سرمایه های انسانی به مراتب ارزشمند تر از سرمایه های مالی

شوشان - سید رسول موسوی :

در جامعه ای که قابلیت های علمی و مهارتی و کارآمدی در ارزیابی افراد موردنظر نیست و مرجع ارزیابی از نیروهای زبده تشکیل نشده باشد و برعکس مراجع گزینش و مراجع ارزیابی از نیروهای ناکارآمد و گریزان از کار و بی دغدغه باشند، نیروهای نخبه قادر نیستند در کنار این گونه مراجع و این افراد در سازمان ها کار کنند نخبگانی که سرزمین و محل زندگی و زاد بوم خود را برای ایده ها و اقدامات و آرزوهای خود کوچک می دانند و علاوه بر این، تنگ نظری ها و نبود بسترهای لازم و مخصوص ندیده شدن خود را آن طوریکه شایستگی آن را دارند به سرافکندگی و بیهودگی وجود بیماری افسردگی گرفتار و برای نجات در مسیر مهاجرت گام می نهادند.

نخبه به استناد (ماده 4 اساسنامه بنیاد نخبگان) به فرد برجسته و کارآمدی اطلاق می شود که اثر گذاری او در تولید گسترش علم و هنر و فن آوری، فرهنگ سازی و مدیریت کشور اثر بخش و محسوس باشد و هوش، خلاقیت، کارآفرینی و تنوع فکری وی در راستای تولید و گسترش دانش و نوآوری موجب سرعت بخشیدن به رشد و گسترش علمی و اعتلای فرهنگی اجتماعی جامعه انسانی و کشور باشد آنچه که شرایط بر انسان نخبه با توجه به تعریفی که ارائه شد سخت تر می کند عبارتند از :

1- اینکه جامعه  و مسئولان و تصمیم گیران نخبه را درست نبینند یعنی اینکه نخبه در جامعه جایگاه درستی نداشته باشد

2- در جامعه ای که سلسله مراتب جذب انسان ها برای کار براساس تخصص مهارت  اندیشه توانائی و پویائی نباشد یعنی اینکه چینش نیروهای انسانی از بی برنامگی و بی مبنائی رنج می برد کوچک ها و کوتوله ها با ذره بین بزرگ القا شوند و بزرگان بصورت بسیار ناعادلانه کوچک و کم توان نشان داده شوند و در جامعه ساختار و نگاهی درست نباشد شرایط بر نخبه تنگ می شود و علیرغم میل باطنی مجبور به مهاجرت می شود

 3- نظامی که نتواند نخبگان خود را دقیق و واقعی ببیند و به عبارتی نتواند آنان را شناسایی کند و جایگاه متناسب و مناسب ازآنها برای بهره برداری تعریف کند نمی تواند و حق ندارد بر نخبگان ایراد و خرده بگیرد که چرا آنان مهاجرت از وطن کنند؟ 

4- جامعه پویا و نیروی انسانی موثر و ممتاز و کارآمد نخبه از ابتدائی ترین مسئولیت ها و فعالیت های هر دولت و هر نظام مدیریتی است مدیریت ناکارآمد یا فقیر و یا در مواقعی غلط هر سرمایه را از هر جنس را متاسفانه بر باد می دهد و این همان است که درسال های اخیر با سرمایه های هنگفت ارزی رخ داد و به موازات آن برای سرمایه های انسانی پیش آمد. البته سرمایه های انسانی به مراتب از سرمایه های مالی ارزشمند تر است و می تواند هر چرخ از کار افتاده ای را در کشور با خلاقیت و ایده و روحیه و تلاش خود دگرگون کرده و پیش ببرد.