اميد در روزگار كرونا

يك؛ در حال حاضر در شهرهايي كه موضوع كرونا به صورت پررنگ‌تري مطرح شده است و بخشي از مردم وارد قرنطينه شده‌اند، تنها وسيله ارتباط انساني گوشي‌هاي هوشمندي است كه در دست خانواده‌ها وجود دارد. اتفاقاتي كه در فضاي مجازي رخ مي‌دهد در شرايط كنوني از دو بعد قابل بررسي است: اول اين پيام را به ما مي‌دهد كه در عين اينكه در بحراني‌ترين زمان زندگي‌مان هستيم كه در يك رفتار ديالكتيكي ميان مرگ و زندگي قرار دارد، شادي و اميد را انتخاب مي‌كند تا مرگ.

اين اتفاقات حركت‌هاي نمادين هستند كه مي‌خواهد به مردم نشان بدهد كه با وجود تمام معضلاتي كه جامعه با آن روبه‌رو شده كه آخرينش بيماري كروناست، در عين حال انسان‌ها شادي خودشان را حفظ مي‌كنند و مي‌خواهند بگويند پايان شب سيه سپيد است. در همين سال رو به پايان اتفاقات عديده‌اي جامعه را ناراحت كرد و باعث زيادتر شدن شكاف ميان مردم و مسوولان شد، اما حالا كساني كه در خط مقدم مبارزه با بيماري قرار دارند به مردم پيام مي‌دهند كه نااميد نباشيد و در واقع همبستگي و اتحاد پنهان خودشان را با مردم نشان مي‌دهند. دو؛طبيعي است كه انسان اگر افسردگي را در خود تقويت كند، به سمت نابودي و نيستي جلو مي‌رود، پس اين حركات نوعي هديه دادن اميد است كه مي‌تواند بسيار تاثيرگذار باشد. شايد الان كه مسوولان نسبت به ايجاد شادي و بسيج براي توليد شادي توصيه مي‌كنند دير باشد، اما بايد توجه داشته باشيم مردم ما مردمي هستند كه سال‌ها شرايط جنگ را پشت سر گذاشتند و پيروز شدند. مردم ما مردمي هستند كه از پس مشكلات ناشي از زلزله يا سيل با كمك هم برآمدند. مطمئن هستيم كه از پس اين مشكل هم برمي‌آييم. سه؛آنچه از پس اين شرايط باقي مي‌ماند، اين است كه مردم به خاطر خواهند داشت چه كساني در اين روزهاي سخت همراه و كنار آنها بودند. آنچه باز هم بايد بر آن تاكيد كنم، اين است كه بايد هميشه اميدوار بود. براي گذر از مشكلات و دست و پنجه نرم كردن با مشكلات چيزي جز اميد به كار ما نمي‌آيد. چهار؛آقاي دكتر نمكي و وزارتخانه ايشان و همه پزشكان و پرستاران با وجود همه محدوديت‌ها تا اين لحظه توانسته‌اند دست‌كم شرايط را كنترل كنند، اما در اين روزها كه گاهي ضروريات مقابله با كرونا در دسترس مردم نيست و از آن سو جاهايي اين محصولات را توليد مي‌كنند و با قيمت كلان مي‌فروشند، مقام مسوول و اجرايي ما دارد چه مي‌كند؟ چرا دستور قاطعي صادر نمي‌شود؟ خود وزير بهداشت خطاب به رييس‌جمهور نوشته كه چه كسي اين قدرت را دارد كه اين احتكارها را انجام دهد و براي همين است كه بايد يك بار هم شده سيماي كساني كه چوب لاي چرخ اين جامعه مي‌گذارند، معرفي شود تا مردم در اين شرايط آنها را بشناسند. در اين شرايط است كه بايد از برج عاج‌نشيني دست كشيد.