این کمتر از «دانه عدس»، در عین اینکه جدایی فیزیکی را موجب شد اما برای بشریت «خلوتی» ساخت تا در آن خویش را در انبوه خلقت مجسم و بداند ، تافته ی جدا بافته ای از میلیونها موجود حاضر نیست.

درس کرونا آموزش همزیستی مسالمت آمیز با درخت بلوطی است که قبل از آن بخاطر زغالش بیرحمانه به آتش کشیده میشد و یا این درس موجب عشق به گنجشکی است که ، پیش از این تنش برای تفریح، آماج ساچمه هایی میگشت که وزن سربی اشان از گوشتش فزونتر بود ، حتی میتوان جسورتر شد و گفت برای پایداری این همزیستی لازم است از «خفاشی» که گفته میشود عامل شیوع بیماریست کمتر بدگویی کرد ، زیرا خود این خفاش هم قربانی تنوع طلبی بشر است.

کم کم داشتیم از همه جا مأیوس ! و به «تنهایی» پناه میبردیم که کرونا «خلوتی» آورد ، ودر خلوتی شروع به فکر کردن و گوش به موسیقی سپردن و مطالعه کردن نمودیم تا مجدداً امیدی زایش شود .

سایه ی «تنهایی» در حال گسترانیدن بود ، همه از هم بیزار و هر کس به فکر عمارت و تعداد اسکناس‌هایی بود که مونسش شده بودند، این تنهایی به جایی رسید که فرد از خودش هم خسته و بیزار شده بود و عصر حاضر را به عصر «تنهایی» و آخرالزمانی تعریف کرده بودند که کرونا همه گیر شد و این همه گیر شدن تنهایی را به خلوتی مبدل ساخت ،در «خلوت» اختیار است و از «نو» آدم شدن!

همان طور که از عوارض کرونا، بازیابی و رونق اکوسیستم و طبیعت است ، خلوت شدن ‌ِهوشمندانه انسان با خودش بدلیل حضور کرونا موجب تجلی انسانی میگردد که پیش از این در ورطه ی نابودی قرار گرفته بود.

باز گفته میشود علائم این بیماری جدید؛

خفگی و از بین رفتن احساس چشایی و شنوایی است ، اما اگر خوب دقت کنیم ما قبل از کشف این بیماری به عوارضش دچار شده بودیم ، آنجا که گوشمان برای حق طلبی مردم ناشنوا و مزه ی لقمه ی حلال و حرام را تشخیص نداده و به مرز خفگی اموال بیت المال را چپاول میکردیم ،

اما عینیت و حضور فیزیکی این ویروس باعث این امیدواریست که خروجی «خلوتی» و بازنگری رفتارها باعث گردد ، زندگی پساکرونایی خردمندانه تر رقم بخورد.

اگر در گذشته ترکیب جهل و رذالت بهمراه ثروت موجب فاجعه انگیزی میشد و برای درگذشتگان سوگ های باشکوه و اسراف گونه هزینه میگشت و فاصله های طبقاتی پُرناشدنی بنظر میآمد ، دوره ی بیداری پساکرونا هر چند زمانبر اما همه ی اینها را قابل اصلاح میداند ، بعید میدانم در

در عصر جدید جایی برای داعش و طالبان و القاعده و حتی امپریالیسم باشد ، و همه اینها ارمغان آن «دانه عدس» است.

( فاضل خمیسی)

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه