داخل این بوئینگ از 15 آدمک، رنگ مخصوص، گیرنده های خاص به منظور شبیه سازی و آگاهی از میزان صدمات وارده استفاده شد. دوربین های نصب شده داخل هواپیما نیز کل مراحل این آزمایش را ثبت کردند.

همه ما بار ها تصاویر مربوط به تست تصادف خودروها را مشاهده کرده ایم؛ اما آزمایش "سقوط کنترل شده هواپیما" با سرعت 140 مایل بر ساعت و برخورد آن با زمین، موردی است که احتمالا کمتر با آن مواجه شده اید.

تجربه نخستین آزمایش سقوط کنترل شده در رابطه با هواپیماهای کلاس تجاری به سال 1984 میلادی، با مشارکت ناسا، باز می گردد تا آن که چند سال پیش (2012)، محققان و مهندسان آزمایش مشابهی را روی یک فروند بوئینگ 727 در صحرای مکزیک تکرار کردند.

خلبان هواپیما در ارتفاع 762 متری با چتر نجات از هواپیما خارج می شود. بوئینگ با سیستم کنترل از راه دور توسط خلبان دیگری- که در یک هواپیمای پشتیبان و نزدیک به پرواز آزمایشی بوئینگ 727 قرار داشت- به سمت زمین هدایت می شود.

داخل این بوئینگ از 15 آدمک، رنگ مخصوص، گیرنده های خاص به منظور شبیه سازی و آگاهی از میزان صدمات وارده استفاده شد. دوربین های نصب شده داخل هواپیما نیز کل مراحل این آزمایش را ثبت کردند.

نتایج این آزمایش اهمیت "سقوط کنترل شده" در مواقعی که راهی برای نجات از سقوط وجود ندارد را به نمایش می گذارد. روشی که موجب نجات جان بیشتر مسافران (تا 78 درصد) و حتی حفظ بخشی از هواپیما می شود حال آنکه حوادث سقوط عملا موجب مرگ تمامی مسافران و نابودی کامل هواپیما می شود.

جالب آن که پس از سقوط کنترل شده، تعدادی از محفظه های نگهداری بار بالای سر مسافران سالم باقی مانده بود. کابین خلبان به طور کامل از باقی بدنه هواپیما جدا شده، تریم دور کابین اصلی از بین می رود.

در تحقیقات و بررسی سنسور های نصب شده روی آدمک ها و قسمت های مختلف داخل کابین مشخص شد، بیشتر مسافران دچار صدمات فیزیکی خواهند شد.

در ادامه نتایج تحقیقات نشان داد بسیاری از مسافران بخش فرست کلاس هواپیما که به محل آسیب دیدگی بدنه نزدیک تر هستند، از بین می روند و مسافرانی که در ردیف های عقب تر نشسته اند، با شکستگی های استخوانی، آسیب به سر و ضربات مغزی مواجه می شوند.

مسافرانی که از کمربند ایمنی استفاده کرده بودند، در مقایسه با آن هایی که کمربند نداشتند در جای خود وضعیت با ثبات تری و ایمن تری داشتند. شوک برخورد موجب می شود تا مسافران بدون کمربند به قسمت زیرین صندلی ردیف جلوی خود پرتاب شوند.

نتایج این بررسی همچنن نشان داد مسافرانی که با اطلاع از نزدیکی سقوط، خود را آماده تجربه شوک برخورد می کنند، آسیب کمتری را متحمل می شوند.

بدین ترتیب که قرار دادن سر میان زانو ها، بغل کردن پاها و قرار دادن سر بر پشتی صندلی ردیف جلویی و در نهایت قرار دادن دست ها پشت سر می تواند صدمات را به حداقل برساند.

آسیب ستون فقرات در قسمت کمر و همچنین مابقی عوارض مخرب این تصادف، در افراد ذکر شده به طور محسوسی کمتر از سایرین خواهد بود.

این مسافران اگر چه دچار جراحاتی در قسمت مچ پا به دلیل سنگینی وزن تنه بر این بخش می شوند، با این حال از یک تراژدی فاجعه بار جان سالم به در می برند.

برچسب ها: سقوط کنترل شده ، جریان سقوط هواپیما

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه