- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان - غلامرضا جعفری :
از مطب دکتر درآمدم و سوار تاکسی شدم، تا سوار شدم انگار راننده با خودش دعوا داشته باشد؛ مدام به آسمان و زمین بد می گفت، تو گویی با مسافری که قبلا سوار بوده و رفته، بگو مگویی داشته و او را با خردک شرر مانده در سینه اش وانهاده بود.
یک ریز از لب و لوچه اش تنفر می بارید، مردی در حدود چهل و اندی سال، مردی که مثل خیلی از ماها در این چهل سال اخیر، جامه کودکی وانهاد و جان جوانش در خیابانها یله بود و حالا هم به میانسالگی رسیده با حال و روزی نه حتی میانه که پایین تر.
راستش دلم نیامد این همه تنفر و خشم را ول کنم و بروم، از طرفی و به توصیه پزشک، به خانه رفتنم الزامی بود و از طرف دیگر راننده آنقدر از حجم تنفر سرشار بود که باز کردن صحبت با او و نصف و نیمه رهایش کردن، عذابش را دوچندان می کرد و بدتر آنکه راهی برای نشنیدن این حجم انبوه تنفر نداشتم و چاره را در این دیدم که به فنجانی چای دعوتش کنم، البته بعد از آنکه مسیر گفتگو را برایش چیدم و توجهش را جلب کردم، گفتم اگر وقتش را داری چند دقیقه ای باش تا یک چای دبش با هم بخوریم و او با کلی شک و تردید و خشم و انزجار از کیان و کیهان و کل بشریت و همه مسیر تکامل داروینی و غیر داروینی، پذیرفت و نشستیم.
کل قصه مرد، قصه همه مردها و مردم این روزگار است، اینکه حس فریب جانش و جانمان را آتش زده، موضوع به اقتصاد بد و مدیریت نادان و چیزی از این دست ختم نمی شود، بلکه موضوع مهمتر، حس فریبی است که رهایمان نمی کند!
وقتی به قصه پدران و مادرانمان از مردمان دیروز گوش می دهیم و با امروزمان مقایسه می کنیم، طبعا جانمان آتش می گیرد، اما در این میان واقعیتی پنهان است و شاید نبینیم و یا ... به هر روی این واقعیت که بز گر در میان گله برجسته می شود، حکمتی قدیمی است و شنیده ایم که بز گر گله را گر می کند، اما مهمتر از سرایت بیماری، برجسته شدن بیمار در یک جامعه سالم است و طبیعی است که ما و رسانه ها و مدیاها کاری به کار آدمهای سر به زیر و سالم و از این دست را نداریم و همان بز گر را بیشتر می بینیم و گمانمان می رود که همه گر شده اند. با این اختلاف که مشکل ما اینجاست که امروزه بزهای گر شده، نه تنها درمان نمی شوند که با تاسف کت و شلوار هاکوپیان می پوشند و می شوند آقای رییس!
راننده موصوف با خوردن چای، اندکی آتش جانش آرام شد و من هم دیگر نگران این نبودم که با آن حالی که داشت به جایی و کسی بزند و ... خداحافظی کردیم و او رفت و من ماندم که این همه آدم آتش گرفته را چه کسی چای میدهد تا از دیدن بز گَری با کت و شلواری گران و حکم ریاستی در جیب گُر نگیرند و ...
