شوشان – لفته منصوری: قهوه ی نوارس به قدری تلخ بود که شرنگ آن، دیگر پیشامدها را به پستوی فراموشی سپرد. در روز 12 فروردین ماه جاری چند خانواده از طایفه ی «بوالش» سوسنگرد برای تفریح و استفاده از طبیعت کوهستانی و زیبای شمال خوزستان با دو خودروی کامیونت (جحشه) و پراید پُر از جمعیت به اندیکا رفته بودند. بر اثر نقص فنی در سیستم ترمز کامیونت، خودرو از کنترل خارج شده، پراید همسفر خود را زیر گرفته و از مسیر بدون شانه ی راه خارج میشود. تعداد 6 نفر در این حادثه جان باختند و 23 نفر مجروح شدند. سه زن که خواهر همدیگرند، دو مرد که عموزاده یکدیگرند و دختر بچه ای که فرزند یکی از آنها است؛ جان به جان آفرین تسلیم کردند.
مرگ این عزیزان هر چند دلخراش، سوزناک و غیر قابل تحمل است؛ اما انگار پذیرفتهایم مرگهای جاده ای در ایران از هر نوع، خطایِ انسانی، مشکلات جاده ای و نقص فنیِ خودرو در دایره قسمت و قضای الهی قرار میگیرند و قابل پیگیریی و تجزیه و تحلیل و بررسی نیستند! البته دایره ی قسمت در استان خوزستان وسعت یافته و انواعی از مرگهای دیگر را نیز پوشش میدهد! مراسم فاتحه ی عزیزان از دست رفته در سوسنگرد برپا گشته و مردم عزادار میشوند. کلیپی در فضای مجازی منتشر میشود که نشان میدهد تعدادی از بزرگان و ریش سفیدان و جوانان طوایف بختیاری برای عرض تسلیت به داغدیدگان به سوسنگرد رفته و مورد استقبال گرم طوایف عرب قرار میگیرند. بختیاریها دست به سینه، در بین عربها که با یزله های حماسی از آنها استقبال کرده بودند، در این کلیپ دیده میشوند. من ابتدا تصور کرده بودم که تصادفی بین دو خودرو از سوسنگرد و اندیکا صورت گرفته و بر اساس آداب و رسوم عشایری حضور بزرگان بختیاری در این راستا قابل فهم است.
اما بعدا متوجه شدم روایت حادثه، همانی است که در قسمت اول یادداشت عرض کردم. بزرگان و جوانان طوایف بختیاری صرفا به این دلیل که این حادثه در دیار آنها رخ داده و به حکم:
بنی آدم اعضای یکدیگرند/که در آفرینش ز یک گوهرندچو عضوی به درد آورد روزگار/دگر عضوها را نماند قرارتو کز محنت دیگران بی غمی/نشاید که نامت نهند آدمی. در یک اقدام قابل ستایش و ارزشمند به سوسنگرد رفته و به مصیبت دیدگان تسلیت و تعزیت گفتند. طایفه ی بوالش و دیگر عربهای سوسنگرد نیز پاسخ احسان برادران بختیاری خود را به بهترین نحو انجام دادند.
این اقدام ارزشمند بختیاریها و پاسخ متناسب عرب ها در چارچوب یک سازمان یافتگی اجتماعی قابل ستایش است. چنین اقدامی در فرهنگ و آداب و رسوم یک جامعه ی متنوع با هویتهای گوناگون نشان دهنده ی ظرفیت قابل اعتناء و اتکایی برای رشد و توسعه ی خوزستان است.
جامعه ی خوزستانی نیاز به اینگونه رفتارهای مدنی برای تداوم خود دارد. خوزستان برای حفظ، پایداری و آّبادی سرزمینش احتیاج به عقلانیتی در ساحت مدیریتی برای بسترسازی این رفتارهای انسانی و اسلامی بدون ملاحظات و محاسبات غلط پشت پرده ی سیاسی و قومی نظیر اقدام سخیف شبکه ی 2 سیمای جمهوری اسلامی در عدم استفاده از نماد عروسکی قوم عرب در نقشه ی پهناور وطن عزیزمان ایران، دارد. من به عنوان یک عرب ایرانی برای همتها و قدمهایی که از اندیکا تا سوسنگرد را طی کرد، سر فرود میآورم و این کنش معنادار مدنی قوم پر افتخار بختیاری را ارج گذاشته و میستایم.