شاهین یوسفی
افاده آمدن ، پز دادن ، خود را برتراز بقیه دانستن و به اصطلاح کلاس گذاشتن برای اطرافیان، سال هاست که دربین عدهای ازایرانیان بطور گسترده رواج یافته و گروهی می خواهند، دارایی های شخصی خود، از قبیل اسباب منزل، لباس های فاخر، زیورآلات وهمچنین زیبایی ظاهری ، مدارک عالیه ، مناصب و شغل های شان را به رخ دیگران بکشند و بدین وسیله خود را بالاتر، بهتر، زیبا تر، باسواد تر وباشخصیت تر از سایرین جلوه دهند تا در نهایت سرو گردنی از بقیه بالا تر باشند وبدینوسیله احترام بیشتری را از دیگران بدست آورندو شان و شخصیت اجتماعی شان به زعم خودشان بالابرود.
بعضی افراد از این وادی پا را فرا تر گذاشته و در مواجهه با دیگران و در گفتگوها، هر موضوعی را که دیگران مطرح کنند، حالا در هر موردی که می خواهد باشد، اینگونه نشان می دهند که در آن خصوص تجربه ای دارند و حرفی برای گفتن، و حالا آن حرف هاراست باشد یا دروغ، اهمیتی برای آن فرد ندارد ، در هر صورت این سری اشخاص بایدچیزی بگویندونظری بدهندزیراعلاقه بسیاردارندکه درمرکزنگاه هاوتوجهات قرارگیرندواساسن خودرااز دیگران متمایز کنند .
بدیهی است ساخت یک کارکتل و شخصیت پوشالی و کاذب در بین یک جمع و تلقین یک ذهنیت غیر واقعی در دیگران که سبب بقولی، حساب بردن افراد از آن شخص بشود، روشی است که عاقبت پس ازمدتی برملاشده ونتیجه ی عکس می دهد.
پوشیدن لباس های آنچنانی و غیر معمولی و به رخ کشیدن اسباب و اثاثیه خانه، که من این وسیله ی خانه یا آن لباس را از فلان شهر به فلان قیمت گزاف خریده ام، و از این دست پزدادن ها، دلیل بروجودرفتاری، خود بزرگ بینانه، نمایش گرانه ومتکبرانه در اینگونه افراد است و چه بسا بعضی ها هم حتا حاضر نیستند در نقطه وموضعی مساوی با طرف مقابل قرار داشته باشند که در این صورت ، از آن جمع به بهانه ای آرام و بی سر و صدا جدا می شوند، این چشم و هم چشمی ها تاآنجاپیش می رودکه گاهن باعث بدعت گذاری هاهم می شود، برای نمونه دربرپایی جشن هاومراسم، اصرار به اینکه کسی بخواهد جشنی باشکوه ترو مجلل تر از فلان کس، آنهم صرفن بجهت ترکاندن چشمان حسودان وبخیلان برپا کندویااینکه مراسم خانگی حنابندان راهم درتالاروباصرف هزینه های آنچنانی برگزارکند، چیزی بجز نمایش ثروت و مکنت ونوعی بدعت گذاری وایجادمشکل نیست ودرآینده هم یکی ازشرط هاوموانع برسرراه خواستگاری ها شده، که فقط هم باپول قابل حل خواهدبود.
آیا این گونه فرهنگ های غلط و رقابت های ناسالم ، که بصورت جدالی بی پایان ونابرابر، سال هاست در بین افرادوخانواده هاباب شده است، سبب ایجادمشکلات جدید درامر ازدواج و بالا رفتن تدریجی مخارج بیهوده درآغاززندگی ها، نمی شود؟ مضاف براینکه این جشن های پر هزینه و باشکوه خودمکان های مناسبی شده اند برای نشان دادن زیورآلات، البسه های فاخر و چشم گیر، خودروهای آنچنانی و به رخ کشیدن ، سمت هاو موقعیت های اجتماعی و شغلی به همدیگر، که شوربختانه بعضن این تفاخرات رابه دارندگی وبرازندگی هم تعبیرمی کنند.
البته دراینجابایدجهت برطرف شدن سوتفاهمات احتمالی خاطرنشان کردکه داشتن امکانات آنچنانی برای زندگی به خودی خود عیب تلقی نمی شود، بلکه بحث اینجاست که این امکانات را وسیله ای برای کوچک شمردن دیگران قرار دادن، کار نادرستی است وتوجه داشته باشیدکه ،افتخاربه داشتن امکانات وموقعیت، بافخرفروشی تفاوت وتمایز فراوان دارد.
از آفت ها و مشکلات یک جامعه این است که گروهی افراد خواهان عرضه ی تصویری کاذب از خود در بین مردم آن جامعه باشند، وبدیهی است که این امرسبب ایجاد دو دستگی و بوجود آمدن دیوار بین افراد آن جامعه می شود که نشانه های آن رادرفاصله وشکاف عمیق بین عده ای همکار، همسایه ، همکلاس، هم گروه، واعضای یک فامیل می توان بوضوح مشاهده کرد.
شاید وجود دو قشر دارا و ندار در جامعه و فاصله ی زیاد آنها از یکدیگر با عث بروزرفتارهای اینچنینی گشته است، در جامعه ای که در آن بیشتر جمعیت، قشر متوسط را تشکیل می دهد و تقریبن بخش قابل توجهی ازمردم درآن جامعه ازامکانات رفاهی نسبی و متوسطی برخوردارند، کمتراینگونه رفتارها بین مردم دیده می شود.
چه خوب بودکه این همه تفاخرات وتظاهرات، جایش رابه سادگی وبی پیرایگی می داد، ومسلم است که این رفتارخودنوعی صداقت رابرای فردبهمراه داشته وسبب جلب واعتماداطرافیان می شود، وبرجایگاه ومنزلت اوهم می افزاید.
شور بختانه انحطاط و پسرفت اخلاق درجامعه ی ما واقعی و بسیار ملموس است ودیرزمانی است که شماری رفتارناپسند دربین ما رشد کرده و جاافتاده و ما در این وادی راهی بس دور و دراز در پیش داریم، به وجهی که، شاید در خم کوچه ی اول هم نباشیم.