در اسفند ماه؛ انتخابات مجلس یازدهم را پیش رو داریم. آیا با توجه به مشکلات اقتصادی، حوادث بوجود آمده و نا امیدی مردم از هر دو جناح اقتدارگرا ؛ انتخابات پر شوری خواهیم داشت؟!

نیازمند واکاوی چند مطلب است که تقدیم شما می شود :

1. نا امیدی از جناح ها

مردم پیش تر از اصولگراها (جناح راست) نا امید شده بودند و یک «نه» بزرگ به آنها گفتند و بعد در دام اصلاح طلب ها گرفتار شدند و به وعده های آنان از زبان «حسن روحانی» دلخوش شدند اما بعد از 8 سال فهمیدند دولت «تدبیر و امید» بی تدبیر ترین دولت بوده است همانگونه که در دولت «پاکدستان» دستان ناپاک زیادی روانه زندان شد!

بگذریم!

با بی اعتمادی به جریان ها؛ بدون شک لیست های سیاسی اقبال خوبی نخواهند داشت.

2. ثبت نام های گسترده :

افراد مختلف اعم از چهره های سیاسی که چند دهه در مسئولیتها بوده اند تا افرادی به پشتوانه جایگاه مردمی و قومی ثبت نام کرده اند. برخی از اینها در بازی انتخابات حرفه ای هستند و برخی آماتور!

به عبارتی بازی انتخابات بین حرفه ای های کم رای و آماتورهای پر رای هست. آیا حرفه ای ها می توانند مهندسی کنند یا از ابزار رانت و تقلب استفاده کنند؟! (چیزی که در هر انتخاباتی بوده و کم و بیش هیچگاه از بین نخواهد رفت و در هر دوره شکل آن فرق می کند)

3. نقش پول در انتخابات :

بدون شک «پول» نقش مهمی در سرنوشت انتخابات دارد. بین کسی که یک وام 20 میلیونی میگیرد تا 30 هزارتا پوستر چاپ کند و کسی که 10 میلیارد تومان کنار گذاشته تا به مجلس برود و به مردم خدمت! کند خیلی تفاوت است. و به نظرم در یک نظام سیاسی سالم رهیافتگان میلیاردی به مجلس نباید «اعتبارنامه شان» تایید شود!

4. موضوع تایید صلاحیت :

با توجه به کثرت ثبت نام کنندگان؛ شورای نگهبان دو کار می تواند بکند که هر کدام ثمره خودش را دارد.

یکی اینکه درب صلاحیت را باز بگذارد تا افراد زیادی تایید صلاحیت بگیرند و دوم این درب را مقدار کمی باز کند تا هر کس! تایید نشود.

اما چه ثمری دارد: در قسمت بعد

5. حضور حداکثری :

با تایید صلاحیت بیشتر، باعث حضور افراد بیشتر در انتخابات می شویم. تمام کسانی که حتی حضور در انتخابات را منع می کنند اما وقتی می بینند یکی از نزدیکان خود به صحنه انتخابات آمده است، هم شرکت می کند و هم دیگران را تشویق به حضور!

این می شود یک انتخابات حداکثری غیر سیاسی که باعث حضور مردم در انتخابات بالای 65 درصد خواهد بود. که در واقع این حضور حداکثری شانس برنده شدن نیروهایی که پایگاه مردمی دارند و در بسیاری از موارد آماتور هستند، را بیشتر می کند...

6. حضور حداقلی :

با رد صلاحیت گسترده و شرکت حداقلی جامعه تنها یک گروه شانس پیروزی دارد و آن هم اصولگراها هستند. زیرا اینها یک پایگاه ثابت در بین نیروهای بسیج، مساجد و جمعیتهای مشابه دارند ( اگر چه جمعیت بالای 30 سال در این حوزه مرتب در حال ریزش است ولی تمام تلاششان این است که هر چه بیشتر روی جمعیت جوان کار کنند و جذب نمایند)

مشارکت واقعی در این انتخابات زیر 30 درصد خواهد بود.( نه اینکه اینها یک پایگاه 30 درصدی دارند!!) اما هیچ منبع مشخصی میزان مشارکت را اعلام نخواهد کرد و یا شاید شبیه دور اول انتخاب مرحوم هاشمی برای ریاست جمهوری! اعلان مشارکت کنند!

7. مطلب آخر

فارق از تمام بازی ها، مخاطب محترم باید بهوش باشد. یعنی چه؟

یعنی از همین الان دو کار مهم را در برنامه های خود داشته باشد.

یکی تشکیل کمپین مطالبه گری و دیگری یک «نه» بزرگ به تمام پیروپاتال هایی که چند دهه مثل «زبل خان» هم اینجا هستند و هم آنجا! یعنی به کسانی که در 3-4 دهه اخیر دارای مسئولیت های مختلف بودند و کارنامه شان مشخص است، رای ندهند. مگر اینکه آن شخص همیشه فراجناحی عمل کرده باشد و دارای کارنامه ای از شایستگی باشد.

اما مطالبه گری از همین الان باید باشد. «الیت»ها و مردم باید بدانند که از یک نماینده چه می خواهند؟ نماینده ای که نتواند حق آنها را نمایندگی کند، بدرد نمی خورد و نباید به او رای داد. و هر نماینده ای که قول های معقول میدهد اینها را صورتجلسه کند و امضا کند در صورت تخلف از این برنامه ها و تعهدات، باید در هر وضعیتی که در مجلس باشد، استعفا کند و نظیر اینگونه تعهدات که بصورت مصداقی می توان گرفت.

هر کس زیر بار ضمانت اجرای تعهدات خود نرود بدون شک در حال کلاه گذاشتن به سر مردم هست...

قطعن باقی مطالب را مخاطب فهیم خودش استنباط می کند و در راه پاسداشت حقوق خود، از آن دفاع.

به امید یک مجلس مقتدر غیر رانتی

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه