پیام دکتر علی اکبر ولایتی، رئیس کمیته فرهنگ و تمدن اسلام و ایران شورای عالی انقلاب فرهنگی، خطاب به نخستین کنگره حکمت و خرد جندی شاپور با موضوع شکوفایی پزشکی ایرانی - اسلامی و بزرگداشت حکیم علی بن عباس اهوازی روز سه شنبه در این کنگره در اهواز قرائت شد.
در این پیام که توسط محمد رضا شمس اردکانی، دبیر کمیته فرهنگ و تمدن اسلام و ایران شورای عالی انقلاب فرهنگی قرائت شد آمده است: مایلم نهایت خوشحالی خود را بابت برپایی همایشی در جهت پاسداشت مقام جندی شاپور بیان کنم.
این پیام می افزاید: نزدیک به یک دهه است که پرداختن به جندی شاپور و کوشش برای برپا کردن گردهمایی برای بزرگداشت آن، دغدغه گروه حکمت - طب اسلامی و طب سنتی فرهنگستان علوم پزشکی بوده و اکنون یکی از آرزوهای این گروه جامه عمل پوشیده است.
در این پیام افزوده شده است: این موضوع از آنجا نشات می گیرد که با وجود دغدغه هایی که همه ما نسبت به موقعیت علمی جندی شاپور داریم اما در سال های گذشته کمتر کوششی برای تولید دانش درباره جندی شاپور به منصه ظهور در آمده است.
در ادامه این پیام آمده است: منشا همه نوشته های ما مجموعه داده هایی است که سال های پیش تولید شده لذا باید غنیمت شمرد که برپایی این همایش فرصتی دست دهد تا بتوانیم در پرتو آن ضمن شناخت کاستی ها، نقشه راه مناسبی را برای پرداختن به جندی شاپور و درک مناسبات علمی حاکم بر آن ترسیم کرده و در پرتو این نقشه راه بتوانیم درخواست ها، آرزوها و چشم اندازهای مطالعاتی خود را برای مثلا یک دهه آینده درباره جندی شاپور ترسیم کنیم.
ولایتی در این پیام آورده است: به عنوان رهیافت اصلی بحث، مواردی از جمله ضرورت راه اندازی بحث های نظری درباره دانش دوران ساسانی ایران و چگونگی انتقال آن به دوران اسلامی ایران، سرمایه گذاری بر روی زبان سریانی و اقدام برای تهیه فهرستی از متون سریانی درباره دانش پزشکی، و حمایت دانشگاه ها به خصوص کرسی های زبان باستانی از پایان نامه هایی درباره جندی شاپور به عنوان گزاره هایی پیرامون جندی شاپور و اولویت های احتمالی پژوهش درباره جندی شاپور مورد توجه است.
وی می افزاید: همچنین اقدام عاجل در جهت حفظ حدود و ثغور منطقه باستانی جندی شاپور، دور کردن مزارع از این محدوده و اقدام برای حفاظت جدی از آنچه باقی مانده است و اقدام برای ترجمه کاوش های صورت گرفته بر روی منطقه جندی شاپور زبان فارسی با هدف معین نمودن همه دستاوردهای آن کاوش ها در فصل اول حفاری ها از دیگر موارد مورد تاکید است.
ولایتی افزوده است:همچنین از دیگر موارد مورد توجه می توان به راه اندازی پایگاه ملی جندی شاپور توسط سازمان میراث فرهنگی در مقایسه با چند پایگاه ملی دیگری که وجود دارد با هدف نگهداری از دستاوردهای موجود در جندی شاپور، راه اندازی موزه ای در منطقه با هدف حفظ و حراست از آنچه در منطقه جندی شاپور تاکنون بدست آمده و یا حتی بر روی زمین به وفور وجود دارد، اقدام به تهیه انواع نقشه های توپوگرافی و عوارض زمین با استفاده از تجهیزات ماهواره ای با هدف تعیین حدود اصلی و فرعی منطقه جندی شاپور، و تهیه گزارش های فنی متعدد از وضع جغرافیای منطقه با هدف مستندسازی شرایط موجود و اقدام عاجل برای عقد قراداد برای کاوش های جدید در منطقه اشاره کرد.
وی در این پیام با ذکر اینکه 'به راستی محصول فراوان است دریغا که دروگران اندک هستند' آورده است: آرزو می کنم این نشست بتواند کمک هایی در جهت بسط مطالعات جندی شاپور شناسانه در کشور کند.
در نخستین کنگره حکمت و خرد جندی شاپور با موضوع شکوفایی پزشکی ایرانی - اسلامی و بزرگداشت حکیم علی بن عباس اهوازی، 9 مقاله به صورت سخنرانی،72 پوستر و 13 مقاله برای چاپ در مجله علمی پژوهشی پذیرفته شدند.
در این کنگره 30 نفر از مدعوان علمی صاحب نام کشور و 132 شرکت کننده آزاد حضور دارند. علی بن عباس مجوسی اهوازی معروف به مسعودی یا ابن المجوس پزشک و روانشناس برجسته ایرانی سده چهارم هجری بود.
وی در اهواز یا ارجان(بهبهان فعلی) متولد شد و علم پزشکی را نزد ابوماهر فارسی (موسی بن سیار) آموخت و پس از ابوماهر او خود به مطالعه کتابهای پیشینیان پرداخت. مجوسی از بزرگترین پزشکان دولت آل بویه بود و پزشک شخصی عضدالدوله فنا خسرو بود.
بزرگترین اثر وی کتاب ملکی است که تقدیم به فناخسرو کرد که این کتاب منظم تر و خلاصه تر از کتاب الحاوی رازی و کاربردی تر از کتاب قانون ابن سینا است که پس از آن منتشر شد. این کتاب در 20 فصل نگاشته شده است که 10 فصل اول آن مقدمات نظری و 10 فصل دیگر بر جنبه های عملی پزشکی تاکید دارد.
طبق مستندات تاریخی موجود در شهر باستانی جندی شاپور دزفول ، نخستین نظام نامه آموزش عالی در 1800 سال پیش در دانشگاه جندی شاپور شکل گرفت. نخستین دانشگاه جهان به دستور شاپور اول ساسانی در این شهر تاسیس شد.
دانشگاه جندی شاپور دزفول در عصر خود معتبرترین مرکز علمی جهان بود که رشته هایی چون پزشکی و نجوم در آن تدریس می شد. آثار برجای مانده این شهر در 24 شهریور سال 1310 به شماره 46 در ردیف آثار ملی به ثبت رسید.