بازداشت قائم مقام سابق مهم نیست، انتصابات جدید مهم است!

 مقاله وارده- حمله امروز کیهان به اولین انتصابات شهردار جدید تهران ابتدا از این نظر جالب است که همین سه روز قبل بود که دادستان کل کشور و سخنگوی قوه قضاییه خبر بازداشت قائم مقام شهردار سابق را تأیید کرد ولی گویا این خبر جذابیت رسانه ای نداشته و به جای آن به اولین انتصابات شهردار نجفی پرداخته است.

با این حال این هجوم می تواند برای رأی دهندگان تهرانی که 29 اردیبهشت امسال علاوه بر حسن روحانی برای ریاست جمهوری به فهرست امید هم برای شوراها رأی دادند حامل این پیام باشد که اتفاق مورد نظر آنان در حال رخ دادن است.

روزنامه اصول گرا درباره شهردار جدید تهران با سابقه سال ها وزارت در دهه های 60 و 70 و منتخب شورایی که نفر اول و رییس آن با یک میلیون و هفتصد هزار رأی انتخاب شده این توصیف را به کار برده است: «مدیری که خود بر خلاف موازین و ضوابط روی صندلی شهرداری تهران نشسته است.»

طرف سال ها وزیر و معاون رییس جمهوری بوده و شورای شهر او را انتخاب کرده و بیشترین رأی را هم از اعضا گرفته و حکم او را هم وزیر کشور صادر کرده اما می گویند خلاف ضوابط بوده است.

مهم ترین اتهام شهردار نجفی هم از نظر اینان این است: «او سال 88 به خانه کشته شدگان حوادث می رفت.» این که مدیر ارشد نظام برای دل جویی و حفظ ارتباط با نظام و در نغلتیدن به رسانه های بیگانه به خانه کشته شدگان می رفته جُرمی نابخشودنی است انگار و این جرم را هم نه وزارت اطلاعات نه دستگاه قضایی و نه هیچ مرجع دیگر اعلام نکرده و نظر این بزرگواران است.

از قبل هم پیش بینی می شد که به محض روی کار آمدن شهردار جدید به سکوت و ستایش 14 ساله درباره شهرداری پایان می دهند و از امروز شروع شده و قطعا ادامه می یابد اما رأی دهندگان را نیز متوجه اهمیت تغییری می کند که ایجاد کرده اند.
 
شورای شهر با رأی مردم تشکیل شده و شهردار هم منتخب همین شوراست و طبیعی است که باید نیروها و تیم خود را منصوب کند. 

انتقاد به عملکرد حق هر صاحب نظر و رسانه است و قالیباف و نجفی هم ندارد اما به صرف انتصاب تاختن کاری است کارستان که تنها از کیهان بر می آید. روزنامه ای که هر چند اصرار دارد خود را سخنگوی نظام معرفی کند اما وقتی بیش از حد به ظریف و برجام می تازد وادار می شود عذرخواهی کند. علاقه دارد خود را صدای مردم نشان دهد اما همین مردم دیگر به آن آگهی نمی دهند  و نیم صفحه اول را که پیشتر به آگهی ها اختصاص داشت با معرفی نشریات خود پر می کند. 

کسانی که از ترکیب کابینه روحانی و پاره ای انعطاف های اخیر او ناخرسندند و چه بسا بعضا از آن همه تکاپو در 29 اردیبهشت 96 احساس پشیمانی می کنند (در حالی که به خاطر ترجیح یک گفتمان بر گفتمان دیگر هرگز نمی توان پشیمان بود) با مشاهده گزارش امروز احتمالا با خود خواهند گفت: جای نومیدی نیست و اگر جای وزیر زن یا برخی دیگر در کابینه خالی است شهردار تهران اما مسیر تازه ای را گشوده است.

14 سال شهرداری تهران را در دست داشتند و سه بار هم شهردار را به کارزار انتخابات ریاست جمهوری فرستادند  و دست خالی بازگشتند اما دو روز صبر نمی کنند ببینند دست پخت شورا و شهردار جدید چگونه است و بعد قضاوت کنند و از همین حالا شروع کرده اند.

البته این احتمال را هم از نظر نباید دور داشت که شاید برای رد گم کردن باشد تا به جای آن که نگاه ها به قائم مقام شهردار سابق باشد که به گفته آقای اژه ای به اتهامات مالی دستگیر شده – و البته تا نظر نهایی دادگاه نمی توان قضاوت کرد- نگاه ها را به انتصابات معطوف کند.