کند. چه کسی می‏تواند احساس دختر دانشجوی این کارگر را درک کند که پدرش به ما می‏گوید چندین ماه است که حقوق نگرفته است و به این دلیل فرزندش را این ترم به دانشگاه نفرستاده است؟

چه کسی می‏تواند تصور کند حال درون و جسم بیمار فرزند آن کارگر را که داروهایش از فلان کشور خارجی می‏آید؟ و امروز پدرش که کارگر شرکت لوله سازی خوزستان است به ما می‏گوید لحظه‏ای که فرزندم جلوی من بی‏هوش می‏شود چه کند؟!

من نمی‏دانم کارگری که می‏خواست یک کپی از برگه مطالباتش برای ما بگیرد اما پول نداشت و همکارش یک صد تومانی به او داد، شب که بشود حس دستان خالی‏اش در موقع ورود به خانه چه خواهد بود؟

من نمی‏دانم کودکی که درون خانه نشسته است و پدرش یکی از این کارگرانی است که به دیوار استانداری خوزستان برای گرفتن حقوق 34 ماه عقب افتاده‏اش تکیه زده است، شب با کدام پول شکمش سیر می‏شود؟

من نمی‏دانم آنگاه که یکی از این مردان با دست‏های خالی‏اش در نگاه فرزند و همسرش تحقیر می‏شود، کدام مسئول از حال غرور شکسته آنها با خبر می‏شود و با خبر است از حال کارمند رسمی این شرکت که حالا مسافر کشی می‏کند و می‏گوید بحرانی که از سال 86 برای گرفتن حقوق‏شان از این شرکت به وجود آمده است را به کجا مدفون کند که حتی مادرش حرفش را باور نمی کند که 34 ماه است حقوق نگرفته است.

شرکت بحث برانگیز لوله سازی خوزستان، شرکتی که عامل درهای بسته‏اش وام‏های کلانی است که برخی از افراد گرفته‏اند و گریخته‏اند. عاملش سهام داری برخی از فعالان ورزشی است که سال‏ها طول می‏کشد تا گذرشان به اهواز بخورد.

و اما اینک تعدادی از کارگران این شرکت که خواهان بازنشستگی هستند و ترخیصی آنها هم از جانب شرکت لوله سازی خوزستان و هم از جانب سازمان تامین اجتماعی تایید شده است، با جواب منفی مسئولین کار و تامین اجتماعی مواجه شده‏اند و هیچ کس پاسخ گوی این درد نیست.

تمام حرف این کارگران کار کرده و حقوق نگرفته، این است؛ اول، راه‏اندازی شرکت لوله سازی خوزستان دوم، تایید بازنشستگی کارگران سوم، پرداخت حقوق 34 ماه عقب افتاده‏شان.

این مشکل تنها نیازمند همت مسئولان است تا برای  همیشه حل شود و امیدواریم در این خصوص تلاشی عمیق صورت بگیرد که دیگر شاهد این صحنه‏ها نباشیم و بیش از این دیگر پدرانی شرمنده‏ی نگاه‏های مطالبه گرانه فرزندانشان نباشند.