شهاب زمانی
کارشناس ارشد علوم سیاسی
یکی از رویداد های مهم و تاثیرگذار ملی ما پس از پیروزی انقلاب اسلامی و مخصوصا پس از همه پرسی بازنگری قانون اساسی (1368) ، انتخابات ریاست جمهوری بوده که هر چهار سال موجب ایجاد شور و هیجان زیادی در جامعه می شود . شخص رییس جمهور در مقام رییس هیئت وزیران و بالاترین مقام کشور که با رای مستقیم مردم برگزیده می شود ، از اهمیت و حساسیت زیادی برخوردار است زیرا از طرفی می تواند در ایجاد تغییر و تحول در روند جاری کشور مثمر ثمرواقع شود و از طرفی دیگر با در پیش گرفتن یک دیپلماسی کارآمد و هوشمندانه یا ناکارامد و ساده انگارانه ، نوع نگاه و سطح روابط سایر کشورها با جمهوری اسلامی ایران را دچارتغییر نماید.
بدون شک دولت های آیت الله هاشمی رفسنجانی (1368-1376)، حجت الاسلام محمد خاتمی (1376-1384)، دکتر احمدی نژاد (1384-1392) و دکتر روحانی (1392-1396) هریک در شرایط متفاوت داخلی و بین المللی ، کشور را از دولت های پیشین تحویل گرفته و با اجرای سیاست های خاص خود در زمینه های سیاسی ، اقتصادی و فرهنگی ، دگرگونی هایی را در سطح کشور موجب شده اند. در پیش گرفتن سیاست های مختلف در ابعاد داخلی و خارجی توسط هریک از دولت های مزبور ، مطمئنا تبعات و اثراتی را بر اوضاع اقتصادی ، سیاسی ، فرهنگی وحتی امنیتی کشور داشته است که هر یک در جای خود نیاز به بررسی و نقد منصفانه (و نه متعصبانه) توسط کارشناسان مرتبط و آحاد ملت ایران بعنوان ناظران منتخبان خود دارد.
در حقيقت هر شهروند مسئولیت پذیر که دغدغه توسعه پایدار و در نتیجه سربلندی کشورش را دارد ،تلاش خواهد نمود که لايه هاي متعدد پنهان و پیدای هر رویدادی را بخوبی بررسی و سپس موضع گیری و واکنش مناسبی را با توجه به جمیع جهات ، از خود نشان دهد. بی تردید در عصر حاضر با رشد بیش از پیش فرهنگ و بینش سیاسی شهروندان ایرانی ، ملاک های انتخاب نیز نسبت به گذشته دچار تحول و دقت نظر بیشتری شده است. لذا دوری جستن گروههای سیاسی از تخریب و مچ گیری های عامه پسند ، رعایت اخلاق انتخاباتی و حفظ احترام کاندیدای رقیب، اعلام و تشریح برنامه های سیاسی ، اقتصادی ، فرهنگی ، آموزشی و هرآنچه برای مردم از اهمیت برخوردار است ، می تواند موج دلخواه را برای هر کاندیدا و جناح سیاسی پدیدار و آنها را مورد اقبال عمومی قرار دهد.
نکته مهم دیگر وجود رقابت سالم گروههای سیاسی و رعایت قوائد بازی در میدان انتخابات است که می تواند وحدت و یکپارچگی جامعه را تقویت نماید ،در غیر اینصورت بروز مجادله و بداخلاقی بین جناح ها وگروههای مختلف سیاسی ، علاوه براینکه موجب انحراف افکار عمومی از مسائل و مشکلات اساسی کشور می شود، فضا را برای دشمنان مترصد خارجی این سرزمین ، جهت اجرای نقشه های شوم و تفرقه افکنانه آنها آماده و گروههای قانون گریز داخلی را نیز در رسیدن به مطامع اقتصادی و سیاسی خود در شکاف بوجود آمده بین جناح های رقیب و مشغله نهاد های مسئول ، یاری خواهد نمود.
تجارب بشري به خوبي اين واقعيت را به اثبات رسانده است كه هرنوع تلاشی بمنظور توسعه چند وجهی یک کشور ( با هزینه های معقول وپیش بینی شده)، نیازمند بستری آرام و بدون تنش درجامعه و همفکری آحاد ملت است. در شرایط جنگ ، منازعات داخلی وخارجی ، آشفتگی و یا نگرانی مردم از تحولات آینده ، نتنها توسعه پایدار و پیشرفت ملموسی را برای کشور به ارمغان نخواهد آورد بلکه مسیر حرکت عادی جامعه را نیز دچار اخلال ، دگرگونی و حتی غیرقابل پیش بینی خواهد نمود و موجب رشد مفاسد مختلف اقتصادی و فرهنگی آشکار و پنهان در جامعه خواهد شد.
شاید گذشت بیش از سی وهشت سال از پیروزی انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی (ره) و پشت سرگذاشتن حوادث و رخدادهای مختلف و مهم طی این مدت ، باید این باور و بازخورد را داشته باشد که همه نهادها وگروههای سیاسی با صعه صدردر مواجهه وپذیرش سایر تفکرات در چارچوب قانون اساسی، وحدت نظردرمنافع ملی درعین کثرت گروه های سياسي با اندیشه های متفاوت در ساختار سیاسی کشور را ، متبلور نماید.
لذا دقت نظر در جایگاه مهم و وظایف خطیر رییس جمهور بعنوان مجری قانون اساسی و توجه به روند تحولات حساس و پیچیده منطقه ، لزوم حضور حداکثری مردم در انتخابات جاری را نشان می دهد تا علاوه براینکه موجب افزایش ضریب امنیت ملی و دفع تهدیدات ممکن از جانب کشورهای متخاصم و رقیب خواهد شد ؛ با یک انتخاب درست و هوشمندانه ، موجب تقویت مناسبات کشور در عرصه روابط بین الملل و پیشبرد متوازن برنامه های توسعه سیاسی و اقتصادی کشور نیز شود.