دلم می سوخت ، همین !

شوشان - دکتر فاضل خمیسی :

امروز لیست نهایی داوطلبان واجدین شرایط نمایندگی یازدهمین مجلس شورای اسلامی اعلام شد ، نام بنده مانند بسیاری از دوستانی که با آنها آشنایی نسبی و حتی صمیمی داشتم در لیست مذکور وجود نداشت، البته شورای نظارت استان و نظارت مرکز نیز قبل از این اعلام، براساس ماده معروف و مشهور ۲۸ صلاحیت ما را مورد تأیید قرار نداده بود اما به لحاظ سازو کارهای یک جامعه مدنی و روند نهایی باید صبر کرده و نتیجه نهایی را دریافت می کردیم. 

برای هر انسانی موقعیت هایی پیش می آید که احساس میکند به جامعه ای که در آن زندگی میکند مدیون است و تلاش می نماید به نوعی این دین را اداء نماید ، بدون هیچ گران نگاهی ، باید بگویم از وقتی خودم را شناختم و در سایه و متن فقر پرورش یافتم ، فهمیدم که فقر و نداری و محرومیت ساخته ی دست بشر بالا دستی است .

بنده در سال ۶۶ علیرغم اینکه رقابت آزمون کنکور سراسری بسیار سخت و دشوار بود و با توجه به محرومیت شدید خانوادگی با رتبه بسیار خوب در رشته کارشناسی علوم اقتصادی شاخه اقتصاد بازرگانی دانشگاه تهران پذیرفته شده اما ادامه تحصیل در مقطع کاردانی تربیت معلم را بخاطر وجود خوابگاه و حقوق ماهانه و نزدیکی به محل سکونت را انتخاب کردم هر چند هیچوقت از این انتخاب پشیمان نیستم...آری من می دانم اگر کسی بگوید صبحانه مان فقط نان و چای است حرف گزافی نگفته و اگر بگوید ماه به ماه سفره اشان رنگ گوشت و مرغ نمی بیند راست می‌گوید ، تا دوران نوجوانی بجز لباس های مستعمل بستگان یاد ندارم پیراهن و شلواری خریده باشم، علاقه و استعدادم به فوتبال آنقدر زیاد بود که تلاش کردم و این تلاش باعث گشت جزء دعوت شدگان تیم ملی جوانان شدم اما نداری کار خودش را کرد ، از نظر بنیه جسمی در وسط تمرین و تست ها سرم گیج می رفت و توان ادامه نداشتم خط خوردم مثل الان !! 

قسم یاد کرده بودم برای مردم از جانم مایه بگذارم براین اساس با نیت به خدمت به مردم کتاب های بیشماری از نویسندگان مختلفی برای ارتقاء معرفتی خویش خواندم، یادداشت برداری کردم و سعی نمودم حتی این خواندن ها برای ارائه به مردمم باشد، عهد نمودم حتی برای ملخ ‌ِکشتزار حقوق قائل شوم و آزارم به هیچکس و اگر کمکی از دستم برآید به کسی دریغ نکنم ، فقر بجای انتقام آموزه های انسانی ام را زنده کرد و بابت این رخداد خدا را شاکرم. در خلوت افکارم می خواستم در دامنه ای وسیعتر بنام مجلس به همنوع و شهر و کشورم خدمتی ارائه کنم ، به پرورش خویش مشغول شدم مدارج عالی تحصیلی را طی کردم و مهمتر از همه تمام تلاشم این بود که نگذارم دلسوزیم برای مردم قربانی معاملات و تزویر و ریا گردد ، اما نگذاشتند زیرا من هیچ راهی را برای اخذ صلاحیت بجز دلسوزی برای مردم را سراغ نداشتم.

«والله المؤید«