احیاگر گمنام

شهادت مظلومانه رئیس مذهب شیعه حضرت کشاف الحقائق والدقائق جعفربن محمد الصادق(صلوات الله علیهما)،هنگامه یادکردن از مجاهدتهای علمی،فرهنگی و اجتماعی آن امام همام و نیز ذکر نام علمایی است که درمکتب صادق آل محمد(صلوات الله علیه)تربیت یافته بوده و دل در گرو محبت به ساحت مقدس اهل بیت عصمت وطهارت(صلوات الله علیهم اجمعین)داده بودند.از جمله علمایی که نسبت به تعظیم شعائر آل الله(علیهم السلام)بااهتمام ویژه و خاصی عمل میکرد،فقیه عالیقدر و علامه ذوالفنون حضرت آیت الله العظمی حاج سیدمحمدحسن آل طیب(قدس سره الشریف)بود.ایشان از احفاد علامه نحریر ومحدّث شهیر آیت الله العظمی سیدنعمت الله جزایری(طاب ثراه)و فرزند فقیه مقدس آیت الله العظمی حاج سیدمحمدحسین آل طیب(رضوان الله علیه)بودند که به تاریخ ذیقعده الحرام سال۱۳۲۹(ه.ق)در شهردارالمؤمنین شوشتر و دربیت علم و تقوى دیده به جهان گشود.معظم له در محضر بزرگانی همچون: حضرات آیات؛ سیدمحمدحسین آل طیب،سیدمحمدباقرآل طیب،سیدمحمدمهدی آل طیب،شیخ محمدکاظم شوشتری،شیخ محمدرضامعزی دزفولی،شیخ عبدالکریم حائری،سیدمحمدحجّت،سیداحمدخوانساری وعلامه میرزامهدی آشتیانی کسب فیض نموده واز بزرگانی مانند:حائری یزدی،سیدابوالحسن اصفهانی،آقاضیاءالدین عراقى،شیخ محمدکاظم شیرازى،سید محمدهادی میلانی،شیخ آقابزرگ طهرانی وشیخ محمدرضا تنکابنی(رحمهم الله علیهم اجمعین)اجازه اجتهاد دریافت کردند.آن فقیدسعید در علوم مختلفی مانند:فقه،اصول،تفسیر،حدیث،ادبیات،فلسفه ومنطق،رجال،درایه،طب قدیم،هیئت،ریاضیات،نجوم،جبر،مقابله وهندسه مهارت داشت و صاحب نظر بود و خط خوشی داشت.دراخلاق حسنه سرآمد و در مردم داری و کرامت زبانزد خاص وعام بود.منزلش دردوران پهلوی پایگاه جوانان انقلابی بوده و ملجاء عالمان مبارزى بود که از سوی حکومت پهلوی به شهرشوشتر تبعید می شدند.ازجمله خصوصیات علامه ذوالفنون حضرت آیت الله العظمی حاج سیدمحمدحسن آل طیب(قدس الله نفسه الزکیه)اهتمام بی شائبه به برپایی مجالس عترت اهل بیت(صلوات الله علیهم اجمعین)بود.تمام ایام سوگواری مربوط به ائمه اطهار(علیهم السلام)در بیت رفیع ایشان مجلس روضه برقراربود و اگر مشاهده می شد در شهری وارد می شوند و ورود ایشان مصادف با ایام شهادت یکی از معصومین است و در آن شهر مجلس روضه برقرار نیست،معظم له به ملازمینشان دستور می دادند تا مجلس تذکر و توسلی منعقد نمایند.از جمله شعائری که همه ساله در شهر شوشتر برقرار می شود،دسته سینه زنی روز شهادت امام جعفرصادق(علیه الصلاه والسلام)است که این هیأت عزادارى از دوران طاغوت تاکنون برقرار است.مؤسس این دسته مرحوم حاج جعفر اردچی بود که از بانیان مجالس حسینی در شوشتر بودند،ایشان به معظم له علاقه وافر و خاصی داشت.در روز ۲۵ شوال المعظم دسته عزاداری در شهر شروع به عزاداری می کردند ومقصد نهایی عزاداران بیت حضرت آیت الله العظمی حاج سیدمحمدحسن آل طیب(رضوان الله تعالی علیه)بود.معظم له درمنزل خویش پذیرای عزاداران امام جعفر صادق (صلوات الله علیه) بوده و از آن بزرگواران تکریم می نمودند و بانیان این دسته عزاداری با قدمت را تشویق به

ثبات قدم در مسیر ولایت و ابراز محبت به رسول خدا(صلی الله علیه وآله)و خاندان اطهرش(علیهم السلام)می کردند.آن فقیه عالیقدر بامجاهدت تمام و با گمنامی به احیای شعائر دینی مبادرت می ورزید.بیان فضائل،سیره،احادیث و مظلومیّت پیشوایان معصوم آن هم بااخلاص و به دور سروصداهای دنیوی و بارعایت گمنامی سخنی است که هنوز از ارادتمندان کهن سال آن فقیدسعیدشنیده می شود. آن عالم ربانی حقیقتا به دنبال معرفی قرآن و اهل بیت(علیهم السلام)به مردم بود و این مجالس را هیچ گاه محلی برای مرید و مراد بازی قرارنداد.این سنت حسنه آیت الله العظمی آل طیب(ره)نسبت به عزاداری روز شهادت رئیس مذهب شیعه درس بزرگی برای پیروان صادق آل محمد(صلوات الله علیه وآله)است که شیعیان همواره بایدبه دنبال به اهتزار درآوردن بیرق قرآن وعترت(علیهم السلام)باشند،نه اینکه محافل دینی را محلی برای معرفی خویش برای رسیدن مطامع دنیوی قراردهند.درسالروزشهادت رئیس مذهب شیعه،امام ششم حضرت جعفربن محمدالصادق(صلوات الله علیهما)به ساحت قدسی متوسل شده و از محضر ربوبی زیارت قبرشریف امام صادق(علیه السلام)را دربقیع و شفاعت آن حضرت را در قیامت خواستاریم وبه روح مطهر احیاگر گمنام شعائر دینی حضرت آیت الله العظمی حاج سیدمحمدحسن آل طیب(ره)ودیگرفقهای درگذشته شیعه سلام و درود می فرستیم.