شوشان تولبار
آخرین اخبار
شوشان تولبار
کد خبر: ۱۰۱۲۹۷
تاریخ انتشار: ۲۴ ارديبهشت ۱۳۹۹ - ۱۵:۳۱
شوشان - فاضل خمیسی:

گفته میشه اگر تمامی ویروس های منتشر شده Covid-19  یا همان کرونای مصطلح را جمع کنیم وزن آنها به اندازه یک دانه عدس نمیشود!

این کمتر از «دانه عدس»، در عین اینکه جدایی فیزیکی را موجب شد اما برای بشریت «خلوتی» ساخت تا در آن خویش را در انبوه خلقت مجسم و بداند ، تافته ی جدا بافته ای  از میلیونها موجود حاضر نیست.  

درس کرونا  آموزش همزیستی مسالمت آمیز با درخت بلوطی است که قبل از آن بخاطر زغالش بیرحمانه به آتش کشیده میشد و یا این درس موجب عشق به گنجشکی است که ، پیش از این تنش برای تفریح، آماج ساچمه هایی میگشت که وزن سربی اشان از گوشتش فزونتر بود ، حتی میتوان جسورتر شد و گفت برای پایداری این همزیستی لازم است از «خفاشی» که گفته میشود عامل شیوع بیماریست کمتر بدگویی کرد ، زیرا خود این خفاش هم قربانی تنوع طلبی بشر است.
   کم کم داشتیم از همه جا مأیوس ! و به «تنهایی» پناه میبردیم که کرونا «خلوتی» آورد ، ودر خلوتی شروع به فکر کردن و گوش به موسیقی سپردن و مطالعه کردن نمودیم تا مجدداً  امیدی زایش شود .

سایه ی «تنهایی» در حال گسترانیدن بود ، همه از هم بیزار و هر کس به فکر عمارت و تعداد اسکناس‌هایی بود که مونسش شده بودند، این تنهایی به جایی رسید که فرد از خودش هم خسته و بیزار شده بود و عصر حاضر را به عصر «تنهایی» و آخرالزمانی تعریف کرده بودند که کرونا همه گیر شد و این همه گیر شدن تنهایی را به خلوتی مبدل ساخت ،در «خلوت» اختیار است و از «نو» آدم شدن! 

همان طور که از عوارض کرونا، بازیابی و رونق اکوسیستم و طبیعت است ، خلوت شدن ‌ِهوشمندانه انسان با خودش بدلیل حضور کرونا موجب تجلی انسانی میگردد که پیش از این در ورطه ی نابودی قرار گرفته بود.

باز گفته میشود علائم این بیماری جدید؛ 

خفگی و از بین رفتن احساس چشایی و شنوایی است ، اما اگر خوب دقت کنیم ما قبل از کشف این بیماری به عوارضش دچار شده بودیم ، آنجا که  گوشمان برای حق طلبی مردم ناشنوا و مزه ی لقمه ی حلال و حرام را تشخیص نداده و به مرز خفگی اموال بیت المال را چپاول میکردیم ،
اما عینیت و حضور فیزیکی این ویروس باعث این امیدواریست که خروجی «خلوتی» و بازنگری رفتارها باعث گردد ، زندگی پساکرونایی خردمندانه تر رقم بخورد.

اگر در گذشته ترکیب جهل و رذالت بهمراه ثروت موجب فاجعه انگیزی میشد و برای درگذشتگان سوگ های باشکوه و اسراف گونه هزینه میگشت و فاصله های طبقاتی پُرناشدنی بنظر میآمد ، دوره ی بیداری پساکرونا هر چند زمانبر اما همه ی اینها را قابل اصلاح میداند ، بعید میدانم در 
در عصر جدید جایی برای داعش و طالبان و القاعده و حتی امپریالیسم باشد ، و همه اینها ارمغان آن «دانه عدس» است.

             ( فاضل خمیسی)
نام:
ایمیل:
* نظر:
شوشان تولبار