شوشان خرمشهر: در استانهای فاقد خانه مطبوعات با فراخوان اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی، ابتدا مجمععمومی برای انتخاب هیئت مؤسس تشکیل و اعضای هیئت مذکور از میان نامزدهای حاضر در مجمع که واجد شرایط مقررباشند، توسط اصحاب رسانه و مطبوعات انتخاب میشوند. نمایندگان هیئت مؤسس، موظف هستند نسبت به انجام تشریفات قانونی ثبت خانه مطبوعات، عضوگیری و برگزاری مجمععمومی برای انتخاب هیئت مدیره حداکثر ظرف یکماه پس از اخذ مجوز و حکم اقدام نماید. این روال کلی تشکیل خانه مطبوعات در هر استان است. که همین مسیر برای تشکیل خانه مطبوعات در مناطق آزاد نیز باید طی شود.
اما در اقدامی بیسابقه از سوی مدیرکل کل فرهنگ و ارشاد اسلامی منطقه آزاد اروند، شاهد انتصاب و نه انتخاب پنج نفر از اهالی رسانه، بدون اعلام قبلی، بدون فراخوان و هرگونه اطلاعرسانی بودیم.
بعد از اعتراضهایی که برخی از اهالی رسانه خرمشهر و آبادان بهصورت پراکنده در فضای رسانهای داشتند، جوابیهای از این اداره منتشر شد که بیش از پیش نشان از دستپاچگی و ناآگاهی متولیان این امر داشت.
مضمون جوابیه این بود که این پنج نفر، عضو هیئت موسس نیستند و هیئتی برای تشکیل هیئت مؤسس میباشند!!!
که این موضوع در هیچ کجای اساسنامه تشکیل خانه مطبوعات ذکر نشده است.
بهطور کلی در تشکیل هر مجمع، حزب، انجمن و و... چند رکن اصلی وجود دارند.
۱-هیئت مؤسس که به کار عضوگیری و تشکیل مجمع میپردازد و مجری برگزار کننده انتخابات هیئت مدیره است. (که بعد از فراخوان با نظر اعضا انتخاب میشوند.)
۲-مجمع عمومی
۳-اعضای هیئت مدیره که تا یکماه بعد از ابلاغ حکم اعضای هیئت مؤسس با برگزاری انتخابات و رأی مستقیم و مخفی اعضا انتخاب میشوند.
ادامه این روشها، یعنی بیتوجهی به بخش اعظمی از صاحبان تفکر و قلم و حذف آنها در رویدادهای منطقهای، در سبک و رویکرد کاری مدیریت منطقه آزاد اروند و بهویژه بخش فرهنگ و هنر منطقه آزاد اروند نه تنها باعث اعتلای فرهنگ و پیشرفت سیاستهای مدون این سازمان نمیشود بلکه انگیزهای برای صاحبان فضل و دانش و تفکر و اخلاقگرایی باقی نمیگذارد و در ارتقاء فرهنگ و هنر در منطقه نتیجه قابل و شایستهای نخواهد داشت و در نهایت تنها موجب ایجاد بیاعتمادی، تقابل و نارضایتی در میان اهالی فرهنگ، هنر و رسانه خواهد بود.
لازم به ذکر است که در این اعتراضات، تقابلی بین اعضای منتصب (که همگی از دوستان و همکاران صاحب سبک و قلم هستند) وسایر اهالی رسانه وجود ندارد و ای بسا در صورت نظر خواهی و نظر سنجی هر کدام از این اعضا ممکن بود در این لیست جای بگیرند اما اصل سخن این است که اهالی رسانه تا کی باید شاهد تحمیل نظرات مسئولین باشند و تا چه وقت انتخاب گزینشی اهالی رسانه در مجال و مقالهای مختلف اجازه بازتاب نظرات حداکثری را خواهد گرفت؟
رؤیا اکبری