علی فتی خبرنگار و عکاس صدای کرخه جوانی بسیار آرام همراه با لبخندی همیشگی برلب پراز ذوق خبر وعکاسی چه زود از میان ما رخت بربست .. فتی چه رویایی میشد اگر اینبار خودت را رسانه ها تکذیب کنند.

صفحه ی گوشی را باز میکنم و قبل از خواندن هر خبری به سراغ گروه خصوصی خودمان ((فعالان عرصه ی خبر)) می روم ، اولین خبر سفر نماینده وزیر کار به هفت تپه ، پیام بعدی یکی از همکارها نوشته بود برای علی فتی مشکلی پیش آمده؟

جواب سوال همچون طوفانی وجودم را درنوردید (فوت کردند) همین قدر کوتاه اما سهمگین و باور نکردنی.. مگه میشه نباشه... مگه میشه علی فتی فوت کرده باشه در گروه آشوبی بر پا شده بود همین چند ساعت پیش عکس فتی همراه مقامات سپاه شهرستان در حال بازدید از نمایشگاه هفته ی دفاع مقدس شهر حر رانگاه میکردم .

حالا چی شده عکس علی فتی با پرچم سیاه ، پیامهای تسلیت پشت سرهم ،چرا چنین سهمگین وسخت برمذاق ما نشست گویی اولین عزیز از دست رفته ی این سال ماه ما بود .

وقتی سر از کار دنیا در نمی آورم ..خسته چشمام رو می بندم میگم : خدایا چرا؟

وبیشتر به خاطر مرگ این سوال میپرسم چون یاد گرفتم که بی اراده خدا برگی از درخت نمی افتد .علت مرگ (تصادف )آیا این خواست خداست ؟ یا بی دقتی بنده ی خدا؟

هرچی ذهنم را برای پیدا کردن کلمه جستجو میکنم تا برای نبودنش بنویسم هیچ چیز جز گرمی و ردپای اشک روی گونه هایم حس نمی کنم .

ظریفی میگفت : اعتبار آدمها به بودنشان نیست به دلهره ی است که بعد از نبودنشان حس میشود و حالا جامعه ی خبری شهرستان شوش در فراق همکار جوان و با اخلاق خود لبریز از دلهره اند و هرکدام ناباورانه از پر کشیدن زود هنگامش و خاطرات زیبایی که از خود در ذهنها حک کرده سخن می گویند.

به یاد 17 مرداد 97 می افتم اشک امانم را می برد ، آن روز اولین گرامیداشت روز خبرنگار برای علی فتی بود هم خوشحال بود هم غمگین ، خوشحال از اینکه حالا اوهم جز اصحاب رسانه است و می خواهند زحمات یک ساله اش را تقدیر کنند و ناراحت از اینکه همان صبح اعزام به خدمت می شد

چه پراز انرژی در تکاپو بود در جمع همکارانش باشد و مراسم را از دست ندهد خوشحالم شرایط طوری مهیا شد که اول برنامه از او تقدیر شد و با دلی شاد راهی خدمت .

چه زود دیر میشود چه از هم غافلیم ..همیشه فکر می کنیم هنوز زمان داریم برای ابراز محبت ، برای دلجویی از عزیزان و اطرافیانمان اما غافل از اینکه شاید قدم بعدی نباشیم .

به سراغ آخرین پیامهای که برایم فرستاده می روم شاید به دنبال این هستم که پیام داده باشد همکار شوخی تلخ و گزنده ی بود من هستم ..اما ناباورانه با این پیام که از خاطرم رفته بود مواجه می شوم پیامی که زنده یاد فتی برایم فرستاده بود..

((الکی مثلا همکار داشته باشی و سراغشو بگیری ببینی زنده س یا زیر خاک)) و حالا من سراغ همکاری را می گیرم که دیگر جسمش زنده نیست اما یادش و مهربانیش تا همیشه در ذهنمان جاودان می ماند.

همه ما نیازمند طلب بخشش و مغفرتیم حتی بهترینهایمان برای علی عزیز دعا کنیم و حلال کنیم اگر دینی براو داریم روحش شاد و یادش گرامی.

سمیه اکبری

برچسب ها: خبرنگار- عکاس- علی فتی- تصادف

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه