کرونا؛ مدیریت امور عمومی و خصوصی

کرونا یک ویروس ویرانگر و خطرناک است. اولین بار در چین قربانی گرفت و بیش از صد کشور با این ویروس درگیرند. بسیاری ازامراض و بیماریها در گذشته وجود داشت و گرچه امروزه به مدد علم پزشکی و با واکسن های موثر آن بیماری ها یا ریشه کن شدند و یا خیلی سریع و آسان درمان میشوند اما همان بیماری ها و ویروس ها در گذشته تلفات زیادی را به بار آورد. 

این ویروس خیلی عجیب و بشدت واگیردار و تقریبا" تاکنون بیش از نیمی از کشورها را مبتلا کرد و خیلی سریع به یک بلا و تهدید جهانی تبدیل شد.مسایل، مشکلات، بحران ها و حوادث غیرمترقبه در قالب های مختلف و این بار در قالب یک ویروس زندگی عادی بسیاری از کشورها را مختل کرده و مبارزه با آن به شدت ادامه دارد. هرچه که مواردی از این قبیل رخ دهد محیط ها پیچیده تر و نامطین تر می شوند و مدیران باید خود را برای نامطمئن ها آماده ترو چابک تر کنند. آنچه که باعث شده چین با آن جمعیت بسیار بزرگ بتواند با این ویروس مقابله کند و تلفاتش نسبت به تراکم و حجم جمعیتش بسیار ناچیز باشد و این ویروس را کنترل کند مدیریت مثال زدنی آن است. هم مدیران بخش دولتی یا همان مدیریت امور عمومی و هم مدیران بخش خصوصی با همه ی توان به جنگ با این ابر مشکل آمدند و هرآنچه در توان داشتند به کار بردند و با اسلحه ی تدبیر با این  یروس جنگیدند. ساخت بیمارستان یک هزار تختخوابی در  ده روز، و قرنطیه شهر ووهان و اقدامات سریع و ضرب الاجلی  نشان از تدبیر و مدیریت کارآمد دارد. 

سازمان ها و شرکت ها اعم از دولتی و غیر دولتی باید خود را برای مقابله با خطرات و تهدیدات از انواع گوناگون آماده کنند. هم اکنون که این ویروس اثرات منفی خود را بر کشور ما گذاشته و همه چیز و به ویژه اقتصاد را تحت الشعاع خود قرار داده می بایست تمام توان و امکانات کشور به ویژه بخش عمومی و حاکمیتی برای مقابله با آن اقدام کنند. علیرغم اینکه بسیاری از شرکتها از این بابت دچار ضرر و زیان شدند و وضعیت اقتصادی مختل شده اما هستند شرکت ها و سازمان های اقتصادی، خدماتی و بازرگانی که سودشان بیشتر هم شده- گرچه خسارات و زیان های مادی و معنوی آن خیلی بیشتر است-. غرض از بیان این مطلب این است که هیچ زمانی هیچ سازمانی و همچنین ابر سازمان دولت خیال شان بابت مسایل و مشکلات و خطرات و تهدیدات محیطی راحت نباشد.

هرگاه وضعیت عادی و حتی عالی بود هم باید به این فکر باشیم که شرایط مساعد، همیشگی و مداوم نیست و حتی بر این باور بود که این شرایط مساعد طولانی نیست. مدیر کارآمد باید تمهیدات لازم را برای فرصت ها و تهدیدات فراهم کند. اگر فرصتی پیش آمد بتواند آن را شکار کند و حداکثر بهره را ببرد و اگر تهدیدی متوجهش شد بتواند خسارات و زیان های ناشی از آن را به حداقل برساند. متاسفانه ما خود را برای حوادث و بلایا آماده نکردیم. خساراتی که سیل ویرانگر به کشور ما زد کم نبود. خسارت ملت و دولت نمیشناسد. کشور از بابت خسارت ضرر میکند. حتی اگر بگوییم دولت خسارت مردم و کشاورزان را جبران کرد سوال این است از کجا جبران کرد؟ همان اعتباراتی که دولت می بایست برای عمران و آبادانی و توسعه کشور هزینه کند بخشی از آن را به عنوان غرامت پرداخت کرد. اما اگر آن پولها برای جلوگیری از سیل هزینه میشد خود، نوعی سرمایه گذاری بود.پس از شایع شدن ویروس کرونا اقدامات خوبی انجام شد. بخش بهداشت و درمان هر آنچه داشت در طبق اخلاص گذاشت.همین تصمیماتی که بانک ها گرفتند نمونه خوبی از اقدامات بود اما خطر به این بزرگی همت بیشتری می طلبد.یکی از هنرهای مدیریت هنر بسیج عمومی است که مستلزم سرمایه اجتماعی است.

این سرمایه در زمان کوتاه بدست نمی آید و در کوتاه مدت هم از بین رفتنی نیست. مدیریت امور عمومی در طول خدمتش می بایست اعتماد عمومی را بوجود بیاورد و در زمانهای مناسب  از آن و به نفع همان عموم و مردم استفاده کند.مدیریت امور عمومی باید شجاعت جسارت، قاطعیت ، و تدابیر بیشتری اعمال کند.در مدیریت عمومی  مشارکت نقش مهمی دارد اما نباید وحدت فرماندهی را فراموش کرد. باید محور مدیریت بحران را دولت به عهده گیرد و کله امکانات عمومی زیر نظر دولت به خدمت گرفته شوند.

سرمایه انسانی ارزشمندترین و بزرگترین سرمایه است. حال که  کرونا دارد این سرمایه را از ما می گیرد می بایست سرمایه و اعتبارات و امکانات کشور صرف مقابله با آن بشود و برای نجات جان انسان ها سرمایه و امکانات کشور هزینه شود چرا که با جان انسان ها قابل مقایسه نیست. قبل از بکار بردن منابع و امکانات و جلوگیری از شیوع این ویروس، چگونگی بکار گیری منابع و اثربخشی آن مهم است. لذا باز هم تاکید می کنم که مدیریت، حرف اول را در مقابله با کرونا و هر تهدید دیگری می زند و بر دولتمردان و مدیران بخش خصوصی است که با همه ی توان با آن مقابله و از تجربه کشور چین استفاده نمایند و بدانند که خطر خبر نمی کند و ممکن است بلایا و تهدیدات دیگری هم خدای نکرده در راه باشد و چاره ای جز پیشگیری و مقابله برای به حداقل رساندن خسارات نیست که  آن هم با مدیریت کارآمد میسر است.