برادر خوبم علی تاجمیری
می گویند خون شهید، راز هستی است و تکریم شهید و شهادت و راه شهدا یک تکلیف اسلامی و وظیفه انسانی است. ایران عزیز مهد شهیدان جاودان است. هر چه داریم از مقام این عزیزان است و حضور حماسی مردم اهواز در بزرگداشت این لاله های همیشه زنده ادای دین کوچکی بود به مقام شاخ شهیدان.
با این همه بر خود واجب دیدم از اقدام سنجیده و ایثارگرانه ای که در لغو کنسرت از پیش برنامه ریزی شده اجرای موسیقی بختیاری صورت دادید از شما سپاسگذاری نمایم.
این اقدام تحسین آمیز و همنوایی دل انگیزتان با امواج ولایی انسانی در استان خوزستان، ترجمان راستین رسم «هیاری» بود.
چرا که؛ گذر روزگاران، تغییرات اجتماعی و گسل های طبقاتی، نمی تواند نورانیت سنت های اصیل و الهی را کمرنگ نماید و راستی که «بختیاری» مرد روزهای سخت است. می دانیم که در میان عشایر و روستاییان، کارگر روزمزد وجود نداشت. از این رو بختیاری های نجیب در کارهای سخت نظیر درو کردن به یاری یکدیگر می شتافند و این رسم جوانمردانه؛ هیاری خوانده می شد. در آستاره «آ بهمن» چه زیبا می نیوشانیم که؛ «بیوین ریم هیاری به مال بالا، غله ها نچیده مندن سرپا» و... البته کوشش موسیقیایی اسفندیار رنجبری عزیز نیز در باب تبیین هیاری بسیار نیکوست.
با این همه؛ استاد علی تاجمیری
هیاری شما هنرمند گرامی، دوشادوش گروه بصیر آسماری و دیگر اقوام شریف خوزستانی، برای این کوچک سراپاتقصیر، طفیل صغیرِ عرصه فرهنگ جنوب، طعم و حلاوت دیگری داشت.
آقای تاجمیری
شما در عمل ثابت کردید که سنت گرانقدر هیاری هنوز هم در عصر دود و آهن و منفعت، پابرجاست. شما ثابت کردید بختیاری حامل سنت های نیک خویش است از قله های زاگرس تا کرانه های خلیج همیشه فارس. شما آموختید به ما که هیاری تنها مفهومی محصور درو و کار گِل نیست. کار ارزشی شما تلنگری بود تا هیاری را به متن جامعه امروز ما کشانده و ارزش های دیرپای اخلاقی را یادآور باشد.
برادر شما - محمد مالی