به همین سادگی

یاد دارم در جلسه ای یکی از مسولین می گفت که خوش به حال شما خبرنگاران . شما می توانید دردهای مردم را به راحتی فریاد بزنید . یکی از همکاران در جواب او گفت که بله ! به همان راحتی هم به مراجع قضایی کشیده می شویم.

بعد از یک سال صبح و شب در تکاپو بودن ، روز خبرنگار روزی است که ما خبرنگاران در آینه یکدیگر قرار می گیریم . بعضی ها برای پول نوشتند ، بعضی برای حقیقت و بعضی دیگر برای مرهم دل خودشان. هرچه بود برای مردم بود چه خالص چه ناخالص . ما خبرنگاران مانند میوه های درهم ،درهم تنیده ایم .

امروز شاید بزرگترین روز برای سپاس از حقیقت جویان است . حقیقت نیاز به تعریف ندارد ؛ عیان است آنکه نوشت و دردی از این مردم کاست خوشا به حالش . آنکه نوشت تا تملق بجوید راه به جایی نمی برد . نه اینکه راه همه یکی است راه حقیقت همیشه یکی بوده و آن مرز نزدیک اش به واقعیات است ؛ واقعیاتی که ما را در هر رهگذر به حقیقت های زندگی نزدیک تر می کند. جان دادن نوجوان 16 ساله مسجد سلیمانی واقعیتی بود که با حقیقت پیوند اعضا خاتمه یافت . عزل یک مسئول واقعیتی بود که حقیقت "حرف حق همیشه تلخ است " را به اذهان راه داد .

خوشا به حال ما که برای کسی ننوشتیم چرا که از ما یادی نشد ،امروز مثل تمام روزهای کاری مان صدای سکوت می آمد ،صدای سوت...

آه از شنیدن سوت این قطار باری دلخورم

آه از شنیدن سوت این قطار باری دلخورم

هربار که آن را می شنوم به هوس میافتم که من هم بساطم را بردارم و از این جا بزنم به چاک.

به ترمز بان گفتم : می گذاری من هم در اتاقکت سوار بشوم؟

و ترمز بان گفت : دختر جان خودت هم می دانی که این قطار مال من نیست !