گرانی با گرایش مدیریت سیاسی

شوشان: هر روز که می گذزد و هر شبی که به صبح ختم میگردد امید به بهبود اوضاع اقتصادی کمرنگ تر می شود و ناله ی دهک های بیشتری از جامعه بلند.اگر تا سال گذشته گرانی ها کمر نحیف دهک های پایین تر از طبقه ی متوسط جامعه یا همان مواجب بگیران دولتی را رنجور کرده بود اینک گروه های بیشتری فشار را احساس می کنند تا جایی که دیگر طبخ غذایی که گوشت در آن باشد کار هر کس نیست.

به گزارش شوشان به نقل از هفته نامه آوای خوزستان، اگر تا ماه های قبل گفتن از گرانی ها و اختلالات روانی حاصل از آن در مطبوعات امری خطرناک و چسبیده به خطوط قرمز تلقی میشد اینک از وکیل مجلس گرفته تا حتی وزیر و خطیب جمعه نیز داد از گرانی ها دارند و هر یک با ادبیات خاص خود سعی در همراهی با مردم دارند تا شاید از این طریق شایعه ی نا آگاهی از کیفیت معیشت مردم به سرانجام نرسد.

بی تردید مسوولیت اجرایی سیاست های مرتبط با معیشت مردم در دستان دولت و در صدر آن شخص رییس جمهور است. رییس جمهور در اردیبهشت امسال در دیداری چند ساعته با اعضای کمیسیون تلفیق مجلس شورای اسلامی علل افزایش قیمت‌ها را ناشی از تحریم‌های اقتصادی، تورم ۱۵ درصدی از ناحیه اجرای هدفمندسازی یارانه‌ها، برخی سوء استفاده‌ گران و مدیریت ضعیف بخش‌هایی از دولت عنوان کرده بود هرچند که در گفتگوی اخیرشان در تلویزیون علل دیگری را بر شمرد . اما ایشان در اواخر تیر ماه امسال در دهمین اجلاس روز جهانی مساجد اینگونه گفت : اینگونه نیست که ما دور از مردم و جدا از آنها باشیم. می‌فهمیم که چه می‌گذرد اما ما در یک نبرد سنگین قرار داریم. دشمنان ما تمام توان خود را برای مقابله بدون سروصدا بسیج کردند. من در آینده ریز این مسائل را توضیح می‌دهم، چراکه اگر اکنون این مسائل را توضیح بدهم دو گروه از این موضوع خوشحال می‌شوند؛ اول، دشمنان و دوم، برخی از سوء‌استفاده‌ گران. و ای کاش همان موقع گرچه باز هم دیر بود ایشان و تیم اقتصادی سیاسی اشان به طور عملی وارد گود می شدند تا مثل امروز دشمن چنین شادمان از گرفتاری های قاطبه ی مردم ایران نباشد. مردمی که شهروند قره العین بلاد اسلامی هستند.

همین چند ماه پیش بود که برخی از خطیبان جمعه از تریبون نماز جمعه خطاب به مردمی که با دهانی روزه در هرم گرمای سوزان مرداد ماه ساعت ها در انتظار توزیع مرغ بودند نهیب میزدند که چه می شود مرغ نخوریم؟ و ای کاش آن خطیب پیش از بر زبان راندن چنان نهیب هایی ؛ از سفره های مردم طلب گزارش میکرد تا…

همین چند ماه پیش بود که پروژه ی افزایش روزانه ی قیمت گروه لبنیات و دیگر مواد پروتئینی کلید خورد و هر هفته مسوولش می آمد و هشدار میداد که از شنبه تمام قیمت ها به ماه قبل باز می گردد که ای کاش چنین نمی گفت تا ما مردم کوچه و بازار و نشسته بر دم در حیاط خانه و ایستاده در صف اتوبوس …غره نمی شدیم که بگوییم چرا دروغ می گویی!؟

همه می دانیم که نابرده رنج گنج میسر نمی شود و برای هر گنجی باید که رنج ها تحمل کرد . برای دست یابی به قله های رفیع پیشرفت بی تردید دشمنان این آب و خاک اهورایی برنامه ها دارند و توطئه هایی در سر داشته و دارند و بسیاری از آن ها را عملی کردند و بسیاری را نیز در آینده عملی خواهند کرد اما به چه دلیل در این مقاومت جانانه که شرط اصلی اش به هم پیوستگی و اتحاد و همدلی است ؛ وعده و وعیدهایی می شنویم که نتیجه اش شکاف بین دولت و ملت است. به چه علت داد از عدالت اجتماعی می زنند اما به پاس همین شعار هم اقدامی در کنترل بازار افسارگسیخته و کم کردن فشار از دوش مردم آسیب پذیر به عمل نمی آورند. هفته ی گذشته در همین صفحه از قول رییس مجلس نوشتم که “مردم ۴۵ هزار تومان یارانه نمی گیرند که سه برابر آن را پس بدهند. ”

آیا زمان آن نرسیده که بجای بکارگیری الفاظ و ادبیاتی غیر منطقی در پاسخ به علل گرانی ها و ارائه گزارش مجموعه اقدامات صورت گرفته چنان چه نا موفق بوده اید که قطعا نیز چنین بوده از مردم پوزش بخواهید و مردم را از خود و خود را از مردم بدانید. از ویژگی های ملت بزرگ ایران ؛ صداقت و راستگویی است.این مردم با هر کس که صداقت داشته باشد پیمان و مودّتی مثال زدنی خواهد داشت.

بد نیست شخص رییس جمهور بداند که برشمردن علل گرانی های بازار کالا و ارز به دو بخش داخلی و خارجی بسیار کلی گویی و خنثی است و مردم منتظرند که رییس دولت ؛ در کنار نام بردن علل دردها ؛ راهکارها و سلسله اقدامات صورت گرفته را نیز بیان نماید. آن چه امروز همگان بدان واقفند شکست دولت در مبارزه با نابسامانی های اقتصادی است؛ تا جایی که هفته پیش خودرو سازان داخلی نیز رسما قیمت کالاهای خود را بین دو تا چهارده میلیون تومان افزایش دادند .

حال این پرسش مطرح می شود که هزینه های گزاف این همه نابسامانی را به جز ملت چه کسی یا کسانی باید بپردازند؟ آیا این موج گرانی ها با هر دلیل و عارضه ای که باشد ؛ مردم را رنجورتر نمی کند؟ بی شک دولت و تیم سیاسی اقتصادی اش باید بدانند که رصد احوالات جامعه از ضروریات است.

نکته ی دیگری که در این باب لازم به بیان است ؛ عملکرد نمایندگان ملت در خانه ی ملت است. جای شک و شبهه ای نیست که مجلسی ها هم در ایجاد وضع موجود سهیم هستند و بی ارتباط نیست که رییس قوه مقننه در تیر ماه ۱۳۹۱ می گوید : مشکل گرانی که این روزها در مایحتاج مردم نظیر نان، شیر، گوشت و مسکن بروز کرده است، جدا از خصومت دشمنان خارجی، از کاستی تدبیر درونی رنج می برد. وقتی مجلس در بحث هدفمندی یارانه ها اصرار داشت که ۳۰ درصد درآمد، به تولید کشور کمک شود یا با شیب ملایم این مسیر طی شود یک سلیقه تاکتیکی نبود.از سر بررسی عمیق کارشناسی این تصمیم گرفته شد که تولید کنندگان دامی و کشاورزی و صنعت با وضعیت فعلی مواجه نشوند از این رو معتقدم مهمترین مسئله ای که مجلس و کمیسیون ها و مرکز پژوهش ها باید به عنوان اولویت ملی در نظر بگیرند تمرکز بر ساماندهی وضع اقتصادی و کمک به دولت در تصمیم گیری به قاعده است.

بنابراین به نظر می رسد که مجموعه ی دولت و مجلس بعنوان دو قوه ی مکمل یکدیگر می بایست پاسخگوی اوضاع امروز باشند. نمی دانم به خاطر دارید یا نه ؛ در اوایل پیروزی انقلاب بحث داغی در مجامع علمی و تخصصی مرتبط با قشر فرهیخته و روشنفکر جامعه بود مبنی بر اینکه تعهد یا تخصص؟ کدامیک بر دیگری رجحان دارد؟ همان موقع بود که عده ای بر طبل تعهد می نواختند و می گفتند تخصص را می توان فرا گرفت اما چون تعهد امری اعتقادی و ایدئولوژیک است ؛ به دلیل اهمیت مسوولیت ؛ بر تخصص ارجحیت دارد. ای کاش همان بحث به گونه ای ادامه میداشت که بالاخره نتیجه ای منطقی عاید می شد. البته در طول سال های پس از دفاع مقدس در مقاطعی ؛ برخی دولت های پس از جنگ نگاهی متمایل به تخصص داشتند تا تعهد که به دلیل گسترده بودن بحث ؛ در زمانی دیگر بدان خواهیم پرداخت.

به هر تقدیر اینک که دشمنان این مرز و بوم خدایی کمر همت برشکستن عزم ملّی و وظیفه ی دینی و اسلامی ما بسته اند باید با بکار گیری تمام توان تخصصی خود به جنگ آنان برویم و استفاده از خرد جمعی ؛ مشارکت دادن تمام توان فنی و استفاده از متخصصین امر را مد نظر قرار بدهیم

باید بپذیریم که در راس یک تشکیلات تخصصی نیاز مند فردی تحصیلکرده و نخبه در همان رشته می باشیم و اگر مسوولی را در پستی غیر تخصصی گماردیم نه تنها به خود او که به متخصصان آن تشکیلات هم ظلم و توهین کرده ایم. مگر می شود من نوعی فیزیک بخوانم و بعد بشوم رییس شیمیدان ها؟! ای کاش در انتصاب ها بجای دیدن جانب مسائل سیاسی و مهره چینی های مرسوم ؛ چون نظام آموزشی کشور عمل می کردیم و هر کس را با توجه به تخصصش و مدرک معتبرش – تاکید می کنم – مدرک معتبرش در مسوولیت ها می گماردیم تا چون امروز ؛ از بیان دلایل گرانی ها به کلی گویی نیفتیم و تقصیر را متوجه ی نیروهای غیر انسانی نظیر شیطان رجیم نیندازیم. دبیر شورای عالی حوزه های علمیه در خطبه های نماز جمعه قم این چنین اظهار داشت: مسؤولان به جای این‌که یکدیگر را متهم کنند با یکدیگر جلسه گذاشته و با مشورت مشکلات را حل کنند و از استبداد رأی در این زمینه پرهیز کنند. مسؤولان در رابطه با گرانی‌ها همه چیز را به گردن تحریم‌ها نیندازند چون برخی بی تدبیری‌ها سبب تشدید مشکلات کشور شده است. آن چه امروز از زبان همگان می شنویم سوء تدبیر دولت است و مجلس؛ گر چه چنین گفتن نیز کم انصافی است!