- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
توصیفی بخوانید از معماری شهری ، اقلیم و شرایط اجتماعی اهواز
شوشان - به قلم احمد محمود :
در روزگاری که پل به تازگی افتتاح شده بود.
"پدر گفت:
گفته‌ام حاج حسن سراج برای عیدت کفش شورو بدوزد. عصر که از مدرسه آمدی برو پات را قالب بگیرد.
.
از شادی بال در آوردم. روزهای آخر بهمن بود.
در اهواز، بهار از نیمه‌های اسفند آغاز می‌شود.
عصر، سر از پا نشناخته، از مدرسه که در آمدم، یک نفس تا خانه دویدم، کیف و کتابم را پرت کردم، لقمه نان و پنیر را لوله کردم و دویدم. کفشدوزی حاج حسن تو بازار سرپوشیده معین بود ـ جنب بانک ملی. پام را اندازه گرفت، گفتم:
حاج حسن چه وقت آماده میشه؟
گفت:
خدا بخواد بیست روز دیگه.
.
تو بازار، کفشِ آماده نبود. هرچه بود گیوه بود یا ملکی و یا تخت آجیده کرمانشاهی و گاهی تک و توکی قِندره.
سرما ـ که گاهی کم از سرمای استخوان سوز کویری نبود ـ رفته بود.
بوی بهار می‌آمد.
از بازار معین درآمدم. گفتم حالا که تا اینجا آمده‌ام بروم کشتی‌ها را ببینم. رفتم. شرکت کشتیرانی پشت بانک ملی بود.
کنار رودخانه.
کارون سیلابی بود. چند روز قبل سطح آب بالا آمده بود و سرریز کرده بود تو شهر ـ حالا کم شده بود، اما هنوز ترسناک بود؛ هم حرکتش هم صداش.
پل سفید را تازه ساخته بودند.
یکی از کشتی‌ها، مقابل شرکت لنگر انداخته بود. باربرها دوبه‌اش را بارگیری می‌کردند و صفاف‌ها، گونی‌های پر را روی هم می چیدند و جوان میانه قامتی که کلاه لبه پهنی به سر داشت بارنویسی میکرد. خورشید در غرب کارون، پسِ نخلستان مینشست. چند جاشو، در عرشه کشتی آتش افروخته بودند و جرقه.های آتش در غروب ـ که می‌جنبیدند و منفجر می‌شدند ـ نگاهم را گرفت. پیش‌تر رفتم.
بوی ماهی کباب می‌آمد. دیدم جاشوها فرش انداخته‌اند و نشسته‌اند.
یکی از جاشوها قلیان می‌کشید، دیگری ماهی کباب میکرد و چند تای دیگر چای می‌خوردند. فریفته شدم. نشستم و نگاهشان کردم.
کشتی زیبا بود، صدای آب سنگین بود و چراغ‌های پل که تازه روشن شده بودند و در آب منعکس شده بودند، حرکت مبهم آب را ترسناک میکرد. یکهو به خود آمدم. دیدم شب شده است و دیدم کار باربرها تمام شده است. جاکن شدم و دویدم.
از دور دیدم که دم در سینما میهن خلوت است. پیدا بود که نمایش فیلم شروع شده است.
یک نفس دویدم از دم در شیرینی پزی حلوائی که گذشتم بوی نان برنجی تازه قدم‌هایم را سست کرد. تدارک عید را می‌دید ..."
* کتاب :
«دیدار با احمد محمود»
فصل «خاطرات»*
