وظیفه فرهیختگان یک جامعه چیست؟

شوشان - پیمان حسیبی :

بدون شک برخی کشورهای در حال توسعه مانند ایران در مسیر توسعه و به واسطه نیاز به سرعت زیاد انجام طرح های اقتصادی و ایجاد توان رقابت شانه به شانه با سایر کشورهای منطقه در بهبود شرایط کسب و کار و بدست آوردن بازار، غالبا پروژه های کلان را بدون در نظر گرفتن آسیب هایی که ممکن است به شرایط زیست بوم وارد نماید اجرا کرده تا علاوه بر حصول نتایج از پیش تعیین شده در طرح بتوانند کارنامه فعالیت هایشان را درخشان تر کنند.

از این دست اقدامات می توان به خیل سد سازی های بعضا بدون در نظر گرفتن جوانب آن مانند سد گتوند به عنوان شاهکار مهندسی سد سازی در جهان نام برد! البته منکر سد سازی های اصولی نمیتوان شد و در جای خود کارهای ارزنده ای بوده اند. به هر تقدیر با دست به دست دادن خطاهای انسانی و تغییر اقلیم در بسیاری از نقاط کشور به ویژه خوزستان عرصه زندگی روز به روز بر مردم تنگ تر شده و بدیهی ترین حق مردم یعنی نفس کشیدن مشکل شده. چه باید کرد؟ در یادداشت های قبلی به تفصیل راهکارها اشاره شده.

دولت مصمم به رفع مشکل است ولی آیا بدون مشارکت مردم و بخش خصوصی این مشکل بزرگ حل شدنیست. فرهیختگان جامعه چه باید بکنند؟ ارایه مشاوره فنی و راهکار حل مشکل.

اینکه افراد بدون ارایه راه حل مدام در حال وحشت آفرینی باشند و ذهن مردم را درگیر مسایلی کنند که هیچ مبنا و منطقی پشت آن نیست چه کمکی می تواند بکند. بارها در فضای مجازی دیده ایم که بعضا برخی دوستان خارج نشین و یا غیر ساکن در خوزستان، یا روش های غیر کاربری و غیر منطقی ارایه میکنند (ریگ برای تثبیت میلیونها هکتار اراضی مستعد فرسایش بادی) و یا با تهیه کلیپ های بدون پشتوانه علمی و منطقی شعور اجتماعی مردم فهیم را به سخره میگیرند.

اخیرا هم ادعاهایی مطرح شده که فلان گیاه سبب انتشار مالاریا در منطقه میشود که واقعا هنوز از انتشار چنین یادداشتی متعجبم البته شاید به واسطه عدم شناخت ایشان از منطقه این کار صورت گرفته. ضمن تشکر از نگرانی ها و دلسوزی های ایشان باید به این دوستان گفت که در کشور های فقیر آفریقایی مالاریا بدلیل عدم وجود بهداشت و وجود تالابها و آبگیرهای فراوان که به حال خود رها شده اند و عدم وجود ابتدایی ترین زیرساخت ها از گذشته تا به امروز شایع بوده و نمیتوان منطقه ای مانند جنوب شرق اهواز که جز خاک با ساختار  از هم پاشیده و مستعد ایجاد گرد و غبار چیز دیگری، به لطف برخی سوء مدیریت ها در گذشته، برایش باقی نمانده با سایر مناطق دنیا یکی دانست. 

از طرفی از هشت سال گذشته هیچ موردی از مالاریا در منطقه گزارش نشده و بطور کامل به همت متولیان بهداشت ریشه کن شده. پس به جای وحشت آفرینی و ساختن هیولای مخوف از برخی گیاهان مانند کهور که سازگاری بسیار خوبشان با اقلیم منطقه ده ها سال است ثابت شده و میتوان با کشت کنترل شده آنها بخشی از معضل را مرتفع نمود، راهکار ارایه کنیم. دوستان نظریه پرداز اینچنینی را دعوت میکنیم فقط یک ماه در اهواز زندگی کنند و خاک اهواز را تنفس کنند و بعد نظرشان را اعلام بفرمایند.

عضو هیات علمی دانشگاه شهید چمران اهواز و سرپرست تیم اجرایی طرح نوین تثبیت کانون های ریزگرد خوزستان