اگر تعداد کل خوروهای کشور را تقریبا ۲۰ میلیون دستگاه فرض کرده و از این تعداد با کسر خودروهای سنگین و آنهایی که در کوچه ها و خیابانهای شهرها تردد ندارند، به عدد ۱۵ میلیون برسیم، یعنی؛ خوروهای شخصی که مرتبا در طول روز خیابانها و میادین شهرها را در رفت و آمد بوده و وارد پارکینگ های منازل میشوند و این عدد را حداقل در ۲۰۰ هزار تومان خسارت خاموش و بی سر و صدایی کنیم که در طول سال از بابت افتادن در چاله چوله ها، خصوصا چاله هایی که از بابت محل شیرهای آب و... به هر خودرویی وارد میشود، نماییم؛ جمعا در سال به عدد سه هزار میلیارد تومن می رسیم. که شهرداری های شهرهای ایران به دلیل بی توجهی و سوء مدیریت، روی دست مردم می گذارند.
شهرداری همان دستگاه عریض و طویل و چاق و چله ای است که با قدرت تمام، در بزنگاهها و گلوگاههای متنوع و متعدد، به انواع راهها و روشها، تحت عنوان عوارض، بابت همین خدماتی که در سراسر دنیا مرسوم و به آسانی و سرعت انجام میشود، تا ریال آخر و بدون هیچ گذشتی هزینه های آنرا بموقع و با سرعت تمام دریافت می نماید. ظاهرا آنچنان این خسارت، خاموش و بی سر و صداست که هیچکس متوجه آن نیست.
البته این تنها بخشی از این خسارت است و بخش دیگر و مهمتر آن، مربوط میشود به خسارت های روانی این معضل که رانندگان و سرنشینان این خوروهای گرفتار دائمی در چاله چوله ها، با هر بار افتادن دچار چه عصبانیت و بهم ریختگی روانی میشوند و اثرات آن را تا مدتها بهمراه خود دارند.
خیابانها و معابر زیادی را میتوان مشاهده کرد که؛ چندین لایه آسفالت با فواصل سالانه ریخته شده است، اما همچنان چاله های مربوط به شیرهای آب و گاز و غیره بر همان شکل اولیه مانده و با سطح مسیر گاهی تا بیست سانتی متر اختلاف دارند و شما تصور کنید، وقتی چرخ خودرویی با حداقل سی کیلومتر در آن ناگهانی سقوط نماید، چه اتفاقی خواهد افتاد.
حال بابت این معضل فراگیر در کلیه ی شهرهای کشور، به چه کسی باید شکایت برد، ظاهرا معلوم نیست. چون مدیران پرقدرت شهرداری ها تاکنون در این باره ها! خم به ابرو نیاورده اند و اعضای محترم شوراهای شهر هم که الحمدالله دائما مشغولیات مهمتری مثل؛ دعواهای سیاسی و جناحی دارند. فقط خدا می ماند، که مثل همیشه شکایت را که حق الناس است به درگاه او می بریم و از او عاجزانه میخواهیم؛ هر مدیر و مسئولی را که نسبت به درد و گرفتاری مردم آگاهست و در این ارتباط مسئولیت هم متوجه اوست و به هر دلیل و بهانه به وظیفه ی شرعی و قانونی اش عمل نمی نماید را هر چه سریعتر رسوا و از اریکه ی قدرت و مدیریت ساقط سازد.