به همراه اصحاب مجد می آید طفلی که توانایی حجم ملائکه را معیار شکفتن است و جاده طولانی چشم مخمور قدسیان را گرد نرگسش توتیاست. جان سخن می آید. کیست اهل تفضل که در طاقت تکلیف معامله نماید و در مقر اقوال زبان الکن تفسیر ناب گوید. معمار ترسیم جهان می آید، معمار شکفتن در این راستای زندگی که نه افسانه است نه رویا به دور از آن ترسیم تخیل در مقابل محصول تفکر قرار می گیرد.

کودکی که در عهد صغر قافله سالار قافله نفس قرار می گیرد. امین می گردد و در هر مذاقی خوشه چین خرمن معرفت قرار می گیرد. معمار خوبان به روی بال فرشتگان از میهمانی خدا می آید و جهان را ترسیم سرشت دلاویز ارزشهای مطلق می کند. اعتلاء می بخشد، بدعتها را سرنگون، تندیس تحجر را واژگو ، ریشه قداره بند را قلع و قمع و حجاب سنگین نهفته خلق را از پیچش پیچکهای بزرگ ادوار بر می اندازد. او که به همراه آواز وارهیدن از زنجیر اسارت بشارت کوچ در کوچه پس کوچه های آزادی را آیه آیه نوید می زند و می آید و چه سزاست در این نیمه شب فرشتگان عبیر افشان فرود آیند و اهل ارض و سماوات را عبیر افشانند و محفل سبز امید را بر اهل زمین بگسترانند و حجم باورها را در واژه واژه این فرخنده شب برانگیزانند که محمد(ص) می آید.

کجایند اهل سماوات که آن بصیرت های مهجور را با گسترده ای فراتر از غیب به دیدارش مزین سازند. کجایند همگی که در علو قدرش پیشانی به سجده گذارند و این قانون شریعت الهی را پاس دارند . پیشوای طائفه خضوع می آید با رسالتی نوین با آمدن بزرگ با امانتی شریف به عالم نواخته و خورشید خاطره ها را به نور خود منور می کند. قامتش راست قابل در مقام جناب سبحان مبعوث از قلعه خبر و آگهی از غرفه عالم روحانی می آید. در صدق او همین بس که خلوتخانه حضرت کبریای را گلرخی است خوشتر از گلرخان باغ بهشت.

ای سیاحان قافله بیداری شب، امشب شمع در آتش محبت نمی سوزد که به قلعه حیات و زندگی چراغ نور افشان جهان می آید. ای شب داران شب زنده دار در شبهای تار ، شاهدان ظهور نور علی نور، ای نقالان خوش خبر از غرفه سرور کجایند بشنودند خبر میمنت از خزانه معبود که زیبنده مسند حشمت و جلال می آید، برازنده فیوضات حضرت لم یزل سید مرسلات می آید، سیدی که زائر حرم ا... و مفتاح ابواب رحمت الهی است.

خلعت حیات به دوش انداخته سخایش لوحه دل را از خط بطلان می زاید و عطایش متعطشان زلال ماء المعین زهد را مخفی نباشد. ای آسمان پر کواکب می دانم امشب اختران چون شمع بر دیده خواهش در آتش حقیقی از شوق در شوق حضرت مصطفوی متحیرانه می سوزند تا مفرحی یاقوتی چون اهل معرفت و یقین در پیشگاه ضمیرش عطابخش قرب و وصال باشد. ای ارض مهلت بخشیده در نامچه عمرت ای خزانه پرنعمت امشب روی و دل به چمنی با طراوات مزین کن که بزرگوار آباء و اجداد حضرت رسالت ماب می آید.

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه