در سازمانهای بزرگ مانند وزارتخانهها پست جدیدی با نام «سخنگوی وزارتخانه» ایجاد شده که به تقلید از «سخنگوی دولت» جای روابط عمومی را گرفته است. در سازمانهای استانی هم برخی «کنشگران سیاسی، اجتماعی و مطبوعاتی» درون و برونسازمانی و وصل به جریانهای پرنفوذ قدرت کار «رایزنی» برای سازمان را بهجای روابط عمومی انجام میدهند.
شوشان - دکتر لفته منصوری :
انتصاب دکتر حسین کاملی بهعنوان «سرپرست روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی اهواز» یک انتخاب بهجا و مؤثر است. راستش «روابط عمومی» بهعنوان یک شخصیت حقوقی در حوادث اخیر ایران به محاق رفته است. ما در این حوزه شاهد خلأ «زبان مفاهمه» و یا به تعبیر زیبای این بیت شعر: (من گنگ خوابدیده و عالم تمام کر / من عاجزم ز گفتن و خلق از شنیدنش) توضیح کنندهی رابطهی حکومت و مردم باشد.
در سازمانهای بزرگ مانند وزارتخانهها پست جدیدی با نام «سخنگوی وزارتخانه» ایجاد شده که به تقلید از «سخنگوی دولت» جای روابط عمومی را گرفته است. در سازمانهای استانی هم برخی «کنشگران سیاسی، اجتماعی و مطبوعاتی» درون و برونسازمانی و وصل به جریانهای پرنفوذ قدرت کار «رایزنی» برای سازمان را بهجای روابط عمومی انجام میدهند.
مشکل بزرگ سازمانهای دولتی و شرکتهای وابسته به دولت «ارتباط مؤثر» است و ابزار مهم ارتباط مؤثر «مذاکره» است که این سازمانها فاقد آن هستند.
دکتر حسین کاملی یک شخصیت «مذاکره» کنندهی فعال و پرانرژی هست. او روی موج متوسط سیاسی حرکت میکند و قادر است با هرکسی مذاکره کند. توانایی «مذاکره کردن» بزرگترین هنر کاملی است؛ و این دقیقاً مهمترین ضعف «روابط عمومی» سازمانها در برابر مشتریان، مخاطبان و جامعه است.
بدین ترتیب کاملی یک مزیت نسبی مهم برای روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی است به شرطی که به دانش این حرفه پشت پا نزند. برای دکتر حسین کاملی آرزوی موفقیت میکنم.