هفته معلم مبارک

شوشان ـ ع . سوارنژاد :

هفته معلم برای آنان که هستند هم نیست و برای ما که بودیم چه خواهد شد ؟ گوهر قدرشناسی در عرصه تعلیم و تربیت مغفول است و چنین رویکردی ذخایر و گنجینه ها را هدر خواهد داد و هویت تاریخی را از منظر نسلهاپنهان می سازد و موجب شکاف اجتماعی خواهد شد.
در این هفته ابرها بر زمین بَنِر می بارند و نمودارهای ترسیمی سر به آسمان می سایند ، همه معلم می شوند الّا آنان که معلم بوده اند ! در میان هیاهوی تبلیغات و واژه های تکراری من انگشتهای کوچک  که به احترام بالا می گرفتند و اجازه می خواستند و امروز همان انگشتها جهانی را به حیرت واداشته اند را به یاد می آورم و لبخند می زنم،

هفته معلم در میان کلاسهای هوشمند بی هوش!! باید تصویری از وانفسای گرد و غبار گچ آلود کلاس و سرفه های ممتد از ریه هایی که با طعم گچ مانوس گشته اند و تنگی نفس ها را نمایان سازد تا با تماشای این گالری غمناک چاره ای اندیشیده شود .

هفته معلم انبوهی ناگفته در خود دارد و سرشار از قصه های  نامهربانی است که باید جامعه این نامهربانیهایی که بر معلم گذشت را درک کند تا مانع شود و بداند که چه نامهایی در این بحبوحه تبلیغاتی گم شدند!!
من هم یک معلم بازنشسته هستم ،گمشده ای در جزیره فراموشی  ،  مستمع همیشگی نی زن روزگار تا صدای شکوه گر نی که حکایت از جداییها می کند را بشنوم و بنالم ،هرچند آنچه شنیده نمی شود ناله است !

در این هفته چقدر بلبل چهچهه می زند و چه گلهایی در باغچه ها می روید و خبری از خشکسالی نیست و هوای گل و بلبلی هر شهر با وجود غبار دل انگیز می شود  و من در بهت پاراگرافهای مصاحبه ها با چشمانی بیرون زده از حدقه می مانم!
من که معلم بودم سالها دریغ از یک شاخه گُل و یا لبخندی از سر احترام نه ترحم ، راز سی سال رنج فردوسی را درنگارش شاهنامه می یابم و همراه فردوسی بر غربت معلمی و معلمان اشک می ریزم .
تکرار نام معلم بدون معرفی جایگاه معلم جفاست ، من در این هفته به تجلیل های خودساخته دیگران که دل به همایش و نمایش می بندند و خوش می کنند می خندم  و همین اندیشه را به فرزندم می آموزم که: فرزندم؛ شب پرستان در تاریکی ، مغز شهید مطهری را نشانه رفتند،چون معلم ماند.
معلم چون خورشید است که حیات جانداران از تابش انوارش شکل می گیرد ! وجود روز از طلوع خورشید و وجودشب از غروب اوست ، گرما بخشی و حرکت آفرینی خورشید را باید باور داشت ، خورشید جاودانه خواهد ماند تا روزی که خدا بخواهد و به امر هیچ احدی طلوع و غروب نمی کند. با همه دلخوریها  این هفته را بر همه عینک ته استکانی ها،عصایی ها،موسفیدها ، دندان مصنوعی ها و رنجورهایی که درکنجی نشسته اند و نگاه بر آنها درس بزرگ همه روزگار است تبریک می گویم.
هفته معلم تصویر روشن اولویت نداشتن آموزش و پرورش نزد برنامه سازان و برنامه ریزان است .